Een gastbijdrage van Guus Berkhout, President CLINTEL.
Prof. Dr. I. (Ineke) Sluiter
President KNAW
Het Trippenhuis
Kloveniersburgwal 29
1011 JV Amsterdam
Den Haag, 11 juni 2020
Waarde collega Sluiter,
Als toegewijd KNAW-lid heb ik ruim twee jaar geleden President José van Dijck en ruim een jaar geleden President Wim van Saarloos een brief geschreven over mijn ongerustheid dat de klimaatwetenschap misbruikt wordt voor politieke doeleinden.
Mijn boodschap was dat er beleid werd gemaakt met de onjuiste legitimatie: ’The Science Is Settled’. De antwoorden van beide presidenten waren niet erg geruststellend: “Er wordt goed naar gekeken, we hebben het volste vertrouwen in het IPCC en er is geen aanleiding voor de KNAW om verder actie te nemen”.
Waarom horen we geen alarmbellen?
We zijn nu weer ruim een jaar verder en ik richt me nu tot jou omdat de hele zaak rond het klimaat escaleert. Het IPCC en de daarmee verbonden activistische klimaatbeweging is sterk gepolitiseerd geraakt en kritische wetenschappers wordt de mond gesnoerd. Ik heb als officiële IPCC reviewer het aankomende klimaatrapport doorgelicht en mijn conclusie is dat van waarheidsvinding geen sprake meer is. Hun doemscenario’s zijn verre van representatief voor de werkelijkheid, maar spelen wel een belangrijke rol in het klimaatbeleid van overheden. Slechts dappere enkelingen durven te vertellen dat hedendaagse metingen de modelvoorspellingen tegenspreken. Het vertrouwen van het IPCC in zijn eigen modellen klopt niet met wat de werkelijkheid laat zien. Dan zouden
toch alle alarmbellen moeten gaan rinkelen?
In jouw interview met Elsevier Weekblad van 6 juni jl. zeg je dat: “de Nederlandse wetenschap trots mag zijn op zichzelf.” En even later: “Een kenmerk van zulk hoogwaardig onderzoek moet een grote verscheidenheid aan invalshoeken zijn. Minder dogma’s, meer perspectieven.” Daar ben ik het volledig mee eens. Maar helaas moet ik daar aan toevoegen dat jouw observaties niet opgaan voor de klimaatwetenschappen. Daar wordt verscheidenheid de kop ingedrukt en is het Anthropogenic Global Warming (AGW) dogma leidend. Daarover gaat deze brief.
Geloof in modellen is geloof in de makers
De output van modellen is niet het resultaat van magie, ook niet als die modellen op supercomputers draaien. Immers, die computermodellen zijn gewoon mensenwerk. Wat modellen ons vertellen is volledig afhankelijk van wat modellenmakers er in hebben gestopt: hypothesen, relaties, parameters, rekenkundige vereenvoudigingen,
stabiliteitscondities, enz. Helaas praten we nauwelijks over deze zo beslissende input zaken. We hebben het altijd over de output.
Een van de gevolgen is dat ‘model tuning’ wordt gelijkgesteld aan ‘model validation’. De beroemde wiskundige John von Neumann zei hierover:
“The near perfect match between your model and your data doesn’t tell you much about how good your model is. With four parameters I can fit an elephant and with five I can wiggle his trunk.”
Met andere woorden, met voldoende parameters in vergelijking met het aantal data samples, kan een model elke meetreeks reconstrueren (‘tuning’). Dat is precies wat er gebeurt met de tuning van klimaatmodellen. Maar bij het maken van voorspellingen, de echte test, gaat het helemaal mis. Klimaatmodellen kunnen (nog) geen betrouwbare
voorspellingen maken en zijn dus ongeschikt voor het maken van beleid. Vooral, omdat het hier gaat om beleid dat grote gevolgen heeft voor de samenleving.
In naam van de wetenschap
Wat mij extra stoort in dit gênante geheel is dat de wetenschap wordt misbruikt in de legitimatie van het gepropageerde klimaatbeleid en dat de wetenschappelijke wereld het gewoon laat gebeuren. Waarom wordt er niet gewaarschuwd en gezegd dat al deze als ’zekerheid’ geformuleerde beweringen over de veranderingen van het klimaat wetenschappelijk niet worden gedekt? Ik weet dat er wereldwijd veel wetenschappers zijn die twijfelen aan, of het ronduit oneens zijn met, de beweringen van het IPCC. Ook weet ik uit eigen ervaring en uit de ontboezemingen van mijn collega’s dat er veel druk op onderzoekers wordt uitgeoefend om zich bij de consensus aan te sluiten. Maar de geschiedenis van de wetenschap laat keer op keer zien dat nieuwe inzichten niet komen van volgers maar van andersdenkenden. En dat bij nieuwe inzichten niet modellen, maar metingen het laatste woord hebben.
