Windpark Oostende

Windhandel Oostende in aanbouw

Na alle Nederlandse ontboezemingen over de rampspoed van het energieakkoord op deze site was er afgelopen weekend vergelijkbaar nieuws in België. Ook daar draait de groene subsidie-gekte op volle toeren. De off-shore windprojecten zijn er wat minder groot dan in Nederland maar gaan toch al 14 tot 16 miljard kosten. Dit heeft o.a. te maken met een verdubbeling van de garantietijd van uitbetaling van 10 naar 20 jaar in 2005. Ja, met zo’n risico-dekking kan iedereen ‘ondernemen’. De Vlaamse variant van het SDE+ is GSC: Groene Stroom Certificaten. De subsidie stroomt al, maar de grote klappen voor de belastingbetalers moeten nog komen.

Ook blijkt België zijn eigen biomassa schandaal te hebben en ook daar is het volkomen onbekend bij het grote publiek. Nederland subsidieert het kappen van bossen in Georgia in de VS om houtpellets te fabriceren die vervolgens hier verbrand worden. België subsidieert voor bijstook het kappen van bossen in natuurparken op het tropische paradijseiland Sao Tome (West-Afrika).

In Vlaanderen hebben officiële instanties ‘het groene gat’ ook al eerder voorspeld, net als onze Rekenkamer. Dat rapport van de SERV (Sociaal Economische Raad van Vlaanderen) kwam echter uit in Mei dit jaar, net voor de verkiezingen. Dat kwam dus slecht uit voor de meeste partijen en het werd geriefelijk dood gezwegen.

Dit alles blijkt uit een artikel van Jean-Marie Dedecker in ‘het schaduw-kabinet’, een rubriek van tijdschrift Knack. Dedecker is oprichter van politieke partij ‘Lijst Dedecker’ (LDD)  die een snelle opgang en vervolgens ook weer neergang kende. Hij is ook auteur van het zeer lezenswaardige ‘Rechts voor zijn raap’. Derk-Jan Eppink was euro-parlementariër voor LDD. Zowel Dedecker en zijn partij lijken nu bij de kiezer uit de gratie te zijn, maar voor no-nonsense analyses van het politieke gebeuren in België kun je altijd bij hem terecht. Zijn proza is beeldend en zijn uitlatingen vaak gepeperd:

Groen, dat traditioneel veel lippendienst bewijst aan de armen, sluit ook de ogen voor de plundering van de consument omdat het voor haar een zondebelasting is voor de Klimaatreligie. Wie niet horen wil moet voelen… Wie kritiek heeft, vloekt in de klimaatkerk. Deze nieuwe milieugodsdienst combineert de morele superioriteit van haar geloof met wettelijke bevoegdheden en met de belastingpotten van de overheid. Windmolens zijn de minaretten van de zonneaanbidders

dus lees het vooral ook zelf!