Twan Huys. Schermafbeelding.

Enkele maanden geleden heeft Twan Huys het roer overgenomen van Humberto Tan als presentator van RTL Late Night. RTL had gehoopt met deze wisseling van de wacht de dalende trend van het aantal kijkers die onder Humberto Tan had ingezet, te keren. Helaas is dat tot dusver niet gelukt. Onder Twan Huys zet deze trend zich voort.

Toch behoort Twan Huys ongetwijfeld tot de meest vooraanstaande TV–presentatoren in Nederland. Hij is intelligent en kritisch en weet als interviewer over tal van zaken verstandige vragen te stellen.

Hij is ook niet bang voor hoor en wederhoor. Zo had hij onlangs Jenny Douwes, het ‘boegbeeld’ van de blokkeeractie op de dag van de Sinterklaas–intocht in Dokkum vorig jaar, uitgenodigd. Zij kwam om te praten over de rechtszaak rondom die blokkade. Ze probeerden op die manier de anti–Zwarte–Piet–demonstranten uit Dokkum te weren.

In de uitzending liet Douwes weten niet met Jerry Afriyie, een tegenstander van Zwarte Piet, aan tafel te willen zitten en dat het een voorwaarde van haar was geweest om deel te nemen aan het programma.

In strijd met die afspraken nodigde Twan Huys Jerry Afriyie toch tijdens de uitzending uit om zitting te nemen aan tafel, hetgeen tot enige commotie leidde.

Wat zou in dit geval hebben moeten prevaleren? De gemaakte afspraak of het beginsel van ‘hoor en wederhoor’? Daarover kan men m.i. legitiem van mening verschillen.

Peter Kuipers Munnike. Schermafbeelding.

Op 30 oktober schonk RTL Late Night aandacht aan het thema klimaat. Maar in tegenstelling tot de Zwarte–Pieten–discussie was men hier kennelijk niet op het idee gekomen om ook het beginsel van hoor en wederhoor toe te passen. Want in deze uitzending mochten weerdeskundigen Peter Kuipers Munnike en Willemijn Hoebert weer vol op het orgel over de verschrikkingen van de nakende klimaatverandering (die overigens maar steeds niet willen komen).

Met verwijzing naar het droge weer van de afgelopen zomer en het huidige noodweer in Italië vertelde Twan Huys dat het klimaat in een steeds hoger tempo verandert. Men kan zich afvragen hoe hij daarbij komt. Maar goed …

Vervolgens legde hij Peter Kuipers Munnike de vraag voor of het normaal was wat in de afgelopen zomer is gebeurd.

Kuiper Munnike antwoordde voorzichtig. Sommige ontwikkelingen zijn normaal, zoals de droogte. Het jaar 1976 kende ook een hele droge zomer in Nederland. Voor ons land is het niet bekend of die droogte vaker gaat voorkomen. De temperaturen gaan daarentegen in de toekomst waarschijnlijk wèl omhoog.

Peter Kuipers Munnike wees er voorts op dat er twee uitersten zijn: linksom activisme tegenover rechtsom bagatelliseren. Hij koos er voor om bij de wetenschap en de feiten te blijven. Dat siert hem. Helaas hield hij zich daar tijdens de uitzending niet aan.

Kuipers Munnike had onlangs een prikkelend stuk in de NRC geschreven, met daarin de stelling dat het niet de vraag is óf Nederland onder water verdwijnt, maar wanneer. Want wat is op de lange termijn de logische uitkomst van de opwarming? Als je lang genoeg wacht stijgt de zeespiegel 30 meter per 1 graad opwarming. Over 10 duizend jaar zou het mij niets verbazen als die zeespiegel 20 à 30 meter hoger zou zijn, aldus Kuipers Munnike. De vraag is of we nog zóveel fossiele brandstoffen gaan verbruiken dat we dat moment naar voren schuiven en dat we in 2100 reeds een dergelijk niveau bereiken. En hij wilde heel graag straks voor zijn kleinkinderen een prettige aarde achterlaten.

