Doorbraak bij aanbevelingen voor verregaand vernieuwd IPCC

ipcc-chairman cr 650

Het grote misverstand
Op de KNMI site verscheen vandaag een aanbeveling van de Nederlandse regering aan het IPCC.
Ik moest hem een paar keer lezen en nog kon ik het niet geloven, maar het stond er toch echt, namens ons land, onze regering, onze eigen minister Kamp:

We believe that limiting the scope of the IPCC to human-induced climate change is undesirable, especially because natural climate change is a crucial part of the total understanding of the climate system, including human-induced climate change.”

(Crucial: (NL) doorslaggevend, beslissend, (VS, Webster’s:) decisive, critical, fundamental )

Het is dus blijkbaar (om meerdere redenen) wenselijk dat het IPCC zich niet puur op de AGW hypothese concentreert (sic!), maar in het bijzonder omdat natuurlijke klimaatverandering een doorslaggevend deel is van het begrip van het klimaatsysteem, de AGW hypothese daarbij inbegrepen.
Hierbij wordt natuurlijke klimaatverandering als “doorslaggevend” neergezet, en de rol van CO2 dus impliciet gemarginaliseerd.                                         

Deze verklaring gaat verder dan wat zelfs de groep sceptici rond climategate.nl zou durven stellen.
Wij zijn daar wel persoonlijk van overtuigd, vinden dat daar overweldigend veel bewijs voor is, en we gaan er vanuit dat dit ook de conclusie zal zijn van zeer veel goed onderzoek en discussie de komende jaren, maar vooralsnog is het nog geen wetenschappelijk vaststaand feit.
Net zoals we van onze opponenten die vasthouden aan de AGW hypothese verlangen dat ze onderscheid maken tussen wat ze zelf geloven en wat wetenschappelijk echt  is vastgesteld.
Met deze ongeschreven understanding gaan we de laatste drie jaar vriendschappelijk met elkaar om, op zoek naar meer kennis, en beiden ervan overtuigd dat we gelijk zullen krijgen.

Hoe kan dit dan in een officiële aanbeveling van Nederland staan?

Aangezien ik dacht dat ik zo ongeveer iedereen kende die deze brief geschreven zou kunnen hebben, en geen van hen dit ooit bedoeld kan hebben, ben ik de zin en de rest van het stuk nog een aantal keren gaan lezen en heb ik wat informatie ingewonnen. Er was maar één conclusie mogelijk: de zin is blijkbaar niet bedoeld zoals ik hem lees.
Het woord “crucial” is verkeerd gebruikt, en is bedoeld als “zeer belangrijk”.
Dat het voorafgegaan wordt door  “a” duidt hier ook al op: er is per definitie maar één doorslaggevend part mogelijk, en wel meerdere zeer belangrijke, waar dit “a” op duidt.

Hiermee past deze brief weer in het universum dat we kennen, en kunnen we hem op zijn ware merites gaan beoordelen.

Nederland spreekt zich uit
Zeer positief is dat de schrijvers er geen enkele twijfel over laten bestaan dat er een scheef beeld ontstaat door de eenzijdige focus op AGW van het IPCC. De roep om die los te laten is spectaculair.

Nog steeds zeer positief is de afgezwakte betekenis die we aan de bovenstaande zin moeten hechten: blijkbaar vindt men dat natuurlijke klimaatvariabelen tot nu toe veel te weinig aandacht hebben gekregen, en wilde men dit sterk benadrukken met het woord “crucial”. Dit is uiteraard erkenning van één van de meest gehoorde argumenten van de sceptici.

Nadrukkelijk wordt het IAC rapport genoemd. Dat de aanbevelingen daaruit zo zorgvuldig zouden zijn ingevoerd als de brief suggereert waag ik te betwijfelen. Hier wordt in mijn ogen een beetje met stroop gesmeerd.
De ook al in het IAC rapport doorklinkende kritiek op Pachauri wordt dan ook impliciet herhaald en zelfs uitgewerkt naar een totaal opheffen van zijn (politieke) positie.

Over de politieke aspecten van het IPCC en de kwalijke rol van Pachauri waren Fresco en Meyer overigens al duidelijk in de bijeenkomst in september 2010, waarbij de allereerste toenadering ontstond tussen de Nederlandse sceptici en mainstream wetenschappers.

Hoofd- en bijzaken
Uiteraard benadruk  ik de bovenstaande aspecten uit de brief, maar die worden door de opstellers denk ik niet beschouwd als de belangrijkste. En beslist niet als de meest haalbare! Aan alle landen is gevraagd om mee te denken over de toekomst van het IPCC, en gezien de grote meerderheid van de ontwikkelingslanden die tot nu toe Pachauri in het zadel houdt, verandert er natuurlijk niets aan de structuur. Maar Nederland heeft het dan toch maar weer eens gezegd!

De inhoudelijke voorstellen om naar een webbased opzet te gaan, met veel meer up to date informatie en tussenrapportages ipv de bijna 10 jaar durende procedure om een megarapport te maken dat niemand leest, zingen al een tijdje rond en zullen op veel meer instemming kunnen rekenen.

Misschien komt zelfs die “IPCC reform task force” er, maar dan durf ik te wedden dat hun mandaat zich zal beperken tot aanpassingen in de vorm van rapporteren, niet in de machtsstructuur of de overall focus van het IPCC.

Sceptici en peer review
Marcel Crok merkte in zijn blog op dat er helaas niet gesproken wordt over het vergroten van de inbreng van sceptici.
Ik begrijp deze omissie wel. In de ogen van de mainstream wetenschap zijn de sceptici niet als wetenschappelijke groep te onderscheiden. Je kunt ze dus ook niet structureel posities geven. Ook kan nu al elke scepticus deelnemen als reviewer.

De reden dat er toch amper nog een scepticus te vinden is in het hele IPCC circus is dat het peer review proces in het IPCC protocol volledig gecorrumpeerd is. De reviews zijn vrijblijvend en kunnen door de schrijver doodleuk genegeerd worden. De lead authors en review editors doen helemaal geen moeite om te kijken of er zinnige kritiek is en of daar correct mee omgegaan is. Vaak zijn de lead authors ook zelf author en beoordelen ze dus hun eigen werk. En uiteraard worden alle lead authors gerekruteerd uit het zeer kleine clubje vertrouwelingen van de IPCC top. Zonder de zo gewenste doorstroming waar het IAC rapport op aandrong.

Hierop was dus wel kritiek in het IAC rapport (zie de conclusies op pagina 59 e.v.), maar daarmee is bij het opstellen van binnenkort verschijnende AR5 rapport niets gedaan.

Het is dan ook een gotspe dat juist het IPCC zich telkens zo voorstaat op het feit dat alles in de rapporten ge-peer-reviewed zou zijn. In de eerste plaats is dat gewoon niet waar voor een groot deel van de gebruikte literatuur, en zoals gezegd is het peer review proces in het IPCC zelf een aanfluiting.
Persoonlijk vind ik dit de wetenschappelijke achilleshiel van het IPCC en hadden hierover beslist harde noten gekraakt moeten worden in deze brief.

Conclusie
De brief is een oprechte poging om grote stappen te zetten naar een beter IPCC.

Er staat niets in waar wij het als sceptici mee oneens zijn, er wordt zelfs meerdere malen nadrukkelijk gerefereerd aan een aantal terechte sceptische grieven.

Er spreekt ook een behoefte uit om schoon schip te maken en terug te keren naar objectieve wetenschap. Dit is in schril contrast met de ontkennende en defensieve opstelling na de climategate schandalen van bijna de gehele klimaatwetenschap, die daardoor in een zeer kwalijk daglicht kwam te staan.

Deze aspecten van de aanbeveling zijn zeer lovenswaardig.

Maar vooral het pleidooi voor een voortaan principiëel objectieve benadering moet beschouwd worden als een doorbraak. De eenzijdige focus op AGW staat al sinds de oprichting in de missie van het IPCC.
Dat deze aanbeveling komt van Nederland, dat altijd één van de sterkste krachten achter het alarmistische IPCC geweest is, zal menigeen verbazen.

Petje af voor het inzicht en de durf van de opstellers.