Wat een hufter!

De kranten stonden er gisteren bol van: de megalomane kleptocratische ongelofelijke wetenschapsfraude van Diederik Stapel. AD opende zelfs met: “Grootste fraude ooit in de wetenschap”. Ahum? Wat mij betreft kan Stapel zich net meten met Charles Dawson en diens Piltdown man. Maar niet – no way – met de giganteske klimaatfraude die de wereld nog steeds in haar greep heeft. Dat is té veel eer.

Extreem boeiend is de reactie op Stapelgate van het blog errorstatistics.blogspot.com. Lees even mee (mijn vet):

One of the faculty members here in The Netherlands (Richard Gill) told me about this social scientist (Diederik Stapel) who long fabricated data purporting to provide evidence for things like: thinking of eating meat causes anti-social behavior. He was only very recently fired. My cynical question is: isn’t there enough latitude in any data purporting to provide evidence for such claims to avoid the need for outright fabrication?   

Laten we met name deze laatste zin eens op de tong proeven…

Eerst even vertalen:

Mijn cynische vraag is: zit er niet genoeg speelruimte in dergelijke data om bepaalde claims te bewijzen zodat je je niet hoeft te verlagen de data geheel uit je duim te zuigen?

Kijk: wie is er nu de grootste fraudeur uit de wetenschapsgeschiedenis? Diederikje Stapeltje? Of Jay we-have-to-get-rid-of-the-Medieval-Warm-Period Overpeck. Of Michael hide-the-decline Mann? Of recenter: Richard hide-the-decline-II Muller? Of even recent: Stefan foefje met de Russische hittegolf Rahmstorf? Kies zelf.

Richard Gill
Afsluitend ben ik verheugd de Leidse wiskunde hoogleraar en bestuurslid van de vereniging voor statistiek Richard Gill hier tegen te komen. Hij staat al heel lang op het verlanglijstje voor een interview. Hij reageert ook op het hierboven genoemde blogartikel over Diederik – ga je schamen – Stapel (link). Ik ga hem dit blogje sturen en koers dan aan op een snel interview voor climategate.