Dat laatste siert hem. Wie wil dat niet? Maar de bewering dat wij aan het einde van de eeuw een zodanige zeespiegelstijging zouden mogen verwachten, is volkomen uit de lucht gegrepen, zoals elke deskundige op dat terrein, zowel onder de protagonisten als antagonisten van de AGW–hypothese (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’), zal bevestigen. De werkelijke zeespiegelstijging voor de Nederlandse kust bedraagt al eeuwen zo’n 20 cm. per eeuw en er is geen versnelling vastgesteld. Zie ook hier.

Schermafbeelding.

Voorts vertelde Peter Kuipers Munnike ook over zijn reis naar Canada vorig jaar om verslag te doen van dooiende permafrost aldaar. Die reis had veel indruk op hem gemaakt.

Ik kan het me voorstellen. Maar wat komt er onder de permafrost vandaan? Resten van vegetatie uit een vroegere, warmere periode, toen de mens nog niet in SUV’s rondreed. Kortom, niets nieuws onder de zon.

Met anderen hadden beide weerdeskundigen onlangs een boekje gepubliceerd: Gevoelstemperatuur.

Twan Huys informeerde naar de opvattingen van Willemijn Hoebert ter zake. Zij vreesde dat weersextremen in de toekomst zouden toenemen en dat haar kinderen daarmee zouden worden geconfronteerd. Maar, zo vroeg Twan Huys verder, waar maak je je dan precies zorgen over? Dat bleken de temperatuur en de zeespiegelstijging te zijn.

Meer in het algemeen was zij van mening dat ons gehele leven afhankelijk was van een stabiel klimaat. Dat begint dus langzamerhand te veranderen. Aldus Willemijn.

Maar hoe zit het dan met die temperatuur? Ferdinand Engelbeen schreef daar gisteren over:

Volgens het meest recente IPCC rapport zou het verschil tussen 1,5ºC en 2ºC opwarming catastrofale gevolgen hebben. Technisch gezien is die 0,5ºC het verschil in “klimaat” tussen Brussel en Amsterdam. De volledige 1,5ºC is de “opwarming” van Parijs ten opzichte van Amsterdam. Al de daarop volgende catastrofen zitten enkel in de fantasie van de klimaatmodellen.

En hoe zit het met de weersextremen?

Ferdinand Engelbeen:

Sinds we uit de Kleine IJstijd kruipen met een geschatte 0,8ºC opwarming zijn er niet meer extreme weersfenomenen: niet in regenval, droogte, tornado’s (in de VS), globale orkanen of orkaansterkte (integendeel) …

Willemijn Hoebert. Schermafbeelding.

Kortom, het is lovenswaardig dat ouders bezorgdheid tonen over de toekomst van hun kinderen, maar een geringe temperatuurverhoging en weersextremen vormen geen serieuze bedreiging.

Voorts wees Willemijn Hoebert erop dat er al eilanden zijn die langzamerhand beginnen te verdwijnen.

Maar wat wijst recent onderzoek uit?

Over the past decades, atoll islands exhibited no widespread sign of physical destabilization in the face of sea-level rise. A reanalysis of available data, which cover 30 Pacific and Indian Ocean atolls including 709 islands, reveals that no atoll lost land area and that 88.6% of islands were either stable or increased in area, while only 11.4% contracted.

De uitzending is hier te zien.

Natuurlijk, meteorologie en klimatologie zijn verwante disciplines. Het grote publiek zal ze waarschijnlijk moeilijk uit elkaar kunnen houden en zal uitspraken van meteorologen over het klimaat vermoedelijk als gezaghebbend beschouwen. Maar dat bleek in dit geval toch niet zo te zijn. Het was weer eens de bekende litanie van imaginaire verschrikkingen die ons te wachten staan, maar die niet worden bevestigd door de waarnemingen. Resultaat? Ongefundeerde paniekzaaierij!

En wederhoor? Nee hoor, slechts eenzijdige, misleidende klimaatpropaganda. Maar dat zijn we inmiddels van de Nederlandse media gewend.