Stamt zijn luchtige kleding nog uit de Middeleeuwen?
De sceptische blog Hockeyschtick heeft een verzameling van 71 papers bij elkaar gebracht die afgelopen jaar de rol van de zon bij klimaatvariaties behandelen. Eén opvallende studie is die van Xuxin et al in de Chinese Bulletin of Science naar de Middeleeuwse Warmte Periode op de Tibetaanse hoogvlakte, hier volledig te downloaden. De Chinezen gebruikten proxy’s van sediment in twee zoutmeren om temperatuurvariaties af te leiden over ongeveer 2000 jaar. De temperatuur in de zomer is hier rond de 15-17 graden, in de winter 2-5 graden.
Over deze periode vonden zij temperatuurvariaties over eeuwen van 6 graden. Zij onderscheiden duidelijk de Middeleeuwse Warmteperiode van 750-1300, evenals de koudeperiode daarvoor én de opwarming na 1850. In vergelijking met de warmteperiode na 1950 tot nu vonden zij bij het ene meer dat de Middeleeuwse Warmteperiode 0,5 graden warmer was en het andere meer 1,9 graden warmer. Zij vinden een correlatie tussen hogere temperaturen in het Quaidam aan hogere Total Solar Irradiance. (TSI) Volgens de onderzoekers sluiten hun bevindingen- de MWP was warmer dan nu- aan bij een groeiende hoeveelheid studies van andere regio’s.
De meeste studies zijn- in weerwil van wat Climatedepot claimt- vrij sceptisch over de rol van de zon bij moderne klimaatopwarming. Op basis van TSI zou de zon hooguit enkele tienden van graden invloed hebben, zodat een minder actieve zon na 2005 tot 2070 slechts een beperkt koelend effect heeft van het onderliggende CO2-signaal. Maar op basis van de grote correlatie tussen zonne-activiteit en klimaat in het Holoceen verwachten diverse onderzoekers dat er een versterkingseffect moet zijn, zodat de relatief kleine variatie in TSI toch grotere klimaatinvloed heeft.
Geef een reactie