Als hoeder van de wetenschap ligt hier toch een taak voor de KNAW om actie te nemen? Hoe meer men in naam van de klimaatwetenschap gaat investeren in peperduur klimaatbeleid, hoe moeilijker het wordt om naar buiten te komen met de boodschap dat de wetenschap het antwoord (nog lang) niet heeft! Er komen steeds meer aanwijzingen dat zaken niet kloppen en als wetenschappers lijdzaam blijven wachten totdat de bom barst, is de schade voor de wetenschap enorm. De samenleving zal zich dan terecht de vraag stellen: waarom hebben de Academies of Sciences niets van zich laten horen? Er is toch genoeg gewaarschuwd?
Natuurlijk, de KNAW moet ver van de politiek blijven en zich bezig houden met waarheidsvinding. Maar ik herhaal, de KNAW is ook hoeder van de wetenschap. We zien in het bijzonder bij klimaatbeleid dat de wetenschap op wereldschaal misbruikt wordt. Hoe kan men nu zeggen bij zo’n buitensporig ingewikkeld onderwerp als het aardse klimaat dat ‘de wetenschap eruit is’?
Ik heb nog nooit een duidelijke waarschuwing gehoord vanuit de European Academies (EASAC) en/of de InterAcademy Partnership (IAP) dat de klimaatwetenschap wel al veel werk heeft verricht, maar dat men er nog lang niet uit is! Zo’n waarschuwing acht ik een moreel wetenschappelijke plicht. Immers, gebouwd op het valse beeld van de IPCC zekerheidsmythe wordt door de politiek de samenleving overhoop gegooid en wordt in naam van de wetenschap een peperduur klimaatbeleid in elkaar geflanst.
Ik word nu benaderd door ongeruste burgers, die het allemaal niet meer vertrouwen en willen weten hoe het nu echt zit. Ik voel mij mede verantwoordelijk voor het gebrek aan kritiek van mijn collega’s en probeer burgers de werkelijke stand van zaken uit te leggen.
Mijn uitleg aan verontruste burgers
Het aardse klimaat is buitengewoon ingewikkeld en de wetenschap staat nog maar aan het begin van een fascinerende ontdekkingsreis. Degenen die vertellen dat ze het met hun modellen allemaal al weten, vertellen geen wetenschappelijk maar een politiek verhaal. Uit het geologisch archief – ik ben geofysicus – blijkt dat klimaatverandering van alle tijden is. De mens was er toen nog niet en toch vonden er grote temperatuurschommelingen plaats. Zeker, antropogene CO2 heeft een opwarmend effect, maar er is duidelijk veel meer aan de hand. De klimaatbeweging richt zich veel te veel op wat er gebeurt in de huidige tijd. Daarmee kijken ze door een sleutelgat naar de lange-termijn klimaatprocessen.
Geen van de kritische wetenschappers ontkent dat CO2 een opwarmend effect heeft. Maar ze zeggen er wel bij dat we niet weten hoeveel dat CO2 effect is in vergelijking met wat de natuurlijke factoren bijdragen. Metingen en onderzoek van de laatste jaren laten zien dat de bijdrage bescheiden lijkt te zijn (ca. 1 graad Celsius in honderd jaar) en dat alarmistische verhalen geen wetenschappelijke basis hebben. Dat geldt ook voor de doemverhalen over zeespiegelrijzing.
Omdat de wetenschap de samenleving niet laat weten dat hun onderzoeksresultaten onjuist worden gebruikt, voelen klimaatactivisten zich gesteund en dat laten ze luidruchtig weten bij de lancering van hun extreme CO2 reductieplannen. Maar die plannen zijn volstrekt onzinnig, onhaalbaar en onbetaalbaar. Nederland zal als gevolg
hiervan niet alleen veranderen in één groot wind- en zonnepark, de bestaande energieinfrastructuur zal nodig blijven om te functioneren als back-up.
En miljarden subsidies stoppen in het elders vernietigen van ecosystemen ten behoeve van houtstook bij ons, is dat niet misdadig? Waarom niet veel meer informatie over de veelbelovende wetenschappelijke ontwikkelingen op het gebied van kernenergie?
Het IPCC leek aanvankelijk een wetenschappelijk initiatief – ik was zelf een grote fan – maar het heeft zich ontpopt als een politieke organisatie die de wetenschap misbruikt. Het verspreidt doemscenario’s over opwarming met eenzelfde arrogantie als de Club van Rome 50 jaar geleden. Alleen is het nu allemaal nog veel gênanter. Zo maakt men in het klimaatonderzoek nog steeds de wetenschappelijke fout ‘model tuning’ te verwarren met ‘model verification’. Maar het meest kwalijke van de IPCC aanpak is dat het totalitaire trekken vertoont en kritiek niet wordt geduld. Kritische inbreng wordt steevast geweigerd of ver weg gestopt. Is dat niet in de wetenschap een doodzonde?
Teloorgang van de klimaatwetenschap
In jouw inaugurale rede zeg je dat wetenschappers fouten maken. Dat ben ik met je eens, dat doen we voortdurend met het ontwikkelen van modellen. Maar nog belangrijker is dat als metingen aangeven dat die modellen niet deugen, we ook moeten erkennen dat we onze aannames moeten herzien. Dat laatste hoort bij wetenschappelijke vooruitgang.
