De SWNM had alwéér gelijk, helaas zou je zeggen…
Een Europees rapport Characteristics of multispecific fisheries in the European Union 2014’ bevestigt officieel wat de SWNM al in de Discardguide schreef in maart 2013, en wij op Climategate.nl al herhaaldelijk. Dat de Brusselse aanlandplicht voor bijvangst – ook discardban genoemd- de platvissector en gemengde visserij om zeep helpt. Urker viskotters lagen afgelopen weken toch al aan de kant omdat de Noordzeeschol vrijwel niets meer oplevert, en krijgen met de aanlandplicht van Sharon Dijksma de opdracht om tonnen euro’s te investeren in een verlieslatende bedrijfsstrategie.
Dijksma’s departement verantwoordelijk
De aanlandplicht kwam tot stand dankzij fanatieke lobby van groene pressiegroeperingen van de coalitie Oceans 2012, waarin Stichting de Noordzee zit, een club voorgezeten door Hans de Rooij, de oud directeur van Greenpeace, een club die voor 2/3de van haar budget in 2011 draaide op subsidies van het Ministerie van Sharon Dijksma.
Waarmee Dijksma dus (in)direct verantwoordelijk is voor zowel de politieke acceptatie als de beleidsmatige doorvoering van de ban. En we hoeven dus niet ‘Brussel’ de schuld te geven. Het is onze eigen overheid en haar subsidie-beleid.Te meer omdat Dijksma met Brussel meejubelde in een persbericht van 27 februari 2013 toen de ban door het Europarlement werd aangenomen:
DIjksma: “De aanlandplicht is één van de belangrijkste pijlers van het nieuwe duurzamere visserijbeleid. Ik ben blij dat we nu haalbare afspraken hebben gemaakt (…..) voor de invoering”
Dat was niets dan een botte leugen van Dijksma/onze overheid. Er zijn helemaal geen haalbare afspraken gemaakt, en dat is ook niet mogelijk bij het in 2 jaar ombouwen van een volledige gemengde visserij, die je dwingt om in hun bedrijfseinde te investeren.
VVD: belastingbetaler mag vissers drijvend houden…
Schokkend is ook om in de Visserijnieuws van afgelopen weekend te moeten lezen dat onze politici in de vorm van Lodders (VVD) en Bosman nu pas schrikken van wat wij al een jaar lang schrijven: dat de aanlandplicht dusdanig hoge kosten meebrengt dat ’85 procent van de platvisvloot op de Noordzee ernstig getroffen wordt’. Maak daar eens 100 procent van… Wie weet kan de SWNM Discardguide nu met terugwerkende kracht politici helpen, waar ze deze een jaar lang succesvol negeerden. Waarschijnlijk omdat politici informatie – net als journalisten- ook niet beoordelen op feitelijke geldigheid (wat staat er) maar autoriteit (wie zegt het).
…en doet dat eigenlijk al jaren
Sharon Dijksma doet gewoon wat Brussel vervolgens oplegt, maar dan in een iets verwaterde versie. En haar departement gebruikt wat subsidies uit het Europese Visserijfonds (tussen 10-20 miljoen euro per jaar) als doekjes voor het bloeden en lokaas voor beleidsacceptatie. Subsidies zijn draagvlak voor het zitvlak van Dijksma.
Iedere editie van Visserijnieuws lees je weer hoe de overheid met subsidies – het aas aan de beleidshengel- strooit om vissers in een gewenste richting te duwen. En de vissers happen er in, om zo door de overheid gehaakt te worden. Vorige week nog een paar miljoen euro voor wat nieuwe vistuigjes, deze week weer wat subsidies om vissers met marketing te helpen, dan weer een duurzamig vissersscheepje via de Kenniskring Visserij, dan moeten ‘Blueports’ weer de verlieslatende bedrijfstak genaamd visserij drijvend houden….
Subsidies zijn een teken van een zieke bedrijfstak, waarin de overheid de markt verstoort om beleidsmodes op te leggen. Met subsidies smoort Dijksma verzet. Het verzet van de visserij tegen de aanlandplicht stelde al weinig meer voor dan wat spandoekjes met ‘jonge vis neem je niet mee, die gooi je terug in zee’. En nadat Vissersbond-voorzitter Johan Nooitgedagt in februari een telex rondstuurde en opdroeg Dijksma niet voor het hoofd te stoten- in de hoop op de verdubbeling naar 84 pulsvisserij-vergunningen- is morrende acceptatie van de eigen ondergang nu de hoofdmoot. Je zou bijna denken: die vissers verdienen precies wat ze krijgen, namelijk niets beters.
Subsidies zijn overheidsinstrument om beleid te laten slikken
De enige zekerheid van de overheid: wisselvalligheid.
Dat de belastingbetaler opdraait voor zwalkend overheidsbeleid is niet nieuw: ook de vlootsanering waarbij 141 schepen de vaart uit werden gehaald tot 2009 werd met 94 miljoen euro belastinggelden betaald, zo meldde de Algemene Rekenkamer al. Nadat de overheid eerder in de jaren ’70 overcapaciteit subsidieerde die mogelijk werd dankzij de kunstmatige groei in natuurlijke productie door fosfaattoevoeging in het kustwater van de Zuidelijke Noordzee.
Dat de aanlandplicht de visserij kunstmatig aan de bedelstaf brengt is al lang bekend uit de hier besproken berekeningen van het LEI en ook van Imares: tonnen investeren om een factor 10 minder te kunnen verdienen, wie verzint zoiets? Of nog erger: wie drukt zulk beleid er door, met een bedje van visserijsubsidies als verdovend middel? En dan mag de belastingbetaler niet alleen de extra overheidskosten van de discardban betalen, maar ook de verliezen compenseren van vissers omdat de overheid deze veroorzaakt.
Aanlandplicht nageboorte van groenig symboolbeleid
Ik ben geen Nostra Damus, maar kan bij visserij wel voorspellen: Uiteindelijk komt er na wat halfslachtig protest een verwaterd semi-aanlandplichtje op tafel, die iets minder verlieslatend is maar nog steeds een nageboorte van symboolbeleid, met ook ecologisch nadelige consequenties. Het eindresultaat is dan een enorme prestatie: een verlieslatende visserijsector aan het subsidie-infuus, en dat aan één van ’s werelds meest productieve zeeen, de Noordzee. Dat krijg je wanneer je de overheid met NGO’s de bedrijfsstrategie laat uitzetten, omdat je zelf onvoldoende organisatiekracht toont. Terwijl de enige zekerheid van de overheid haar onbetrouwbaarheid en wisselvalligheid is.
Je zou bijna een kwade genius zien achter de discardban, die als enig doel had zoveel mogelijk vissers uit de vaart te krijgen.
Ja, die kwade genius zie ik inderdaad, die zit o.a. ook aan tafel bij het energieoverleg en het heet politiek correct wensdenken. Je zult Dijksma toch maar aan je viskar krijgen.
Ik zou zeggen: Wie maakt me los!
Niks nieuws, het gezeur over het discarden is gewoon een uit de hand gelopen discussie begonnen in de jaren negentig die met hele hoop subsidie door een aantal (zal het maar netjes noemen) personen zonder enig verstand van natuur, visserij maar wel van subsidie potjes lekker is aan geslingerd.
in de jaren 90 waren we al bezig om selectief proberen te vissen, panelen in netten dubbele kuilen, noem maar op. Dat ging nog allemaal met het idee voor onderzoek om bijvangst zoveel mogelijk te voorkomen. Hebben die tijd en ook de jaren erna regelmatig discussies gehad met Biologen van RIVO, maar ze hebben mij nooit kunnen overtuigen van de te behalen winst van een discardban, daar twijfelde ze zelf nog over. . Maar wat ze er nu van maken ????? belachelijk. Eerst hebben ze met allerlei mogelijke maatregelen gemaakt dat er met 8cm gevist MOEST worden, geen zeedagen voor 10 en 12cm, een net maatregel om de AIDers wat luier te maken en de visserlui aan discards te helpen. Het zijn gewoon een stel “Baantjes Jagers” , inclusief mr Nooitgedacht , die allemaal stuk voor stuk er een best salaris aan overhouden.
Zwaargewicht Sharon Dijksma is weer door de mand gevallen. Bij gebrek aan kennis komt ze op basis van haar soortelijk gewicht bovendrijven. Te triest voor voor woorden dat dit soort niet wiets zoveel macht hebben.
Je raakt er nooit meer van verlost. Subsidie is de betonrot van de samenleving op de zak van de gewone man. Tegelijkertijd is het een glijmiddel voor de regelgevende kaste ter private loopbaanontwikkeling. Op kosten van de belastingbetaler worden overal douceurtjes uitgedeeld om mensen, bedrijven, belangenverenigingen mak te houden, om te kopen, uit te schakelen en vaak ook buitensporig te bevoordelen.
Subsidies schaken de samenleving, halen het slechtste boven in de mens en nodigen uit tot immoreel en corrupt gedrag. Op een kwaad moment drijf je de mensen zo in de hoek dat ze niet anders meer kunnen. In Duitsland worden op deze wijze boseigenaren die generaties lang botje bij botje hebben gelegd om hun stukje natuur in stand te houden bereid gevonden tot grootschalige kap ter plaatsing van windmolens. Geen wonder als per molen tot 270K/a mag aftikken.
Gisteren sloeg ik aan op een bericht over onze nationale Godin van de lauwe wijn en plantenbakkotser thans minister van defensie. Schoevers had ze gestudeerd. Blijkt dat ze later ergens subsidie-expert was geworden. Zo iemand wil je graag te vriend houden. Of neem nou de eerder besproken Vermeend: Subsidie-expert! Nijpels: Subsidie-expert. Gecombineerd met een grote bek en een bunder bluf, liegen en draaien ze zich overal doorheen. Zie Vermeend bij P&W 2008. Zie de leider van de Verhofstadtgroep in Buitenhof zondag j.l.. Zie onze MinJus en MinPres dagdagelijks.
Windmolens draaien niet op wind maar op subsidie, zo ook onze carrières.
Vissers kunnen beter eens googelen op “Cliven Bundy”, een veeboer die het voorbeeld geeft dat de overheid niet ongestoord aan landje pik kan doen. Eigenlijk in de lijn van vibeg, viswad, gesloten gebieden in andere delen van de Noordzee, windmolenparken waar niet gevist mag worden. Deze veeboer vecht voor zijn, en andere bedrijven. En laat niet zich met zo sollen als de Nederlandse vissers die zich zonder enig verzet naar de slachtbank laten afvoeren, volledig geïndoctrineerd door groene waanzin die zelfs de belangenbehartiging predikt.