Massaal Duits verzet tegen installatie Brusselse energiespionagemeter

In 2009 vaardige Brussel de regel uit dat 80 procent van de huishoudens een slimme energiespionagemeter moet krijgen, als onderdeel van een ‘smart grid’ en aanvulling op de duurzame energie-directive: een bureaucraat bepaalt dan via het nutsbedrijf op afstand wanneer u de was mag doen. Dit om de inpassing van dure wisselvallige energiebronnen als windenergie op het net te bufferen. De meter wordt op uw kosten uitgerold, met het excuus dat dit energie bespaart. Duitsland met haar Energiewende gold als modelland voor de uitrol van deze Brusselse energiepolitiek, maar de Duitsers willen niet zo meldt Europolitics vandaag.

Verzet door VerbracherZentrale Nord Rein Westfalen tegen economische argumenten achter meter
Installatie is dankzij de impopulaire meter nog vrijblijvend gebleven bij onze Oosterburen. Het Duitse ministerie van Economische Zaken heeft daarom Ernst&Young in de arm genomen om te bestuderen hoe de weerstand gebroken kan worden. De 500 euro per uur jongens vonden enkele oplossingen om burgers en bedrijven langzaam voor voldongen feit te plaatsen, zoals wij dat met Brussels beleid gewend zijn:

– het loslaten van een gefixeerd 80-procent doel (om mensen gerust te stellen)

– tegelijk dwingen om bij vervanging van de oude energiemeter (looptijd 16 jaar) een energiespionagemeter verplicht te installeren, met simpele versies voor huishoudens, en geavanceerde voor verbruikers boven 6000 kwh per jaar

– in 2029 zou dan het Brusselse doel alsnog via de achterdeur gehaald worden, tegen 10 miljard euro onkosten die de Duitse burgers dan met 100 euro per jaar extra zouden moeten betalen

De VerbraucherZentrale VZ NRW, een consumentenbeschermingsorganisatie is nu in opstand gekomen, en heeft laten berekenen dat de kosten voor de burger nooit opwegen tegen de opbrengsten. Een studie van het Fraunhofer (Duitse TNO) zou tonen dat slechts 3,7 procent energie zou worden bespaard, nooit genoeg om de kosten te dekken. Europolitics citeert hier Udo Sieverding van VZ NRW en noemt de VZ NRW invloedrijk. Daarnaast ziet de European Date Protection Supervisor (EDPS) in 2012 al een fundamentele inbruik op de privacy van huishoudens met de slimme energiemeter.

Nederland is veel braver jongetje in Brusselse klas
Ons land geldt volgens Ernst & Young als meer gehoorzaam aan Brussel. Bij ons ligt de volledige uitrol van het 80 procent doel al voor 2020 gepland. Sluipenderwijs worden ons zo opnieuw steeds meer kosten opgedrongen, op een dusdanig stapsgewijze manier dat niemand direct in opstand komt en vanzelf voor voldongen feit staat, dus bovenop de 3 procent koopkrachtverlies voor modaal verdiendende gezinnen per jaar die Henk Kamp (VVD) u opspeldt via het SER Energieakkoord.

Wanneer het niet genoeg waait en de door Brussel verordonneerde windmolens niet draaien mag u straks niet wassen. Ik overdrijf in deze beschrijving niet: dit is de wijze waarop men in Brussel tegen de ‘nieuwe energie-economie’aankijkt, ik heb het zelf Eurocommissaris Janez Potocnik gevraagd. Maar dan in meer bedekte termen. Tegelijk is er een nieuw bureaucratisch doel van 40 procent via de overheid afgedwongen energie-efficiency in de maak.

Onze groet is ‘Meer Europa’, en ons ceremoniële parlement kan enkel ja Brussel knikken, terwijl de met de Brusselse bureaucratie dwepende mainstream-media u onwetend houden en blijven doen alsof in Den Haag de macht zit: omdat de ANP, RTL en NOS-kantoortjes daar zitten. Dankzij onze Dolf van Wijk in Brussel blijft u via ons op de hoogte wat er wél speelt op de bureaus van de Brusselse macht.

Wat is het alternatief: offgrid gaan?
De vraag stellen; zijn die windmolens en energiemeter nodig is niet relevant in Brussel: in een totalitaire bureaucratie is het doel van beleid het beleid zelf, en beleid moet uitgerold. Overigens wil ik niet de indruk wekken ’teugen windmolens’ per sé te zijn. Er zijn plekken op winderige industrieterreinen waar ze zonder subsidie kunnen renderen, zoals de Tweede Maasvlakte. Wie weet kun je daar een heel elektrisch autopark mee opladen. De vraag is hier of de overheid de markt mag verstoren voor papieren beleidsdoelen, of dat vrije ondernemers zelf mogen beslissen wat goed voor hen is.