Je zegt in Elsevier Weekblad van 6 juni jl.: “Het moet juist zo zijn dat je als academicus wordt beschermd tegen inmenging door de overheid.” Als voormalig bestuurder van mijn alma mater doet het mij verdriet te constateren dat er nu universiteitsbesturen zijn die wetenschapsbeoefening afhankelijk maken van de wensen van de overheid. Bij
het klimaatonderzoek en de aanpalende energietransitie is dat geëscaleerd.
Wetenschappers die zich kritisch opstellen, worden op een zijspoor gezet, uitgesloten of zelfs ontslagen. Maar zoals je zelf ook zegt, tegenspraak is toch onderdeel van het wetenschappelijke proces?
Een karakteristiek voorbeeld is prof. Peter Ridd, een rif deskundige, die tegen het doemverhaal ingaat dat ‘door klimaatverandering de Great Barrier Reef op grote schaal aan het afsterven is’. Hij stelde publiekelijk tekortkomingen van de alarmerende wetenschap over het rif aan de kaak en werd na een dienstverband van tientallen jaren ontslagen door zijn universiteit. Hij vocht zijn ontslag aan en kreeg van de rechter op alle fronten gelijk. Maar nog was het niet genoeg voor de universiteit en met de duurste advocaten gingen ze in hoger beroep, dat nu nog loopt. Dit is niet alleen een zeer ernstige schending en bedreiging van de academische vrijheid, het geeft ook een volkomen verkeerd signaal aan jonge wetenschappers: waag het niet tegen het IPCC-dogma in te gaan, want dit staat je te wachten. En helaas is professor Ridd niet de enige. In de klimaatwereld wordt tegenspraak keihard afgestraft.
Tot slot
Waarde collega Sluiter, de KNAW kan anno 2020 niet wederom verwijzen naar de geloofwaardigheid van het IPCC. Zittende hoogleraren zijn doodsbenauwd te worden uitgesloten van de groep met als gevolg niet meer te mogen / kunnen meedoen. Er heerst een enorme angst om met nieuwe concepten de klimaatinzichten verder te brengen. Dat blijkt ook wel; in de laatste 30 jaar hebben we in de IPCC gemeenschap nauwelijks nieuwe concepten gezien. Het gaat alleen maar over verfijningen van de CO2-opwarmingshypothese.
In de astronomie was er een tijd waarin de fouten in planeet-plaats berekeningen met epicycli werden gerepareerd door epicycli op epicycli. En een vernieuwende zienswijze voor een fundamenteel betere beschrijving van Copernicus (1473-1543) werd bestraft. En natuurlijk is er ook het bekende verhaal van dwarsligger Galileo (1564 – 1642).
Gelijkenis bewijst niets, maar zou te denken moeten geven.
Ik herhaal, het verleden laat zien dat niet modellen, maar metingen het laatste woord hebben. Denk aan de spectaculaire ontwikkelingen in de telescoop en de microscoop, en recentelijk de Large Hadron Collider die het bestaan van het Higgs boson bevestigde, en het nieuwe Nederlandse LOFAR antenne netwerk dat zo’n 300.000
nieuwe melkwegstelsels ontdekte. Hoe ingewikkelder het systeem dat we onderzoeken, hoe belangrijker de investeringen in betere meetsystemen zijn om onze theoretische modellen te verbeteren en te valideren. Hoe waar is dat voor het aardse klimaatonderzoek.
En het verleden laat ook zien dat wetenschappelijke vooruitgang altijd komt uit de koker van enkelingen en kleine groepen die de durf hebben om tegen de heersende opvattingen in te gaan. Wetenschap is nooit af. Het Parijse klimaatakkoord (2015) is gevestigd op de leugen ‘The Science is Settled’. Hoe triest is het dat wetenschappers
die daar tegen ingaan worden verketterd.
Wetenschappelijke vooruitgang komt door onenigheid en discussie. We zijn in het klimaatonderzoek een richting uitgegaan die de wetenschap onwaardig is. De geschiedenis zal de verantwoordelijken dat kwalijk nemen. Een belangrijke spreuk is dat kwaad niet geschiedt door degenen die dat initiëren, maar door degenen die dat
faciliteren.
Voorstel
Gezaghebbende onderzoekers, universitaire besturen en overkoepelende wetenschappelijke organisaties zouden zich in ieder geval moeten uitspreken tegen:
1. De suggestie dat de wetenschap ‘eruit’ zou zijn (‘The Science is Settled’);
2. Het kritiekloos leunen op de huidige klimaatmodellen;
3. Het uitsluiten van wetenschappers met een andere visie.
Bovendien zou er een open wetenschappelijke discussie moeten worden gestimuleerd
over tenminste de volgende thema’s:
1. Validatie van de gebruikte klimaatmodellen (hier is nog niet eens een protocol voor!);
2. Variërende zoninstraling en de bijdrage daarvan aan klimaatverandering;
3. Variaties in de golfstromen, zoals de North Atlantic Oscillation, en de invloed daarvan op klimaatverandering;
4. Aandeel atmosferische CO2 in mondiale opwarming;
5. Realiteitsgehalte van de alarmerende IPCC-scenario’s;
6. Duurzaamheid van biobrandstoffen, windparken en zonneakkers;
7. Nieuwe vormen van nucleaire energie als energiebron van de toekomst.
In 2010 onderzocht de InterAcademy Council, naar aanleiding van de climategateaffaire en fouten in de IPCC-rapporten, onder leiding van Robbert Dijkgraaf de procedures van het IPCC. Hun kritiek was terecht niet mals en in mijn ogen was een van hun belangrijkste aanbevelingen om wetenschappers met verschillende visies aan te
stellen: ‘Het instellen van teams van auteurs met verschillende opvattingen is de eerste stap om ervoor te zorgen dat de totale verscheidenheid aan opvattingen in ogenschouw genomen wordt.’
