Prachtig heh? De clubs die met zeearend pronken stemmen voor zijn dood

Vandaag wat beeld van zeearenden op Climategate.nl uit de oude Poolse doos. Wat mij brengt bij de volgende vraag:  Zijn er nog ‘goede’ natuurclubs in ons land? Jazeker, neem de club van echte veldmensen de Roofvogel Werkgroep Nederland. In het ledenblad de Takkeling, de takketering ditmaal aandacht van Gerard Ouweneel voor de opmars van de zeearend in ons land die hier zijn succes beleeft.

Net terwijl milieuclubs zijn leefgebied met de overheid volzetten met….windturbines, dat zijn die dingen die bijvoorbeeld de Smola Archipel in Noorwegen volledig zeearend-vrij hakten. Ouweneel beschrijft de vestiging van zeearenden bij de Hellegatsplaten in Zuid Holland en de voortvarende plannen van die provincie om hier zoveel mogelijk windturbines neer te zetten. De Werkgroep Roofvogels is allereerst bezig met de natuur, haar bestuderen en observeren, in plaats van allereerst financieel exploiteren.

En dat maakt het verschil met miljoenenbedrijf Vogelbescherming Nederland, dat vogelplaatjes exploiteert om fondsen te werven.

We kunnen er niet genoeg op wijzen: Vogelbescherming Nederland steunt het volzetten van Nederland met zeearend-meppers, en een lastenverzwaring over uw energierekening van 500 tot 1000 euro per jaar. (Energieakkoord) Opzeggen van dit fondsenwervende bedrijf dat pronkt met andermans veren – danwel totale Bullshit verkoopt over klimaatgevoelige vogels via de ‘Klimaatatlas’– is daarom wat mij betreft een morele opdracht.

Lees ook mijn interview met oud-directeur Eric Wanders van Vogelbescherming Nederland waarom dat het beste is: marketing (= zo professioneel mogelijk verkopen van Bullshit) heeft er de tent overgenomen.

Het aftellen is dus begonnen tot nieuwe aanvaringen tussen zeearenden en turbines plaatsvinden. Het goede nieuws is dat dit dus een ecologisch luxeprobleem is: wie had durven dromen dat hier tientallen zeearenden uit zichzelf zouden vestigen? De kans op aanvaringen met de duurzaamheid neemt dus ook toe dankzij een gunstige ontwikkeling.

Wie antwoordt ‘maar wij zijn wel voor duurzame energie’ klinkt een beetje als Miss World die zegt voor wereldvrede te zijn. Ik ben ook voor gratis energie uit de hemel zonder enige vervuiling die tot in de einder beschikbaar zal zijn zonder de natuur aan te tasten.

De vraag is: bestaat dat ook?

In 1996 kregen naturisten nog een vergunning om de zeearend kunstmatig in Nederland te herintroduceren, ik meen dat het WNF daar zelfs bij betrokken was om zo reclame-technisch mee te liften op een sexy beest. Dat bleek nergens voor nodig, De Deur kwam uit zichzelf aanzeilen. Fotograaf Martijn de Jonge– een aantal malen gastblogger voor Climategate- ging al jaren naar de Oderdelta in Polen waar de zeearenden in de hoogste dichtheden leven van Europa. Hij nodigde fotografen uit om mee te varen met Poolse vissers vanuit het haventje van Stepnica. Zo kreeg je een voorproefje van wat nu ook in Nederland mogelijk is.

De mooiste ervaring was wel toen een zeearend-man en vrouw elkaar in de klauwen grepen, en als wentelwiek naar beneden tuimelden. Vergis je niet in de logheid van de zeearend, het zijn turbomeeuwen die plots kunnen accelereren. Zo vangen ze niet alleen vis maar ook vliegende ganzen, en ook lammeren kunnen ze wel eens oppeuzelen. Ze klinken ook qua stemgeluid als een meeuw. Mogelijk een gevalletje convergente evolutie, van predatoren die van het zelfde voer leven in het zelfde milieu maar afkomstig vanuit een andere stamboom.

Ik ben een stuk of 5 maal mee geweest om te erkennen, dat je scherpe vogelfotografie beter kunt overlaten aan de professionals als Martijn. Ik ben meer van de context en sfeer, en heb ook nooit een 300 mm of 500 mm lens aangeschaft. Met ultra groothoek, 18-55 en met 70-200 kan ik ruimschoots toe. En ik hoef me geen breuk te sjouwen, zo’n hele survivalkit mee op je rug torsen.

Martijn oefent voor het ‘raak’ schieten met zijn 500 mm boordkanon bij Schiphol om snel bewegende objecten in de zoeker te krijgen, zodat hij mooie full-frame beelden krijgt van arenden in actie. Het zelfde kunstje herhaalt hij nu in de IJsselmonding. Je kunt jaarlijks bij hem boeken, voor zeearend-vaartochten, waarop deze foto’s zijn gemaakt: veel goede herinneringen aan.

De trips zijn bijzonder de moeite waard. Al blijft de grote ruimte en stilte van de Oderdelta toch meer trekken dan opgepropt Nederland, waar nu dus ook nog al die turbines bij komen. Ook voor de Oderdelta kun je bij Martijn boeken. Dus als dank voor de mooie ervaringen hier voor onze 2-4000 climategaters per dag reclame voor ’s lands meest dwarse natuurfotograaf die het foto-gepeupel altijd weer weet te verontrusten met het realisme van de moderne natuur.

Dat contrasteert met hun geromantiseerde ‘onkruid bij ochtendlicht’ plaatjes, waarmee natuurclubs u geld voor hun fondsenwerving af willen troggelen. Of van die vogelplayboy-spreads, in Photoshop tot ieder veertje opgepoetst en dan heb je nog steeds niet meer dan een…nou ja, een vogel op een plaatje. Die vorm van fotografie trok mij ook nooit, ik wil context zien.

Je kunt vandaag voor de zeearend een goede daad verrichten en Vogelbescherming Nederland opzeggen: bel 030 693 77 00, en steek uw tientjes liever in een boompje waar vogels kunnen broeden.