CO2-prestatieladder helpt het klimaat niet

Vandaag eens een poging het begrip CO2-prestatieladder via Google enige reputatieschade toe te brengen. Laten we zien hoe hoog we stijgen op deze eerste pagina met zoekresultaten op het trefwoord “CO2-pestatieladder” om zo enig tegenwicht te kunnen bieden aan de CO2-pestatieladder-jubelkoren.

Schnabbel
Ik struikelde vandaag over deย CO2-pestatieladder in de Media Planet bijlage van de Telegraaf (pdf). Jan Kamminga, bestuurslid van de op 16 maart 2011 opgerichteย onafhankelijke Stichting Klimaatvriendelijk Aanbesteden & Ondernemenย (SKOA) komt het met zijn botte harsens allemaal uitleggen. Tot mijn grote schrik kom ik op de SKOA-site Jacqueline Cramer tegen als schnabbelvoorzitter van de adviesraad in haar hoedanigheid als directeur van het Utrechts Centrum voor Aarde en Duurzaamheid (UCAD). UCAD wat? Zie onderaan.

Omdat ik al misselijk word als ik de eerste zinnen over de CO2-pestatieladderย lees, houd ik het even bij twee afbeeldingen die ik ter Google-optimalisatie ook het trefwoord “CO2-prestatieladder” in de TITLE- en ALT-tags mee geef. De afbeelding bovenaan kom ik via Google tegen binnen het domein van Heras-hekwerken, maar zo te zien heeft een communicatiemedewerker ingegrepen en de afbeelding gecensureerd.

CO2-prestatieladder is klimaatfraude

Bovenstaande CO2-prestatieladder afbeelding kom ik tegen op de site van een waterstof-energiebedrijf. Het was me al gelukt om me zo min mogelijk te verdiepen in het a-filosofische anti-wetenschappelijke cradle-2-cradle gebeuren. En in die CO2-prestatieladder ga ik me al helemaal niet verdiepen. Te meer er gelukkig nog geen lemma voor is op wikipedia.

Hamburger
In Frankrijk zag ik al eens op een verpakking van een stuk kaas staan dat kaas per 100 gram product een “zeer zware belasting” voor het milieu opleverde. In Zweden zie je in restaurants en in cafetaria’s bij elk gerecht hoeveel CO2 erbij vrijkomt in grammen per hamburger zeg maar. Waarbij je natuurlijk wel bij het bestellen en tijdens het eten je adem moet inhouden om niet nog meer grammen CO2 uit te stoten.

Domheid regeert
Nee, het is weer eens duidelijk dat de alfa’s die op het VWO snel hun exacte vakken lieten vallen omdat ze van eenvoudige elementaire wis-, schei- en natuurkunde niets meer begrepen, nu ter elfder ure – opgeleid als manager, PR-mens, marketeer – als spuit elf aankomen in het klimaat en CO2-gekrakeel met baarlijke flauwekul als een CO2-prestatieladder. Is het na de decennialange gelijkheidswaan uitmondend in frauduleus hoger onderwijs voor zelfs de allerlaatste sukkel, niet eens zaak om de wetenschap en de eraan gerelateerde maatregelenen terug te geven aan hen die het toekomt: de hoogintelligente medemens vanaf IQ 130? Misschien ook handig voor Renรฉ Leegte in zijn poging om het KNMI op te schonen: gewoon allemaal een IQ test laten doen en al het domme volk een vak laten leren.

En als de braakneigingen nog niet voldoende waren opgewekt hieronder de missie van het UCAD waar Jacqueline Cramer haar ego, reputatie en vooral haar inkomen aan het hooghouden is. Rype: shoot!

Aan de Universiteit Utrecht wordt een Utrecht Centrum voor Aarde en Duurzaamheid (UCAD) opgericht, met als doel de kennis te bundelen die bij de UU en bij de aangesloten partijen KNMI, TNO, Deltares en KWR aanwezig is op het brede terrein van โ€˜aarde en duurzaamheidโ€™. Die kennis wordt daarmee beter bruikbaar gemaakt voor de maatschappij. Omgekeerd wordt het voor de Universiteit makkelijker om maatschappelijke ontwikkelingen te volgen en daaruit vraagstellingen te formuleren. Op die manier kunnen wetenschappelijk onderzoek en maatschappelijke relevantie dichter bij elkaar worden gebracht.

Achtergrond
Duurzaamheid wordt gedefinieerd als de continueerbaarheid van een zekere โ€˜kwaliteit van levenโ€™. Om tot een โ€˜duurzame ontwikkelingโ€™ te komen zal moeten worden nagegaan welke โ€˜kwaliteit van levenโ€™ en welke daarbij behorende menselijke activiteiten, nog binnen het fysieke systeem Aarde inpasbaar zijn. De periode van de komende 50 jaar zal daarin kritisch zijn, omdat de wereldbevolking, de consumptie en daarmee de milieudruk nog sterk zullen toenemen, terwijl de grondstoffen schaars worden en het klimaat verandert. De maatschappelijke vraagstelling is vooral gericht op de uiteindelijke continueerbaarheid van het maatschappelijk systeem als geheel, niet alleen in ecologisch, maar ook in economisch en sociaal opzicht.

Missie
De missie van het UCAD is het ontwikkelen van kennis die tegen deze achtergrond kan bijdragen aan een duurzame maatschappelijke ontwikkeling. Het gaat daarbij aan de ene kant om de ontwikkeling van zowel technologie waarmee de milieudruk kan worden verminderd (mitigatie), en aan de andere kant om de mogelijkheden om de inpasbaarheid binnen het fysieke (en sociale) systeem te vergroten (adaptatie). Binnen de Universiteit Utrecht is veel specialistische, disciplinaire kennis beschikbaar op het gebied van demografie, milieu, klimaatverandering en aardwetenschappen, energie en innovatie, economie, ruimtelijke ontwikkeling en fysische en sociale geografie.