Helaas is dit bij het selecteren van auteurs voor het volgend jaar te verschijnen zesde IPCC-rapport weer niet gebeurd. Kritische wetenschappers zijn daarom wederom veroordeeld tot de ondergeschikte rol van expert reviewer. Deze commentaren kan het IPCC doorgaans gemakkelijk naast zich neerleggen. En dat is in het verleden dan ook
altijd gebeurd. Het zesde IPCC-rapport zal een herhaling van zetten worden.
Ik stel daarom voor om samen met de KNAW een internationale Red Team – Blue Team bijeenkomst te organiseren, waarin beide teams hun wetenschappelijke standpunten naar voren kunnen brengen*. Daarmee zouden we de start kunnen geven van een nieuw tijdperk in de klimaatwetenschappen: Audiatur et altera pars.
Waarde collega Sluiter, ik wens je heel veel succes en voldoening toe in je nieuwe functie als President van de KNAW en zie uit naar jouw reactie op het bovenstaande.
Met hartelijke groet,
Prof. Dr. Ir. A. J. (Guus) Berkhout
Emeritus hoogleraar Geofysica
Lid v/h Domein Natuur-en Technische Wetenschappen
P.S. Ik stuur een Engelstalige versie van deze brief aan professor Christina Moberg, President van de EASAC en professor Volker ter Meulen, President van the IAP.
* Organisaties die de effectiviteit van hun strategie regelmatig testen, kunnen gebruik maken van een ‘blue team’ en ‘red team’ exercitie. Dit is een intensieve oefening waarbij twee teams met tegenovergestelde standpunten – bijvoorbeeld we doen het nu goed (blue team) zo versus het is hoog tijd dat we veranderen (red team) – het tegen elkaar opnemen met als doel de toekomstbestendigheid van de organisatie te verhogen. Leden van het red team zijn de aanvallers, leden van het blue team de verdedigers.
In mijn voorstel vertegenwoordigt het blue team de standpunten van het IPCC en het red team de standpunten van de klimaatcritici. Ik heb regelmatig contact met professor Happer, emeritus hoogleraar atoomfysica aan de Princeton University en tot voor kort wetenschappelijk adviseur van Kabinet-Trump. Collega Happer heeft een dergelijke aanpak in de VS voorgesteld. Hij is een van mijn internationale adviseurs op het gebied van klimaatwetenschap en klimaatbeleid.
“Simplex sigillum veri”, het motto van Professor Boerhaave vindt zijn weerklank in deze brief van professor Berkhout.
Wie de wetenschap niet respecteert kan geen bezwaar hebben tegen een red team – blue team exercitie op het voorgestelde niveau. Tenzij, tenzij er andere krachten een rol spelen, krachten die carrières op het spel zetten of anderszins. Laat dat dan maar duidelijk worden.., de inzet is te belangrijk.
Dit is een open brief. Vraag: houdt dit in dat alle belangrijke media een kopie ontvangen hebben?
Punt 2 is waar het in feite allemaal om draait… dus ik vraag me af wat Berkhout ervan weerhoudt om van punt 2 het speerpunt te maken en het op punt 1 te plaatsen.
Dit zal door het publiek waarschijnlijk ook gemakkelijker worden begrepen.
Immers, eigenlijk is de kwestie heel eenvoudig:
Of de mens is grotendeels verantwoordelijk geweest voor de klimaatverandering van de afgelopen decennia… of deze is vooral onder invloed van de zon ontstaan.
PS. Vulkanisme vormde afgelopen decennia slechts een bescheiden factor maar zorgde in de 21ste eeuw voor een kleine bijdrage; de aard van de invloed van de ENSO cyclus wordt waarschijnlijk fundamenteel miskend omdat onvoldoende wordt onderkend dat deze tenminste deels door de zon wordt beïnvloed. De AMO die bij punt 3 wordt genoemd valt in feite ook onder deze categorie… maar de PDO zou hierbij dan eigenlijk ook meteen moeten worden genoemd, lijkt mij, ofschoon de AMO en PDO elkaar in evenwicht zullen houden.
Ik denk dat Berkhout in zijn brief eigenlijk gemakkelijk een stevig punt had kunnen maken door te refereren naar het feit dat in de klimaatbrochure van het KNAW uit 2011 wordt beschreven dat er nogal wat controverse bestaat rond diverse aspecten van het klimaat, zie:
https://knaw.nl/nl/thematisch/klimaat/nl/actueel/publicaties/klimaatverandering-wetenschap-en-debat
(Immers, da’s een punt dat Prof. Sluiter inhoudelijk niet zomaar zou kunnen negeren)
Ik zou zelf de nadruk leggen op het feit dat de KNAW na 2011 geen aanleiding heeft gezien om haar 2011 brochure van een update te voorzien… ondanks dat deze in feit bol staat van de controverse. Voor politici zou het mogelijk eigenlijk makkelijk kunnen zijn om te scoren bij het brede publiek door hiervoor aandacht te vragen.
Martijn van Mensvoort
bedankt voor de link naar het rapport van het KNAW
Is zeer de moeite waard, met de kanttekening dat het een 2011 brochure betreft gericht op het informeren van het publiek.
Het KNAW heeft na 2011 geen update meer gepresenteerd.
PS. Op Climate.nl is in het verre verleden uitgebreid aandacht geweest voor de klimaat brochure:
https://www.climategate.nl/?s=KNAW+klimaat+brochure
De nieuwe voorzitter van het KNAW is wetenschapper in Grieks en Griekse filosofen. Ik hoop dat een dergelijke voorzitter een juiste keuze is voor het nationaal instituut dat de zuiverheid van alle wetenschap moet bewaken en deze mevrouw Sluiter als Alpha meer begrijpt van de fysica en mathematiek dan de alleen stelling van de Griekse Pythagoras en het bewijs daarvan door de Griekse Euclides.
Πρόταση
Σε κάθε περίπτωση, οι έγκυροι ερευνητές, τα πανεπιστημιακά συμβούλια και οι επιστημονικοί οργανισμοί με ομπρέλα θα πρέπει να μιλούν κατά:
1. Η πρόταση ότι η επιστήμη είναι “έξω” (“Η Επιστήμη είναι Εγκατεστημένη”) ·
2. Κλίνοντας άκριτα στα τρέχοντα κλιματικά μοντέλα.
3. Εξαίρεση επιστημόνων με διαφορετικό όραμα.
Επιπλέον, πρέπει να ενθαρρυνθεί μια ανοιχτή επιστημονική συζήτηση
τουλάχιστον στα ακόλουθα θέματα:
1. Επικύρωση των κλιματικών μοντέλων που χρησιμοποιούνται (δεν υπάρχει ακόμη πρωτόκολλο για αυτό!).
2. Ποικίλει η ηλιακή ακτινοβολία και η συμβολή της στην αλλαγή του κλίματος.
3. Διακυμάνσεις στα ρεύματα των κυμάτων, όπως η ταλάντωση του Βόρειου Ατλαντικού, και η επίδρασή της στην αλλαγή του κλίματος.
4. Μερίδιο του ατμοσφαιρικού CO2 στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
5. Πραγματικότητα των ανησυχητικών σεναρίων IPCC.
6. Βιωσιμότητα των βιοκαυσίμων, αιολικών πάρκων και ηλιακών εκμεταλλεύσεων ·
7. Νέες μορφές πυρηνικής ενέργειας ως πηγή ενέργειας του μέλλοντος.
Το 2010, το InterAcademy Council διερεύνησε τις διαδικασίες της IPCC, με επικεφαλής τον Robbert Dijkgraaf, μετά την υπόθεση κλιματοποίησης και τα λάθη στις αναφορές της IPCC. Η κριτική τους δεν ήταν σωστά σκληρή και κατά την άποψή μου, μια από τις κύριες συστάσεις τους ήταν να στοχεύσουν επιστήμονες με διαφορετικές απόψεις πείτε: “Η δημιουργία ομάδων συγγραφέων με διαφορετικές απόψεις είναι το πρώτο βήμα για να διασφαλιστεί ότι λαμβάνεται υπόψη η συνολική ποικιλομορφία των απόψεων.”
Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη κατά την επιλογή συγγραφέων για την έκτη έκθεση IPCC που θα δημοσιευθεί το επόμενο έτος. Συνεπώς, οι κρίσιμοι επιστήμονες καταδικάζονται και πάλι στον δευτερεύοντα ρόλο του ειδικού κριτή. Το IPCC συνήθως μπορεί εύκολα να αγνοήσει αυτά τα σχόλια. Και αυτό είναι στο παρελθόν
πάντα συνέβη. Η έκτη έκθεση IPCC θα είναι μια επανάληψη των κινήσεων.
Προτείνω λοιπόν να οργανώσουμε μια διεθνή συνάντηση Red Team – Blue Team μαζί με το KNAW, στην οποία και οι δύο ομάδες μπορούν να παρουσιάσουν τις επιστημονικές τους απόψεις *. Με αυτό θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια νέα εποχή στις κλιματολογικές επιστήμες: Audiatur et altera pars.
Αγαπητέ συνάδελφο Sluiter, σας εύχομαι μεγάλη επιτυχία και ικανοποίηση στη νέα σας θέση ως Πρόεδρος του KNAW και ανυπομονώ για την αντίδρασή σας στα παραπάνω.
Με εκτίμηση,
Καθηγητής Δρ. Ιρ. A. J. (Guus) Berkhout
Ομότιμος καθηγητής Γεωφυσικής
Μέλος του Τομέα Φυσικών και Τεχνικών Επιστημών
De degradatie van de KNAW is hiermee een feit in mijn optiek.
De roep dat de wetenschap eruit is stoelt naar mijn mening op de tendentieuze onderzoeken die gedaan zijn om de 97% consensus uit de hoge hoed te toveren. Het baart mij de meeste zorgen dat diegenen waarvan verondersteld wordt daarbij te horen niet het lef hebben zich van de eraan gekoppelde uitleg publiekelijk te distantiëren. Ik mag hopen dat de niet mis te verstane oproep van Guus Berkhout gehoor zal vinden.
die 97% consensus is in werkelijkheid 97% filtering.
Dat is een goede aanname voor de meningen op Climategate.
David Dirkse
Juist daarom. Iedereen kan zich daar ongeveer achter scharen. Daarmee zijn die onderzoeken naar consensus weinig zeggend.
De politiek en de schare belanghebbenden zijn ermee aan de haal gegaan. Maar ook het onderzoek naar die consensus is ingegeven door activistische bedoelingen om de discussie dood te slaan. Daarom moeten wetenschappers zich van die politieke bedoelingen distantiëren.
Gisteren de nieuwe editie van Newscientist ontvangen. Naast vele zeer interessante artikelen over het onstaan van de maan, de relativiteitstheorie van Einstein enz, ook weer een blaartrekkend artikel over het klimaat.
Een zich klimaatwetenschapper noemende bioloog,ene Appy Sluijs, weet zeker, dat de toename van CO2 voor 90% is te wijten aan het gebruik van fossiele brandstoffen en voor 10 % aan ontbossing, DUS voor 100% veroorzaakt door de mens. Die toename van CO2 zal onomstotelijk leiden tot fatale opwarming, waarbij en passant methaanhydraten worden geintroduceerd als mechanisme. Toegegeven, nog maar een hypothese, maar er zijn sterke aanwijzingen dat die uiteindelijk waar zal blijken te zijn.
Aan het eind lanceert dit wonderkind nog even een kreet, die mij even heel stil maakte.
Citaat:”De discussie zou leuker zijn als klimaatsceptici af en toe MET IETS NIEUWS kwamen”.
Ik lees Newscientist al sinds 1964 en heb het blad van puur beta gericht voor een deel zien verworden tot een links activistisch schotschrift, daar waar het over het klimaat gaat.
Ik heb hier al eens gesteld, dat dit naar mijn mening komt omdat de huidige hoofdredacteur, Jim Jansen, een broer is van de zich cabaretier nemende flapdrol Dolf Jansen.
Wie een beter theorie heeft mag het zeggen.
AnthonyF
Kan Appie Sluis dat ook uitleggen, of is het slechts een donkerbruin vermoeden? En inderdaad, wil je tegenwoordig nog meetellen, dan moet zelfs een wetenschappelijk blad zijn belangrijkste geldschieters naar de mond praten.
Overigens had ik nog een vraag waar mogelijk iemand een artikel aan kan wijden. Bij het zoeken naar de beweringen van Appie Sluijs (hierboven verkeerd geschreven door mij) kwam ik een bewering tegen dat de oceanen zouden verzuren. Dat vind ik merkwaardig omdat er op de zeebodem zoveel kalk aanwezig is dat die verzuring onmiddellijk geneutraliseerd zal worden.
Of zie ik dat helemaal verkeerd?
Peter, even een minor detail; het is dus AppY Sluijs. Als je doelt op die methaankwestie; ja dat is volgens hem inderdaad een hypothese, die wellicht in de komende tientallen jaren bewezen kan worden. Fijn, dan is Appy al lang gepensioneerd of definitief niet meer onder ons, maar dan heeft hij toch een mooi leven gehad met zijn paniekzaaierij. En Appy zou Appy niet zijn als hij ook niet over dat dramatische verbleken van de koraalriffen zou gaan, veroorzaakt door de verzuring van de oceanen, die weer wordt veroorzaakt door die methaanhydraten die gaan vrijkomen. Ja, natuurlijk niet morgen al of volgende week, maar wellicht toch nog in de loop van DEZE eeuw of anders in de volgend.
Kortom, hou Appy in de gaten. Geheide Nobelprijskandidaat, net als ons aller Gretha LOL.
@Peter.
Begin eens hier: https://en.wikipedia.org/wiki/Ocean_acidification
Voorbijganger
Een tekst waarvan de inhoud bol staat van some en could. Met daarachter een oerwoud aan verwijzingen die je zelf natuurlijk allemaal gelezen en begrepen hebt. De geijkte manier om iemand het bos in te sturen. Schrijf je een leesbaar artikel voor niet scheikundigen?
Nee. Je zult óf gewoon moeten aannemen dat de oceanen verzuren (nu al) óf zelf moeten gaan nadenken.
Voorbijganger
Als Betweter zou je meer je best kunnen doen. Mogelijk dat een ander met zelf kennis van zaken me duidelijk kan maken hoe de kalkuitwisseling in de oceanen plaats vind. En in welke mate die gevoed wordt door sedimentatie en erosie van het vaste land.
Góede docenten met wél kennis van zaken, op deze site actief, die minder hoog in hun ivoren toren zitten, willen er mogelijk een keer een artikel aan wijden. Ik wacht geduldig af.
Beste AntonyF, ik ben ook al decennia geabonneerd op Natuur & Techniek of nu New Scientist (heb er zelf in gestaan eind jaren 90 samen met mijn hoogleraar over laserkoeling) en heb me gruwelijk, maar dan ook gruwelijk geergerd aan dit schandalige stuk en gewauwel van Appie Sluis.
Ik had en heb nog steeds de neiging om mijn abonnement op te zeggen. Deze bladen horen vrij te zijn van dit soort propaganda. En ik ben nogmaals in shock, nu blijkt dat de hoofdredacteur de broer is van Dolf Jansen. De radio gaat uit zaterdag om 12:00u als deze man, die het allemaal beter weet op kosten van de belastingbetaler. Ik krijg er gewoon misselijkmakend kippenvel van.
Ronnie, soms vraag ik mij wel eens af of ik niet te veel spoken zie maar iedere keer weer opnieuw blijk ik niet de enige te zijn die de waanzin van charlatans ziet.
Kennelijk is het beste wat je kunt doen je mening gewoon openbaar te maken; dan merk je vanzelf wel of je het bij het rechte eind had of niet.
Dank voor je reactie en wat fantastisch dat je zelf onderwerp bent geweest in een artikel. Laserkoeling, kan ik me iets bij voorstellen. Lijkt mij een typisch beta onderwerp, dus niets voor Timmerfrans, Klavertje en Jetten en al helemaal niet voor de Zweedse klimaatdreumes.
Tijdens de aanvaarding van haar presidentschap zei Sluiter dat veel van datgene waar de KNAW voor staat in deze tijd alleen maar prangender is geworden. Een groot publiek kijkt mee over de schouders van wetenschappers. Ze vindt het belangrijk om uit te leggen hoe die wetenschap werkt: wat is de rol van onzekerheid, van debat, en het proces van ‘failing forward’- fouten maken en juist daardoor vooruit komen.
https://knaw.nl/nl/actueel/nieuws/ineke-sluiter-wordt-president-knaw
Dat is hoopvol.
Ik vraag mij af of het KNAW stappen zal (kunnen/willen) zetten om degenen die met een wetenschappelijke opleiding en emplooi hebben gevonden buiten de academische wereld ook te binden aan de gekende integriteitsnormen binnen de academische wereld.
Uit die richting komen immers de rapporten die maatschappelijk nogal omstreden kunnen zijn en waar overheden blind op varen.
Het zou al een stap vooruit zijn om het begrip “wetenschapper” en “wetenschappelijk” nader te definiëren.
Goed om deze problematiek opnieuw onder de aandacht te brengen van het KNAW. De complexiteit van het klimaat rechtvaardigt niet de uitgestraalde zekerheid, helemaal daar die ‘zekerheid’ statistisch gezien niet wordt onderbouwd. Het is dringend gewenst dat ook het KNAW toepast wat in het artikel in EW, dat ik ook heb gelezen, wordt gesteld over wetenschapsbeoefening.
Gisteravond nam ik deel aan een on-line bewoners avond van mijn gemeente met als onderwerp “van het gas af”.
Nu hebben gemeentes niet veel in te brengen maar ik meende toch wat kritische kantekeningen te moeten plaatsen.
Daarbij is geen ruimte voor discussie met 65 andere deelnemers.
Daarom een brief naar de gemeente gestuurd met de brief van CLINTEL aan het KNAW als bijlage.
Want tijdens deze avond bleek weer hoezeer iedereen gelooft dat de planeet het gaat begeven (klimaat loopt volledig uit de hand, droogte , nattigheid…) en dat spoedige actie (woningisolatie, van het gas af, electrisch autorijden, tegels uit de tuin halen, windmolens en zonnepanelen plaatsen) geboden is om het onheil te keren. Sommige plaatsgenoten stelden zelfs dwang voor.
Slecht voor mijn bloeddruk, die bijeenkomsten.
Verleden week eindelijk weer eens een terrasje gepakt met wat vrienden. 3 register accountants (hoe kom ik aan dat soort vrienden? (Grapje)), iemand uit de industrie met goed technisch inzicht en een vrachtrijder van boeren komaf.
Een der accountants (met nul technisch begrip) wilde van mij weten hoe het stikstofprobleem opgelost moest worden. Mijn bedenkingen over het probleem wilde hij niet horen – gewoon even de oplossing. Hij vindt dat er keihard tegenaan gegaan moet worden en was erg opgelucht met het akkoord van Parijs. Verder vond hij dat je vertrouwen moest stellen in de regering. In een regering die met een stalen gezicht en veel geld Canadese bossen verbrandt en zegt hiermee CO2 uitstoot te verminderen?
De man uit de industrie raakte geïrriteerd, toen ik de zonneparken veroordeelde. Hij zag toch zelf hoe de lift in hun appartement op zonne-energie omhoog ging? Sterker noch, ze hielden zelfs stroom over, dat het net op ging!
Alleen de vrachtrijder hoefde ik niets uit te leggen, die wist zoal dat ’s nachts de zon niet schijnt en windmolens wind nodig hebben.
Boerenverstand, kom je nog het verste mee. Dit land zit vol met schriftgeleerden, zonder praktische ervaring en nuchtere kijk op zaken.
