Gore-effect bij demonstraties klimaatconferentie in Berlijn

In een guur Berlijn hield EIKE op 4 december haar tweede internationale klimaatconferentie, waarbij niet-alarmistische wetenschappers hun visie mochten geven op klimaat. Buiten trotseerden demonstrerende Greenpeace-activisten urenlang de kou om ons morele ongelijk in te wrijven.

‘Climate Change is a fact, Jetzt handeln’, meldt het spandoek van multinational Greenpeace. De activisten van de afdeling Berlijn waren opgetrommeld om de sceptische klimaatconferentie in het Melia Hotel te verstoren. Zij bleven urenlang met spandoeken voor het hotel staan, terwijl de temperatuur naar het vriespunt was gedaald. Het beruchte Gore-effect was twee dagen eerder een feit geworden in Berlijn, na weken mild weer. Overal waar klimaatdemonstraties worden georganiseerd daalt de temperatuur plotseling. De ironie van de natuur, en bij ons warme hapje en drankje kregen we met de bibberende activisten te doen.

Het spandoekmotto ‘Climate Change is a fact’, was ook het thema van de EIKE- conferentie. De vervolgtekst zou vervolgens luiden ‘so let’s have the courage to do nothing’. Je kunt beter de natuur bestuderen, dan haar met een spandoek bestrijden. Alle sprekers benadrukten steeds dat wetenschap vrij van messianisme moet zijn, zich op logica moet baseren, en feiten en metingen belangrijker zijn dan modellen en meningen. Volgens Greenpeace Berlin gaan mensen met dit standpunt‘über Leichen’.

Christopher Monckton van het Science and Public Policy Institute poogde al alvast de kloof te overbruggen met activisten aan de overkant van de Friedrichstrasse. Gefilmd door EIKE-personeel, nam Monckton een interview op met een alleraardigste Greenpeace-dame. ‘Welke kennis motiveert deze jongelui tot het schrijven van spandoeken?’ Monckton vraagt en somt confronterende feiten op. De dame kijkt hem vol ongeloof aan, zoals bij de constatering dat de aarde al 10 jaar niet meer opwarmt. ‘Ik geloof je niet’, stelt zij. Monckton haalt zijn stokpaard dan van stal: ‘Ik vraag niet dat je me wilt geloven, je kunt alles wat ik zeg controleren.’

Niet alleen Greenpeace, ook sceptici kennen hun eigen clubgevoel, dat tijdens de conferentie opspeelt. Dankzij Climategate heerst zelfs een gevoel van erkenning: zie je wel, de waarheid wint, als we maar volhouden. Monckton kan dan ook vlot de zaal opwarmen. Hij duikt in Climategate, en fileert het tribalisme van de kleine kliek van 10 invloedrijke alarmistische wetenschappers, waaronder Michael Mann, Ben Santer, Phil Jones, Gavin Schmidt en Susan Solomon.

Zij noemen zich in onderlinge communicatie ‘The Team’, en zijn bij sceptici bekend als ‘The Hockeyteam’, als belangrijkste uitvinders van de Hockeystickgrafiek uit het IPCC-rapport.

Climategate ontmaskert hen volgens Monckton als gatekeepers: zij bepalen welke wetenschappers wel en niet mee mogen doen aan het debat. Het autoriteitsargument dat ‘2500 wetenschappers bij het IPCC stellen dat de mens de belangrijkste oorzaak is van aardopwarming’, komt zo in een ander licht te staan.

De Oostenrijkse fysicus Horst Joachim Ludecke ontmaskerde het absurdisme van ‘klimaatbescherming’, zoals politici die voorstaan. Want klimaat is een menselijke afspraak, een statistisch gemiddelde over 30 jaar van wind, neerslag en andere weersverschijnselen. Een statistisch gemiddelde kun je niet beschermen. Ook kun je iets complex als klimaat niet simplificeren tot enkel CO2 en de wereldwijde temperatuur-anomalie, dan zet je de wetenschap eeuwen terug.

De Tsjechische fysicus Lobos Motl vatte de kern van de klimaatdiscussie nog eens samen met de term ‘klimaatgevoeligheid’. De alarmisten en het IPCC denken dat er niet alleen opwarming volgt door CO2 in de atmosfeer, maar dat er ook een springplankeffect volgt (positieve feedback), waardoor de beroemde ‘catastrofale’opwarming volgt. Dit omdat extra waterdamp in de atmosfeer vervolgens meer warmte vasthoudt. De skeptische wetenschappers stellen dat die springplank alleen in de modellen bestaat. Zij komen via metingen op een lagere klimaatgevoeligheid door CO2, er zijn factoren die de opwarming dempen. De door CO2 getriggerde temperatuurstijging blijft daarom komende eeuw beperkt tot een graad of 0,7 volgens Motl’s berekeningen, mensen als Richard Lindzen komen op 0,4 graad. ‘Geen ecologische catastrofe’, stelt Motl. ‘Dieren merken een verschil tussen 1 en 2 graden niet eens.’

Uit de Alpen kwam Gernot Patzel van de Universiteit van Innsbruck afgedaald. Nu gletsjers in de Alpen zich steeds verder terugtrekken, komen fossiele bomen onder het ijs vandaan uit andere warmteperiodes sinds de laatste ijstijd. Waar het ijs verdwijnt, kun je zo de historische boomgrenzen vaststellen. En zo blijkt dat de boomgrens in 70 tot 80 procent van de afgelopen 10.000 jaar tot 170 hoger lag dan nu. Een sterke aanwijzing dat het toen warmer was. Dus hoezo ‘unprecedented warming’, zoals het IPCC claimt?

Het prachtige stukje bewijs sluit aan bij de bevindingen die het IPCC zelf in 1990 in haar eigen rapporten nog gebruikte. Toen stond bijvoorbeeld de Middeleeuwse warmteperiode nog prominent in het rapport. Deze periode, gebaseerd op een halve eeuw paleo-ecologisch bewijs verdween pas uit de geschiedenis toen Michael Mann zijn ‘trick’vond.

Interessant was ook de presentatie van de Deense astrofysicus Henrik Svensmark, die de invloed van kosmische straling op wolkenvorming onderzoekt. Hij toonde in eerdere publicaties aan dat zonnewind een significante invloed heeft op het wolkendek, en dus op de temperatuur die wij ervaren. Het IPCC rekent de invloed van deze straling niet mee. Nieuw onderzoek toont ook dat langere cycli correlatie vertonen met het klimaat op aarde. Zoals de positie van de aarde in het heelal en de daar aanwezige kosmische straling.

Oceanograaf Nils-Axl Morner maakte gehakt van het zeespiegelsimplisme van het IPCC. “Het IPCC liet 20 mensen aan de zeespiegel rekenen, die hier absoluut de expertise niet voor hadden. Maar dat hoefde ook niet, het belangrijkste was dat ze deden wat van ze gevraagd werd’, stelt Morner. Bij de EIKE-conferentie leidt zo’n opmerking tot begripvol geschuddebuik in de zaal.

Het IPCC rekende met te simpele modellen, die bijvoorbeeld de thermische expansie van zeewater overschatten. Ook schrijven alarmisten vaak lokale verschijnselen als bodemdaling en kusterosie toe aan ‘Dé’zeespiegelstijging. Zijn conclusie: wanneer je de voorspellingen van het IPCC corrigeert op overdrijving en simplisme kom je voor komende eeuw op ongeveer 15 tot 20 centimeter. ‘De grootste dreiging zou de stijgende zeespiegel zijn, en die dreiging valt zo weg’.

Morner’s positie is omstreden, vooral als hij ingaat op de onbetrouwbaarheid van de zeespiegelmetingen door Topex/Poseidon. Maar zijn algemene vraag over databetrouwbaarheid is dankzij Climategate meer relevant dan ooit: zijn de geleverde datasets wel een goede weergave van de metingen, en zijn die metingen wel juist geinterpreteerd? Of is bij onzekerheid over calibratie van data maar gekozen voor een stijgende trend, wanneer deze niet herkenbaar was. Dit om de metingen binnen het heersende verhaal te passen van ‘unprecedented’global warming.

De EIKE-conferentie gaf dus een ander geluid, dan de klimaatmassage van onze massamedia. Ook Die Zeit moest op 5 december weer in haar magazine de ‘catastrofe’tonen op Groenland. Het blijkt namelijk dat ijs hier smelt in de zomer…. Zelfs het NRC citeert liever kraker Wijnand Duyvendak en Greenpeace als deskundigen over klimaat, in plaats van Motl en Svensmark. En zo blijven zelfs algemeen bekende feiten onder de mat. Zoals Svensmark zegt: ‘Het is sinds kort niet meer illegaal binnen de wetenschappelijke gemeenschap om vast te stellen dat de opwarming is gestagneerd’.

Alleen wetenschap kan de klimaatgevoeligheid van het Westen dus niet verklaren. Er is een maatschappelijke oorzaak nodig als aanvulling. Zelf geloof ik dat sceptici kampen met een onoverbrugbaar PR-probleem in onze postmoderne marketingmaatschappij. Simpel gezegd hebben ze hun kop en verhaal niet mee in onze vlakke beeldcultuur.Het grootste deel van de conferentiedeelnemers bestond uit blanke (één strafpunt), merendeels oudere (twee strafpunten) mannen (drie strafpunten).

De redders van de aarde aan de overkant van de Friedrichstrasse waren merendeels vrouwelijk, hip en jong, al hield een verstokte oude geitenbreier het ‘Sie gehen uber Leichen’-spandoek vast. Met welke groep zouden TV-persoonlijkheden en media-establishment zich nu willen engageren? Precies.

We proberen het eens op een spandoek: ‘Climate Change is a fact, CO2 has the potential of adding warmth to the atmosphere, but many other factors have a strong influence, and to this day we are not able to sufficiently identify the attribution of each effect, nor do we…’. Bent u er nog?

Wij, de garde vroege dertigers zijn met zijn allen maar CO2-schuimend bier gaan drinken in de hippe wereldstad Berlijn. Ganz toll, en zowel voor sceptici als alarmisten een aanrader.