Foto: Shutterstock.

Door Ronald Baily.

Een nieuwe satellietreeks met wereldwijde temperatuurdata ondersteunt de stelling dat klimaatmodellen veel te veel opwarming aangeven.

De nieuwste reeks klimaatmodellen projecteert gezamenlijk dat de gemiddelde temperatuur van de mondiale atmosfeer zou moeten stijgen met een snelheid van ongeveer 0,28-0,29 graden Celsius per decennium. Maar hoe verhouden deze modelprojecties zich tot werkelijke temperatuurgegevens? Het hangt er van af.

Laten we eerst eens kijken naar onderzoek met behulp van oppervlaktethermometergegevens die zijn verzameld van weerstations, zeeschepen en boeien. Het Berkeley Earth-team meldt dat de wereldwijde gemiddelde temperatuur sinds 1980 met 0,19 graden Celsius per decennium stijgt. De National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) constateert dat de wereldwijde gemiddelde temperatuur sinds 1981 met 0,18 graden Celsius per decennium is gestegen. NASA’s GISTEMP-dataset meldt een stijging van 0,19 graden Celsius per decennium. Het Hadley Centre in het Verenigd Koninkrijk constateert dat de toename ongeveer 0,20 graden Celsius per decennium is.

Het Europees Centrum voor weersvoorspellingen op middellange termijn rapporteert de wereldwijde gemiddelde temperatuurtrend die is gegenereerd door zijn vijfde generatie atmosferische heranalyse (ERA5). Heranalyse is een combinatie van waarnemingen met weersvoorspellingen uit het verleden op korte termijn die opnieuw worden uitgevoerd met moderne weersvoorspellingsmodellen. Vanaf 1979 berekent de ERA5 dat de gemiddelde temperatuur wereldwijd met 0,19 graden Celsius per decennium is gestegen. Uit de JRA-55 heranalyse van het Japan Meteorological Agency blijkt dat het stijgingspercentage per decennium 0,18 graden Celsius is.

Klimaatonderzoekers hebben ook toegang tot temperatuurgegevenssets die zijn afgeleid van satellietmetingen die vanaf 1978 temperatuurtrends in de hele atmosfeer (troposfeer) meten. De eerste satellietgegevensset is bedacht door de klimaatonderzoekers John Christy en Roy Spencer. Volgens UAH-metingen bedraagt de wereldwijde gemiddelde temperatuurstijging 0,13 graden Celsius per decennium.

Onderzoekers lezen niet alleen cijfers van satellietfeeds om temperatuurtrends te ontdekken. Ze moeten rekening houden met het verval van de baan van satellieten, de verslechtering van instrumenten en veranderingen in verband met het vervangen van satellieten in de loop van de tijd. Een ander team van onderzoekers van Remote Sensing Systems heeft de satellietgegevens geanalyseerd en een troposferische temperatuurtrend afgeleid van 0,18 graden Celsius per decennium. Dit komt duidelijk beter overeen met de trends van de oppervlaktethermometers.

In maart rapporteerde een ander team van NOAA’s Center for Satellite Applications and Research (STAR) in het Journal of Geophysical Research: Atmospheres zijn analyse van de satelliettemperatuurgegevens. Eerder hadden de STAR-onderzoekers berekend dat de temperatuurtrend voor de totale troposfeer (TTT) ongeveer 0,16 graden Celsius per decennium was. Na verdere aanpassingen heeft het STAR-team in maart de trend verlaagd tot iets meer dan 0,14 graden Celsius per decennium.

“De totale TTT-trend die in deze studie werd gevonden, was slechts de helft van de klimaatmodelsimulaties”,

merken de STAR-onderzoekers op.

“Mogelijke redenen voor de verschillen in trends in het observatiemodel kunnen zijn: vooroordelen van het klimaatmodel bij het reageren op externe forceringen, tekortkomingen in de externe forceringen na het millennium die worden gebruikt in modelsimulaties, fase-mismatch in natuurlijke interne klimaatvariabiliteit en mogelijke resterende fouten in satellietgegevens stellen.”

