Van een onzer correspondenten.

Het CO2 programma REDD+, een miljardenproject van de VN, is een farce gebleken. Dat stellen niet de klimaatrealistische critici, maar juist de klimaatbevlogen wetenschappers zelf.

Projecten van REDD+ hadden als doel ontbossing tegen te gaan, bijvoorbeeld door boeren te ondersteunen bij het veranderen van hun praktijken. Ze brengen de opgeslagen koolstof in kaart door de ontbossing te verminderen in vergelijking met wat er zou zijn gebeurd als het project niet had plaatsvinden. Deze emissiereducties verkopen ze dan als credits.

Minder ontbossing en meer CO2-reductie was het idee, maar de magere resultaten zijn zeer verontrustend, schrijft prof. dr. Julia Jones, houder van de Prins Bernhard Leerstoel.

We kunnen gerust stellen dat onbetrouwbare credits van REDD+ een grote bedreiging voor bossen is.

 

Begin 2023 publiceerde The Guardian een artikel waarin werd gesuggereerd dat meer dan 90 procent van de CO2-compensaties voor regenwouden waardeloos is. Deze zogeheten CO2-credits zijn in feite een belofte om bossen te beschermen, en kunnen worden gekocht als een manier om elders uitstoot te ‘compenseren’. Verra, de grootste certificeerder van deze compensatie-credits, stelde in een reactie dat de beweringen ‘absoluut onjuist’ waren, maar het artikel ondermijnde toch het vertrouwen in de miljardenmarkt. Kort daarna trad de CEO van Verra af.

Nu is nieuw onderzoek gepubliceerd in het vakblad Science. Het onderzoek toont onmiskenbaar aan dat veel projecten die credits hebben verkocht middels REDD+ de ontbossing niet hebben verminderd.

De conclusie dat veel credits van REDD+ niet hebben geleid tot bosbehoud, is zeer verontrustend voor iedereen die geeft om de toekomst van tropische bossen. Zoals onderzoeker Sven Wunder:

‘Ondanks het bewijs dat REDD+ geen extra behoud heeft opgeleverd, kunnen we het ons niet veroorloven om het nu maar op te geven.’

De belofte van CO2-compensatie kan juist leiden tot meer uitstoot.

Bij CO2-credits-handel komen verschillende problemen kijken. Een van de grootste is dat er een soort waterbed-effect optreedt, en de ontbossing gewoon ergens anders verdergaat. Dit kan optreden omdat de mensen eenvoudigweg naar een andere regio verhuizen en weer gaan kappen. Een ander probleem is, zo zeggen de onderzoekers zelf, dat de bossen eigenlijk niet tot in de eeuwigheid kunnen worden beschermd, want alleen dan is de opgenomen CO2 voorgoed uit atmosfeer verwijderd.

Ook de manier waarop certificering werkt zou moeten veranderen. Controleurs die schatten hoeveel ontbossing zonder het project zou hebben plaatsgevonden, hebben er baat bij om die getallen te overdrijven. Want hoe groter de impact van een anti-ontbossingproject zou zijn, hoe hoger het aantal credits dat kan worden uitgegeven.

Mensen en bedrijven kunnen geneigd zijn om gewoon CO2 te blijven uitstoten (of zelfs nog meer) als ze geloven dat ze eventuele schade simpelweg kunnen compenseren door wat klimaatcredits te kopen, aldus de onderzoekers.

Prof. Julia Jones als onverdroten activiste:

‘Dus, moet je die goedkope CO2-compensaties kopen als je gaat vliegen? Helaas is er nu weinig bewijs dat dit daadwerkelijk je reis klimaatneutraal maakt. Als je echt wilt bijdragen aan het tegengaan van klimaatverandering, dan is de enige echte optie wellicht om de vlucht gewoon niet te boeken.’

***

Bron hier.

***

Gerelateerd: