De Galileo's van vandaag stellen de klimaatorthodoxie ter discussie Hun critici doen regelmatig aan bangmakerij en misbruik van gegevens

Galileo Galilei.

Auteur: Gordon Tomb.

Vertaling: Martien de Wit.

Is het moderne wetenschappelijke establishment hetzelfde als de 17e-eeuwse elite die samenzwoer tegen Galileo vanwege zijn heliocentrische ‘afvalligheid’? En zijn beide gemotiveerd door een verlangen om macht en privileges te behouden in plaats van door een zoektocht naar de waarheid? Dat is wat bestseller auteur Eric Metaxas suggereert in zijn recente boek, ‘Is Atheïsme Dood?’

Metaxas legt uit hoe Galileo’s afwijzing van Aristoteles’ standpunt dat de aarde het middelpunt van het universum is, veel meer een seculiere aangelegenheid was aan de universiteiten dan een geloofszaak aan het Vaticaan. Met andere woorden: Galileo werd eerst gezien als een bedreiging voor het academisch en wetenschappelijk establishment dat de Griekse filosoof lange tijd had beschouwd als de uiteindelijke autoriteit in wetenschappelijke zaken. De opstelling van de zon en de planeten die rond de aarde draaien was ‘gevestigde wetenschap’ (“The science is settled“).

De kerk werd alleen door samenzwerende secularisten ingelijfd als een machtige bondgenoot in hun campagne tegen een man die het had gewaagd om hemellichamen door telescopen te observeren – en de in marmer gebeitelde waarheid van Aristoteles te betwisten.

Een eeuw voor Galileo, merkt Metaxas op, heeft Copernicus’s heliocentrische theorie, hoewel aangevochten, niet geleid tot een grote reactie van de kerk in de loop van vele jaren. Maar in tegenstelling tot Copernicus, wiens theorie pas na zijn dood algemeen bekend werd, was Galileo een levende verschijning die twijfelaars vroeg om zelf door zijn telescopen te kijken. De tegenstanders van Galileo, die de uitnodigingen afsloegen, kozen ervoor om de man onschadelijk te maken:

“In 1611 werden de messen tegen Galileo geslepen, en zijn Florentijnse vriend Lodovico Cigoli schreef hem dat ‘kwaadwillende mannen die jaloers waren op uw deugd en verdiensten bijeenkwamen (om te discussiëren)…over elk middel waarmee ze u schade konden toebrengen’,” rapporteert Metaxas.

“Maar alles bleef rustig tot het einde van 1613. Toen nodigde de Medici-familie – groothertog Cosimo II en groothertogin Christina – die in deze periode Galileo’s beschermheer en -vrouwe waren, een oud-leerling van Galileo uit om bij hen te dineren, evenals een professor in de filosofie van de Universiteit van Pisa genaamd Cosimo Boscaglia. Toen Galileo ter sprake kwam, maakte Boscaglia van de gelegenheid gebruik om gif in het oor van de hertogin te gieten, door haar toe te fluisteren dat wat hem verontrustte aan Galileo’s ideeën was dat zij in tegenspraak waren met de Heilige Schrift”.

De Galileo's van vandaag stellen de klimaatorthodoxie ter discussie Hun critici doen regelmatig aan bangmakerij en misbruik van gegevensGalileo’s leerling verdedigde hem, maar de vrome hertogin was voldoende geschokt om een publieke jacht op de grote kroniekschrijver van het zonnestelsel in gang te zetten, die uiteindelijk gedwongen werd zijn opvattingen te herroepen. Galileo was zelf een toegewijd christen met indrukwekkende astronomische waarnemingen om zijn theorie te ondersteunen. Maar dat was niet genoeg om een potentieel fataal verhaal van ketterij te boven te komen. Aan het eind van het hoofdstuk over Galileo, schrijft Metaxas:

“In zekere zin waren de machtige figuren die zich tegen Galileo verzetten – of ze nu seculier of kerkelijk waren – leden van een heersende elite met grote macht tot hun beschikking en zonder echte trouw aan iets buiten hun eigen macht. Het is niet verrassend, maar op zijn minst ironisch, dat de vervolgers van Galilei op deze manier lijken op het seculiere wetenschappelijke establishment van vandaag, dat scheldt en schimpt over alles wat de theorieën waar zij zich aan vastklampen, in twijfel trekt. Terwijl ze vergeten dat ze trouw moeten blijven aan wetenschappelijk bewijs en aan de wetenschap zelf, tot welke uitkomst die ook leidt, en niet aan het paradigma dat hen financiering en een ambtstermijn zal garanderen.”

Tot de Galileo’s van vandaag behoren veel van de meest gerespecteerde wetenschappers die atmosferische fysica bestuderen en de invloed van de mens – of het ontbreken daarvan – op ons milieu, zoals Dr. Richard Lindzen, William Happer en Patrick Michaels, om er maar een paar te noemen. Anderen zijn moedige auteurs van recente op wetenschap gebaseerde boeken zoals Dr. Steve Koonin, Dr. Patrick Moore, Alex Epstein, Gregory Wrightstone, en wijlen Dr. Fred Singer.

Sommigen, zoals de Australische academicus Peter Ridd, zijn het mikpunt geweest van laaghartige aanvallen. Ridd verloor zijn baan aan de universiteit omdat hij vraagtekens plaatste bij het populaire verhaal dat klimaatverandering schadelijk is voor het Great Barrier Reef. Zo ook werd zoöloog en adjunct-professor Susan Crockford ontslagen door de Universiteit van Victoria (BC) nadat zij had aangetoond dat de ijsberenpopulaties groeiden in plaats van afnamen. In de VS ging David Legates tegen het klimaatverhaal in als klimatoloog van de staat Delaware en later als lid van het Office of Science and Technology Policy van het Witte Huis.

De Galileo's van vandaag stellen de klimaatorthodoxie ter discussie Hun critici doen regelmatig aan bangmakerij en misbruik van gegevens

Gordon Tomb.

En dit is nog maar een handvol van de vele duizenden wetenschappers en deskundigen die actief zijn op het raakvlak van klimaatverandering, energie en extreme milieuregelgeving. Anderen betwisten de orthodoxie van COVID-19, groene energie, landbouw zonder GGO’s, enzovoort.

Hoewel misschien weinig tegenstanders van de huidige status quo aanspraak kunnen maken op Galileo’s genialiteit, zijn velen van hen, zo niet allen, blootgesteld aan de dreiging van – of daadwerkelijk – baanverlies, censuur, hoon of een andere vernedering. Hun critici doen regelmatig aan bangmakerij en misbruik van gegevens omdat zij weigeren te discussiëren over overweldigend bewijs, net zoals de twijfelaars van Galileo weigerden door zijn telescopen te kijken.

Natuurlijk heeft iedereen uiteindelijk Galileo’s waarheid moeten erkennen.

***

Zie hier.