Ik heb dezelfde discussie met een bouwproject van de woningbouwvereniging, letterlijk in mijn achtertuin. Ook van het gas af. Je wordt compleet genegeerd door de onwetenden. Zeer gevaarlijke situatie. De wethouder, directeur en projectleiders van de gemeente en woningbouw heb ik al afgeserveerd. Geen kennis, kunde en visie.
David Dirkse heeft gelijk als hij constateert dat (bijna) iedereen die klimaprop gelooft. De initiatieven van Guus Berkhout en anderen zijn waardevol maar anderzijds ook krachtloos als het niet het grote publiek bereikt. Alleen grootschalige tegen-informatie kan werkelijk iets veranderen. Verandering kan alleen via het stemhokje gebeuren, het huidige kartel is te arrogant om hun misvattingen toe te geven. Van “beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald is” wil dit politiek-media kartel niets weten.
Angst regeert, niet alleen voor een ontspoord klimaat maar vooral voor sociale uitsluiting
en baanverlies.
De grenzen tussen bevolkingsgroepen verscherpen.
Nestgeur wint aan belang.
Dan is er geen keuze dan de juiste mantra’s te herhalen.
Ons geestelijke klimaat is verziekt, niet het meteorologische.
toevoeging: Ik heb mijn (NoordHollands) dagblad op andere standpunten over klimaat en energie gewezen, maar denk dat ze bang zijn adverteerders af te schrikken.
Bosbranden, motten en ontdooiende permafrost door ‘Siberische warmte’
Onze NOS komt weer met een (opruiend) stuk waar ik geen koek van kan bakken.
https://nos.nl/artikel/2337795-bosbranden-motten-en-ontdooiende-permafrost-door-siberische-warmte.html
David Dirkse
En veel klimaatgelovige abonnees te verliezen. De kranten hebben het al zo moeilijk.
Leek zijnde, probeer ik mijn blik te verbreden en zo kijk ik dagelijks naar Climategate.nl, maar ook wel naar andere bronnen, bijvoorbeeld ScepticalScience. Hoe ze daar met bijvoorbeeld William Happer omgaan…. Mijn huidige indruk: alleen in een proto-wetenschap gaat men zo verschillend om met dezelfde informatie.
Met de duimpjes naar beneden, zonder argumentatie, is mijn indruk morgen dezelfde als die van vandaag.
Beschikken de trollen ook nog over verbale vaardigheden?
Goed dat Prof. Guus Berkhout dit bij de KNAW aankaart, zo kunnen ze nadenken over hun verantwoordelijkheden.
De bijdrage van Martijn van Mensvoort in de discussie is zeer waardevol, dit onderstreept hun laksheid of angst voor hun carrière voor de toekomst, wat een gevaar is voor de wetenschappers in het algemeen.
Dat Mw Sluiter als voorzitter van de KNAW uit de alpha-hoek komt wil niet zeggen dat zij niet gekwalificeerd is om deze brief te behandelen, want haar vakgroep bestaat al heel lang in de historie van de KNAW, dus dat is eigenlijk een belediging aan haar adres en daar kan ik mij niet in vinden.
Het wordt kort dag om een discussie binnen de KNAW over dit onderwerp op gang te krijgen, want anders worden er door het kabinet onomkeerbare klimaat- en energietransitiemaatregelen genomen die ons land naar de afgrond brengen. Nu varen de politici blind op wat de “wetenschappers” zeggen of juist niet en daar moet in het openbaar z.s.m. een einde aan komen.
Tsja Marinus, het kan denk ik geen kwaad om een handje te helpen… door de nieuwe KNAW president (per 1 juni 2020) te wijzen op KNAW beschrijving in de klimaatbrochure uit 2011 waarin de controverse rond het klimaat expliciet wordt erkend in de vorm van een reeks van controverses.
Bron: https://www.knaw.nl/nl/de-knaw/organisatie/president-knaw
In klimaatwetenschap is de academische vrijheid vrijwel verdwenen: Guus Berkhout en Flavio Pasquino
225 weergaven•22 jun. 2020
Cafe Weltschmerz
Volgens de President van CLINTEL, professor Guus Berkhout, wordt het hoog tijd dat Academies van Wetenschappen wetenschappers gaan beschermen tegen de inmenging van politieke ideologieën.
Waar gaat het interview over?
We zijn in het klimaatonderzoek een richting uitgegaan die de wetenschap onwaardig is. De belangen van wetenschap en politiek zijn sterk verstrengeld geraakt. Daardoor is waarheidsvinding al jaren niet meer het uitgangspunt. De geschiedenis zal dat de verantwoordelijke wetenschappers, bestuurders en politici zeer kwalijk nemen. Het gaat daarbij niet alleen om degenen die het kwaad hebben geïnitieerd, maar ook om hen die het hebben gefaciliteerd.
CLINTEL waarschuwt dat op basis van onvolwassen wetenschappelijke modellen de wereld een onzinnig klimaatbeleid krijgt opgedrongen en dat in naam van de wetenschap de samenleving ernstig wordt ontwricht.
https://www.youtube.com/watch?v=xs49ZGMXBrU&t