Context bij Viswijzer met wél controleerbare referenties
Wij stelden al eerder vast dat de Viswijzer van diverse vissoorten- waaronder Noordzeeschol- de consumptie afraadt, terwijl de Noordzee momenteel bulkt van de schol en gewoon op de wetenschappelijke norm van MSY wordt bevist: dus welke pretentie hebben Wereld Natuur Fonds en Stichting de Noordzee (= Greenpeace in beschaafder jasje) , om voor te schrijven wat u wel en niet mag eten, waar ze publieke en wetenschappelijke verantwoording over hun oordelen ontlopen?
Zoals marien bioloog Martin Scholten van Imares al stelt: het is onzin om de consumptie van een vissoort af te raden of een vis in het rood te zetten, je kunt beter een visser in het rood of groen zetten, wanneer dit een zwart schaap is van de sector (omkatten, illegaal aanlanden enz): maar ga niet álle vissers benadelen omdat er een paar verkeerde types bij zitten (zoals je in iedere bedrijfstak wel hebt). Het zelfreinigend vermogen van de sector help je zo.
Is herkomst bekend, en is het lekker: eet met gerust hart
Waar het om draait is: je wilt weten waar de vis vandaan komt, niet of een Groen Links rooibosthee-clubje instemt met de politieke kleur van je bedrijf. Want de Viswijzer is zuiver politiek-commercieel, bedoeld om een monopolie te bouwen voor het MSC-keurmerkje van WNF/Unilever, waarbij we alleen nog mogen Triodos/ASN-bankieren of een Eneco-Hollandse windcertificaat mogen beleggen omdat het WNF daardoor betaald wordt. We hebben hier dus clubs die
- a. onze vissers zakelijk benadelen en claimen te werken op basis van ‘De’ wetenschap
- b. maar wetenschap bestaat bij gratie van kritische wederzijdse toetsing, en zodra je deze clubs om verantwoording vraagt geven ze niet thuis.
NGO-Wijzer nodig: Stichting de Noordzee in het rood, niet doneren
Kortom: de Viswijzer is op zich een legaal reclame- en marketingdocument waarmee fondsenwervende bedrijven met Groen Links-signatuur hun smaak aan ons willen verkopen. Het wordt alleen met de pretentie van wetenschap gelanceerd terwijl deze ‘wetenschap’ niet getoetst mag worden door deskundige derden, die daar een ander oordeel uit zouden kunnen halen dan in de marketingstrategie van MSC BV past.
Zo voerde Stichting de Noordzee met Greenpeace campagne tegen de boomkorvisserij, terwijl EIGEN ONDERZOEK WAAR ZE ZELF OPDRACHT VOOR GAVEN van het Ilvo al aangaf: de boomkor is niet het slechtste jongetje van de klas, journalisten kunnen dat bij Hans Polet van het Ilvo zelf navragen. Aard van sediment en intensiteit van bevissing bepalen ecologische impact. De enige reden dat Noordzeeschol volgens Groen Links in het rood staat is omdat de vismethode niet naar de smaak is van Bram van Oijk en zijn marien equivalent Christine Absilla. En omdat het in campagnes lekker bekt, om simpel te zijn: het is de boomkor, het is de boomkor, weg met alle nuance.
Er zijn voldoende verbeteringen in te voeren bij visserij, daar gaat de discussie niet over: mijn vraag is alleen maar, ‘wie controleert de controleurs’. Te lang zijn Groene NGO’s als ontaantastbare morele autoriteit behandeld terwijl ze gewoon financiele en politieke belangen verkopen. Er zijn vele andere clubs dan SDN en WNF die veel meer goed per euro kunnen doen voor natuur en milieu in de praktijk, Groen Links heeft niet het monopolie op groen.
Geef een reactie