De wolven van de zee: 8-10000 maal 5 kilo vis per dag

De wolven van de zee: 8-10000 maal 5 kilo vis per dag, wv de helft platvis

In een brief naar de Tweede Kamer over het verbeteren van de visstand in de Waddenzee negeert Sharon Dijksma twee belangrijke trends, die de vis-biomassa drukken: de met 1200 procent toegenomen zeehondenvraat sinds 1990 en de gekelderde fosfaatbemesting van Wad en Kustzone. Daardoor wordt de Kamer misleid.  Dat blijkt uit de inhoud van de brief die Dijksma naar de Tweede Kamer stuurde, in reactie op de NGO-campagne tegen garnalenvisserij.

Het blijkt plots weer een mysterie te zijn waarom bepaalde trends sinds de jaren ’80 in visbiomassa plaatsvinden, maar via trilateraal Waddenzee-overleg in 2015 zou dat mysterie opgelost worden. Al suggereert de overhead hier dat het ‘discards in garnalenvisserij’ moet zijn. Door twee evidente trends te negeren, zien we hoe de Overhead werkt: het wegmoffelen van basale ecologische feiten om zichzelf aan het werk te kunnen houden.
zeehond

  • Negeren zeehondenvraat?Zwemmende wolven geven 1200 procent hogere predatiedruk tov 1990 De Overhead richt al haar pijlen op de ‘discards uit garnalenvisserij’, om daar de afgenomen platvisbiomassa in Waddenzee en Noordzeekustzone in de schoenen te schuiven. Tegelijk wordt nergens de exponentieel toegenomen vispredatie door zeehonden vernoemd, wat er al op duidt dat NIOZ en Imares geen serieuze wetenschappelijke instituten zijn maar baantjesjagers/milieuactivisten. Want: wij rekenden al eerder voor- biologie op een bierviltje-op basis van Imares haar eigen onderzoek dat de Waddengarnalenvisserij een factor 7 minder biomassa aan platvis bijvangt, als dat de huidige – ten opzichte van de jaren ’80 ge-explodeerde- zeehondpopulatie van Wad- en Noordzeekustzone per jaar naar binnen vreet. De helft van het menu bestaat uit platvis.
    Het negeren van een dergelijke ge-explodeerde predatiedruk, aangevuld door de predatie van de eveneens in aantal ge-explodeerde bruinvissen (85.000 werden geteld in onze Noordzee 2014, bijna afwezig in ’70-80)is op ecologisch wetenschappelijke gronden niet te rechtvaardigen.

Temeer omdat ik ook onderzoek aan de oostkust van Canada trof waar de van 60.000 naar 300.000 exemplaren gegroeide grijze zeehondenpopulatie verantwoordelijk gehouden wordt voor het drukken van kabeljauwherstel. Bij enkele Nederlandse ecologen heerst de vreemde gewoonte om predatie van toppredatoren weg te moffelen, waar uit internationaal onderzoek blijkt hoezeer de aanwezigheid van roofdieren ook de dichtheid en aanwezigheid van prooi stuurt. Niet alleen in verspreiding (het ecology of fear-verhaal dat nu bij Piersma et al mode is) maar ook aantallen. Het verschijnen van wolven kan de hoeveelheid edelherten bv met 80 procent minderen. Een slachting.

Kortom: een Wad-ecosysteem met 10.000 zeehonden inclusief grijze zeehonden – een kolonie van zwemmende wolven (die vreten ook 5 kilo vlees per dag)is gewoon een ánder ecosysteem dan een Wad met 500-1000 zeehonden. Wie beweert van niet is geen serieuze ecoloog, maar een oneerlijke milieuactivist die hoopt dat door het verzwijgen van zeehondenvraat mensen vooral maar niet op verkeerde gedachten zouden komen. EEn soort Lenie ’t Hart met academische positie. En dat hij tot in het oneindige onderzoeksgeld mag krijgen voor bijzaken, daarbij wat neuzelend over ‘de klimaatverandering’: omdat daar vanuit de beleidsbureaucratie wel onderzoeksgeld voor wordt verstrekt. Onderzoek dat de overheid beleidsrechtvaardiging geeft krijgt geld, en onwelgevallig onderzoek niet.  Zo ontstaat in de literatuur een scheef beeld, waarbij onzin-onderzoek oververtegenwoordigd raakt zoals Waddenlsleutels…(4-5 miljoen euro Waddenfondsgeld  om evidente trends onder te sneeuwen onder bijzaken in DOOR  MENSEN INGESNOERD estuarium systeem)

  • Negeren afgenomen fosfaatbemesting
    Het EVA2-onderzoek van Bruno Ens in 2001 waartoe Ton IJlstra van het Ministerie van EZ- nu betrokken bij garnalenconvenant- opdracht gaf, onthulde toen al dat je gewoon minder biomassa in schelpdieren als mosselen krijgt omdat de fosfaatlast afnam. Dat huidige onderzoekers van NIOZ en Imares geen belang hebben bij dat onderzoek, maakt nog niet dat wij het vergeten zijn. De Waddenzee en Noordzeekustzone waren begin jaren ’80 een kunstmatige schelpdier- en viskwekerij met fosfaatbemesting. Iedere ecoloog die beweert dat dit niet zo is, is geen wetenschapper want het effect van fosfatering op schelpdierengroei is experimenteel onweerlegbaar bevestigd. Natuurlijk is fosfaat niet de énige factor, dat is een ander verhaal.

Het wegmoffelen van deze evidente trends onderstreept andermaal de onwetenschappelijke instelling van de Overhead op dit moment. De enige reden waarom ze de garnalenvisserij willen pakken, is omdat dit de enige factor is die ze WILLEN aanpakken. Barbertje moet hangen, en de Overhead wil zichzelf zo aan het werk houden.

Grootste vijand van visserij is de Vissersbond
Dijksma reageert in deze brief op het bericht ‘Groot alarm over Waddenvis’ dat in het Dagblad van het Noorden verscheen en waarmee NGO’s als de Waddenvereniging en Natuurmonumenten de aandacht vestigden op hun gironummer. Lachwekkender dan de Oost Indische ecologische kennis van deze ‘natuurbeschermers’ is het PR-beleid van de Visssersbond. Zij helpen zelf dit berichtje verspreiden ‘Groot Alarm over Waddenvis’, zoals in Fishtrend.

Ze schrijven bij de Vissersbond doodleuk de woorden van Dijksma én het campagnebericht van NGO’s over. En de bewering dat het Mosselconvenant uit 2008 zo’n goede regeling was. Terwijl dankzij dit convenant bij 60 procent van de mosselbedrijven de schuldenlast groter werd dan de waarde van het bedrijf……..

Met zulke voorlieden en zo’n mediabeleid- waarin de visserij haar tegenpartij helpt loze aantijgingen te verspreiden tegen haar eigen sector- heeft de visserij geen vijanden meer nodig. Wat een volmaakte totaalsukkels.

Gerelateerd: