Met die eend is niets mis, prachtig beest, maar de Groene Taliban dient pas op de plaats te maken

In dit voorlopige sluitstuk van de Natura 2000-soap mag ik mezelf als niet-jurist/eenvoudige blogger toch wel even op de borst kloppen. De Raad van State bevestigt op 16 maart in een door subsidiesponzen en een naar vis ruikende club aangespannen zaak tegen het Ministerie nogmaals wat ik hier al beschreef: de Nederlandse alleingang op Natura 2000-gebied is niet met Europese regelgeving te rechtvaardigen.

Het hele idee om lukraak allerlei gebieden dicht te gooien voor visserij, omwille van een in wisselende aantallen overwinterende zee-eend is zelfs als onwettig te interpreteren volgens Europese regels. Mijn oprechte verontwaardiging over potentieel mensenleed ten faveure van subsidiesponzen, bleek niet alleen rechtvaardig, maar ook rechtmatig. En daar gaat het om. Want met moraal demp je de gracht in ons land, tenzij die moraal Postcodeloterijproof is.

Uitspraak kort samengevat

  • In de Habitatrichtlijn en Vogelrichtlijn die geldig zijn onder Natura 2000 staan LANDELIJKE instandhoudingsdoelen. Daaruit volgt niet dat specifieke gebiedsbescherming nodig is: ergo, je hoeft niet beslist specifieke gebieden te sluiten volgens de Europese wetgeving
  • Op gebiedsniveau hoeft volgens de wet niet per sé gunstige staat van instandhouding te bestaan

Van wezenlijk belang is de volgende uitspraak.

De Raad van State ziet in de Vogelrichtlijn én Habitatrichtlijn GEEN aanknopingspunten om een herstelopgave te formuleren voor Natura 2000 gebieden.

Oftewel: ieder argument dat ‘de Waddenzee dichtmoet voor Natura 2000, of dat een gebied ‘hersteld’ moet worden volgens Europa’ is NIET beslist gebaseerd op Europese regelgeving, maar een nationale danwel particuliere toevoeging.

Waarom moet een soort beslist in de aantallen van 1981 voorkomen?
Ook is er volgens de Raad van State geen verplichting om een soort op historisch niveau te handhaven, zoals gemeten bij inwerking treden van Habitat/Vogelrichtlijn. En een lidstaat is niet verplicht voor één diersoort te formuleren wanneer deze op een gewenst aantal moet bestaan.

Exit Zwarte Zee-eend als machtsmiddel, wat Europese wetgeving betreft dan. Al ben ik me bewust van het feit dat daarmee Nederland nog niet is afgeschaft. Milieuclubs zitten hier nog steeds op de stoel van de macht, én ze hebben hun progressief urbaan bevooroordeelde vrinden bij de media nog.


Nieuwe procedurekampioen nodig
Wij in de blogosfeer zijn open van geest, niet onze politieke juistheid telt maar de feiten. Gebieden sluiten voor één soort? Dat is dus een particulier verzinsel van fondsenwervende subsidiesponzen, ecologistische éénoogkonigen in het land der blinden als Martin Baptist en Mardik Leopold, en enkele hobbyende ambtenaren, die eenmaal uitgeambtenaard in dienst gaan bij een subsidiespons danwel als consultant gaan werken.

Wat zij ook niet zomaar mogen doen?
Kijk, ik ben geen jurist maar ken wel de nadruk op het voorzorgprincipe in EU-wetgeving. En er staat zo’n deksels criterium dat een gebied van belang is als er, ik meende, 5 procent van de winterpopulatie het koude jaargetijde doorbrengt. In zijn oranje jaren haalt de zee-eend dat, op een wereldtotaal van 1,6 miljoen eenden.

Maar de ‘herstelopgave’ komt niet van de EU, maar van de nationale Natuurbeschermingswet, die enkele ambtenaren (als enige land in Europa) koppelden aan Natura 2000. Maar op basis van Europese regels kun je niet zomaar die Natura 2000-bepaling koppelen aan je eigen nationale wet, en dan weer roepen dat het van Europa moet. Daarboven: de populatie zelf verkeert al in gunstige staat, want de internationale status is ‘least concern’, de laagste graad.

Bovendien eist die Natuurbeschermingswet bij een herstelopgave

a.een beschrijving van de beoogde resultaten met het oog op het behoud of herstel van natuurlijke habitats en populaties van wilde dier- en plantensoorten in een gunstige staat van instandhouding in het aangewezen gebied mede in samenhang met het bestaande gebruik in dat gebied en, voor zover relevant voor het bereiken van de instandhoudingsdoelstelling, daarbuiten;

Wat wil je herstellen?
Natuurclubs willen het Wad ‘herstellen zoals het was’, maar dan moet je ‘m inpolderen. Omdat voor de Allerheiligenvloed geen Wad bestond. Zoals ik al omschreef in mijn eerdere blogs zijn de milieuclubs met die zwarte zee-eend in hun zelfgegraven kuil gevallen. Het is bij deze eend ONMOGELIJK om aan te geven waarom hij nu weer wel, en dan weer niet verkiest om in onze wateren te zwemmen, of plotseling weer massaal in Wales op te duiken. Daar vind je alleen argumenten voor als je bij Alterra werkt, Imares of zo’n ander ecologistisch rapportenpoepfabriekje.

Kortom lieve subsidiesponsjes, jammer, verzin iets nieuws en succes verder. Doeg! (oh, Martijn, Wilde Kokkel, we zien elkaar vrijdag al) Het is kortom moeilijk bescheiden te blijven…