EU jeugdwerkeloosheid

EU werkeloosheid 15-24 jarigen

Als u na het lezen van mijn blog afgelopen weekend dacht dat heel Europa door het voorzorg-principe verstard is geraakt, dan klopt dat. Maar er is een markante uitzondering. In de Maasstad zijn er heldhaftige initiatieven genomen die de stad uit het moeras moet halen, het seejoow-twee moeras. Daar bereidt men zich heel serieus voor op de koolstofloze toekomst die Heil en Verlossing zal brengen. Deze stad van ‘niet lullen maar poetsen’ toont ons de weg met het ‘Rotterdam Climate Initiative’, een voorbeeld voor allen! Het heilige doel is in 2025 volledig klimaatbestendig te zijn.. Volledig klimaatbestendig.. Ja ja, dat staat er twee keer om het goed door te laten dringen.

Kwestie van de juiste prioriteiten kunnen stellen
Rotterdam is gezegend met visionairen die prioriteiten kunnen stellen. Ze laten zich niet afleiden door geopolitieke schermutselingen aan de rand van Europa, niet door de enorme en groeiende jeugdwerkloosheid, de pan uit rijzende energiekosten die de concurrentiepositie van onze industrie ondermijnt, of andere alledaagse probleempjes.

Kijk, Ratcliff schrijft een brandbrief naar Barroso en waarschuwt dat onze chemische industrie over 10 jaar verdwenen is met het huidige energie en milieubeleid. Dat zou Rotterdam met de grootste chemie-cluster van Nederland, en topklasse in NW Europa, toch moeten aanspreken. ICIS beschreef vorige week het snelle verlies van concurrentiekracht in de Beierse ‘chemical triangle’ door de hoge energiekosten.

They are urging policymakers to follow the US and China’s impetus in supporting the chemical industry and stop playing, as one company director put it, the “good guys” role when it comes to environmental issues.

Voor alle duidelijkheid; met ‘environmental issues’ worden geen lozingen of afval bedoeld maar het gevaarlijke seejoow-twee. Rotterdam wil wèl de ‘good guy’ zijn. Als tussendoel op weg naar de ultieme verlossing in 2025 zou er al in 2020 50% minder seejoow-twee uitstoot zijn. Twee-derde hiervan zou bereikt moeten worden met opslag van seejoow-twee, CCS, volgens het plan uit 2007.

Het moet toch al ettelijke jaren geleden zijn geweest dat CCS op climategate.nl  –door Theo denk ik- al als ‘ volstrekt onhaalbaar’ werd bestempeld. Iets dat niemand meer ging doen. Maar de Rotterdamse hooggeleerde adviseurs zagen dat kennelijk anders.

50% doelstelling hangt nu als een molensteen om de nek
‘Er komt geen subsidie (driehonderd miljoen euro is nodig)’, zo klinkt het uit de stad die bekend staat om zijn ondernemerszin. ‘En de energiebedrijven EON en GDF-Suez hebben aangegeven niet meer in CO2-opslag te geloven, zelfs niet met subsidie’. Over de  essentiële seejoow-twee opslag zijn destijds geen bindende afspraken gemaakt met de energiebedrijven. ‘Niet alleen in Rotterdam, overal ter wereld komt men hierop terug [..], vanwege technische problemen, financiële problemen (te duur) [..] en maatschappelijke weerstand.

Op geen enkele wijze werd rekening gehouden met het niet doorgaan van CO2-opslag, terwijl er miljardeninvesteringen in het geding waren. De rapportage viel niet in goede aarde en de Board van RCI verzocht uitdrukkelijk om het rapport niet uit te brengen en sloeg de waarschuwingen welbewust in de wind.

Maar visionair Rotmans ziet in Europoort Kringen –Industrieel Management Magazine, nog een oplossing. Hoewel hij de problemen beslist niet onderschat (vetdruk van mij):

.. zelfs als de CO2-opslag zou doorgaan dan zit Rotterdam opgescheept met twee overbodige kolencentrales die duizenden mensen ziek maken, onder andere door honderdduizenden kilogram fijnstof per jaar; en nog steeds met een grootschalig petrochemie- en energiecomplex in de Botlek, waarin niet de voorkant van het productieproces wordt vergroend (via bioraffinage), maar slechts aan de achterkant (CO2-opslag). Dat betekent dat, zelfs als de vijftig procent CO2-reductiedoelstelling gehaald wordt, en die kans is vrijwel nul, dat de volgende vijftig procent reductie onhaalbaar is. Men heeft namelijk niet ingezet op systeemvernieuwing maar op systeemoptimalisatie, dat wil zeggen de productieprocessen steeds efficiënter gemaakt in plaats van wezenlijk anders.

‘De produktieprocessen steeds efficiënter gemaakt’, ja hoe stom kun je zijn! Dan is het ook niet verrassend dat de oplossing alleen nog maar kan komen van radicale transitie:

Rotterdam zit dus klem de komende jaren. Stad en haven zitten in een CO2 lock-in. Alleen radicale innovatie richting bio-economie en bio-raffinage bieden hier soelaas, alleen kost zo’n transitie tijd, zeker tien à vijftien jaar. Hoe langer we daarmee wachten, hoe groter het CO2-probleem van Rotterdam en de haven wordt.

Als je met die ‘oplossing’ weg zou komen met 300 miljoen euro subsidie is het een koopje..
Ik moet eens naar de dokter denk ik, ik voel me de laatste tijd vreselijk klimaat-onbestendig.