Vertaling: de modellen laten gewoon te veel opwarming zien. De historische inputs zoals vulkanische aërosolen en ozon voor de modellen kunnen verkeerd zijn, een tijdelijke trend van natuurlijke afkoeling kan de opwarming maskeren en aanpassingen aan de satellietgegevens kunnen verkeerd zijn.

De STAR-onderzoekers voegen er veelzeggend aan toe dat hun bevindingen

“… consistent zijn met conclusies in McKitrick en Christy (2020) voor een iets kortere periode (1979-2014)”.

In dat onderzoek uit 2020 vergeleken milieueconoom Ross McKitrick en Christy de resultaten van de nieuwste reeks klimaatmodellen met satelliet-, weerballon- en heranalysecijfers. Ze ontdekten dat elk van de 38 klimaatmodellen van de nieuwe generatie een opwaartse neiging vertoont in de hele mondiale troposfeer en ook in de tropen. De modellen voorspellen veel meer opwarming dan lijkt plaats te vinden. Nogmaals, ze geven te veel opwarming aan.

Tijdreeksen van model- en observatietemperatuurafwijkingen, globale lagere troposfeer. Individuele modelruns (grijze lijnen), modelgemiddelde (zwarte lijn) en observatiegemiddelde (blauwe lijn). Alle series zijn verschoven om in 1979 bij 0 te beginnen.

De onderzoekers van de nieuwe STAR-studie merken bovendien op:

“Een opvallend kenmerk is dat trends tijdens de laatste halve periode (ongeveer 0,21–0,22 K/decennium) de trends tijdens de eerste halve periode (ongeveer 0,10–0,12 K/decennium) bijna verdubbelden voor de globale en globale oceaangemiddelden. Deze grote verschillen in TTT-trends tussen de eerste en tweede helft suggereren dat de troposferische opwarming versnelt.”

Het is vermeldenswaard dat deze versnelde trend nog steeds ongeveer een derde lager is dan het gemiddelde van de modelprojecties.

McKitrick stelt echter in een voorlopige analyse bij Climate Etc. vast dat

“… de nieuwe NOAA-gegevens geen bewering ondersteunen dat de opwarming van de troposfeer een statistisch significante trendverandering heeft ondergaan.”

Gezien het feit dat de klimaatwetenschap voortdurend evolueert, is het een goed idee om gehoor te geven aan de aansporing van Roger Pielke Jr., onderzoeker klimaatbeleid van de Universiteit van Colorado, om

“… voorzichtig te zijn met het te veel vieren van de resultaten van één studie, want de wetenschap gaat vooruit en er is geen garantie dat elk afzonderlijke studie de tand des tijds doorstaat.”

In zijn vergelijking van nieuwe STAR-gegevens met andere sets met temperatuurgegevens, wijst NASA-klimaatmodeller Gavin Schmidt speels op:

“De opwaartse trends verschillen zeker enigszins, maar ze beschrijven allemaal herkenbaar dezelfde klimaatverandering.”

Maar in feite zijn alle oppervlakte- en satelliettemperatuurtrends aanzienlijk lager dan het gemiddelde van de projecties van de meest recente reeks klimaatmodellen.

Ronald Baily.

De gemiddelde temperatuur op aarde is sinds het einde van de 19e eeuw met ongeveer 1,1 graden Celsius gestegen. Als het tempo van de opwarming niet versnelt, suggereren ruwe extrapolaties van de laagste en hoogste opwarmingscijfers afgeleid van de waarnemingsgegevens, dat een onverminderde opwarming van de aarde de gemiddelde temperaturen tegen het einde van deze eeuw verder zou verhogen tussen 1 en 1,6 graden Celsius.

Een dergelijke stijging komt overeen met recent onderzoek waaruit blijkt dat de gemiddelde temperatuur op aarde tegen 2100 waarschijnlijk zal stijgen tot ongeveer 2,2 graden Celsius boven de 19e-eeuwse basislijn. Dat is niet niets, maar het is onwaarschijnlijk dat een dergelijke toename catastrofaal zal zijn voor toekomstige generaties.

***

Bron hier.

***

Gerelateerd: