Uw blogger is (opnieuw) geïnterviewd door Vrij Nederland, nu in een artikel over de journalist/klimaatalarmist Mark Lynas die zich bekeerde tot gezond verstand over milieudenken. Dat artikel is deze week het coververhaal. En hier leesbaar via Blendle. Voor iemand mij weer ‘klimaatscepticus’ , saboteur van de groene transitie, of emigré van de heilzame operatie richting duurzaam avondland wenst te noemen: wij zijn hier ecomodernist. Ik streef de dood van de oude milieubeweging na, zodat een nieuwe minder leugenachtige club het roer kan overnemen. Want tussen ’tvaltwulmeu, stum Peuveuveu’ als ene uiterste en de Groene Kerk als andere uiterste ligt nog een zee van redelijke standpunten.

Over Mark Lynas: dat is de man die Bjorn Lomborg een taart in het gezicht gooide als straf voor zelfstandig nadenken over milieuvraagstukken, in plaats van goedgelovig achter de groene kerk aanlopen. Lynas is intellectueel spijtoptant, die zijn standpunten liever aanpast bij de feiten dan bij het heersende geloof. Dat siert hem. Hoewel rijkelijk laat….Maar dat is typisch voor progressieven, die intellectuele vertragingsfactor van ongeveer 20 jaar. Ter linkerzijde schijn je een held te worden als je pas rond je 40ste standpunten als onzin bestempelt, die een weldenkend mens al vlak na zijn puberteit aflegt. Dat heeft twee gevoelsmatige  voordelen:

  • a. je hebt een ‘ beter dan gij’-gevoel over jezelf wanneer je als jongeling de onbegrijpende anderen de les leest omdat zij niet de zelfde utopie zijn toegedaan als jouw en noemt ze dan minder beschaafd
  • b. wanneer je er 20 jaar later achter komt dat je fout zat herhaal je dat zelfde tegen de genen uit je sociale groep die daar pas na een jaar of 30 achter komen. Of bij degenen bij wie het al te laat is nog van standpunt te veranderen op basis van levensgewoonte. Opnieuw krijg je dan een podium als ‘ beter dan gij’ -mens in het linksdraaiende meningencircuit, dat vooralsnog opinieland en medialand overheerst.

En dat noemt zich dan….progressief, mensen die traag denken. Uw blogger heeft toen hij 18 was ook SP gestemd. Zo beken ik met schaamte: dankzij Jan Marijnissen die overigens terecht doorgeschoten marktdenken kraakte. En vorige keer VVD, zo beken ik met schaamte. De partij die ons land verkocht aan de Groene Kerk, en de lobby van bouwbedrijven en offshore die daar rijk van wordt. De volgende keer stem ik blanco. Want we leven al lang niet meer in een democratie, maar een combinatie van totalitaire bureaucratie (Brussel) en lobbycratie. Maar dat terzijde.

Dit zijn de citaten van mij die in het artikel zijn opgenomen. Als ze door de gatekeeper/eindredactie van Vrij Nederland niet zijn gezuiverd om het linksdraaiende zieleheil van haar lezers tegen uw blogketter te beschermen:

Die rationele benadering spreekt tot de verbeelding van ecomodernisten. Dat erkent Rypke Zeilmaker, een natuur- en wetenschapsjournalist en ecologisch adviseur, die zich ook ecomodernist noemt. De wijze waarop we voor de natuur zorgen, is ‘ideologisch beladen’, vindt hij, en dat leidt ertoe dat het resultaat zelden wordt gemeten. ‘Hoeveel goeds kun je doen per euro? Daar hamer ik altijd op’, zegt Zeilmaker. ‘We zullen moeten kijken naar de efficiëntie van ons natuurbeleid, want daar is het toch om te doen?’
Zeilmaker vreest voor een slecht geïnformeerd, averechts beleid, maar ook voor een vervreemding van de natuur vanwege de bureaucratie en de bemoeienis van grote instanties. Dat ziet hij onder meer in het aanvankelijk veelgeprezen Energieakkoord, ondertekend door onder meer Greenpeace en Natuur&Milieu. Maar een jaar na ondertekening blijken de milieuopbrengsten nogal tegen te vallen, zoals ook het Centraal Planbureau onlangs aangaf. Bij Climategate.nl, waarvoor Zeilmaker regelmatig blogt, is die discussie al vroeg aangezwengeld en langzaam is die kritische houding opgepakt door meer gevestigde media als de Volkskrant en het NOS Journaal.
‘Ecomodernisme is een vorm van moed, van standpunten durven nemen’, vindt Zeilmaker. ‘De oude milieubeweging had dat ook, maar is nu samengesmolten met het establishment. Veel milieuclubs zijn gericht op macht, voortbestaan, fondswerving en subsidies.’ Dat is schadelijk, meent Zeilmaker, want volgens hem is er sprake van ecologische afbraak, een vervreemding tussen mens en natuur, en een gebrek aan waardering voor de positieve rol die boeren, vissers en jagers kunnen en willen spelen in het natuurbehoud. Zeilmaker: ‘De huidige milieubeweging is de grootste vijand van de natuur geworden.’

Zit daar een woord Chinees bij dames en heren? Ik dacht het niet…Ni Hao!

 

De Groene Kerk is over datum....

De Groene Kerk is over datum….

Oh ja, dat andere geval: Klaas van Egmond
Je hebt meningen en metingen. En meningen kunnen naar het kerkhof als ze niet overeenstemmen met metingen. Dat is de houding van wat je een ‘ scepticus’ noemt. Ik pas bij betere argumenten graag mijn standpunt aan, en doe dat eigenlijk continue. Ik ben klimagnost, ik weet het niet.

En dus- zo betoogt Klaas van Egmond morgen bij het KNMI dat mensen als ik geestesziek moeten zijn. Of in een sociologische categorie behoort van mensen die niet goed bij hun hoofd zijn: omdat wij wel eens kanttekeningen plaatsen bij modelmatige IPCC-fabricaties van de klimatologische toekomst. En ik heb vooral kritiek op activisten die zich achter een hoogleraarpositie verschuilen om ons achterhaalde groene Babyboom-standpunten te verkopen: zoals Klaas van Egmond.

Klaas van Egmond is doelgroep b van Mark Lynas, met het verschil dat Lynas bij Egmond tegen dovemansoren zal blijven praten: want als Van Egmond er achter komt dat het gros van zijn werk is gebaseerd op foutieve aannames overvalt hem het gevoel dat zijn carrière grotendeels zinloos was. Want dat was het leven van Van Egmond in professioneel opzicht, en ik hoop dat hij dan ook voldoende investeerde in liefde voor zijn nazaten: dat is altijd goed…Nu dachten wij zelf dat ons kritisch zijn ondermeer kwam, doordat de opwarming die het IPCC voorspelde veel groter is dan daadwerkelijk plaatsvond tot nu toe. Om een dwarsstraat te noemen. Of omdat de Groene Kerk oplossingen voor antropogene klimaatverandering predikt, die het tegendeel bewerken. Maar de grote Ziener Klaas van Egmond keek op afstand in onze schedel en denkt nu dat je geestesziek moet zijn om kanttekeningen te plaatsen bij al te alarmistisch pietpraat dat zich presenteert als DE wetenschap. Het is ons wereldbeeld, dat maakt dat wij metingen en constateringen belangrijker vinden dan meningen (een modelprojectie is ook een mening):

Het RIVM is destijds (1990 ev) nauw betrokken geweest bij de opzet van de IPCC-scenario’s en later (2004) bij een scenario- / wereldbeelden benadering op het (zeer waarde-geladen) gebied van duurzaamheid. Naar aanleiding daarvan heeft Van Egmond zich, naast zijn meer conventionele milieu-werk, verdiept in de dynamiek van die waardepatronen in relatie tot het duurzaamheidsvraagstuk en de achterliggende (filosofische) redeneringen. Zoals beschreven in zijn boek ‘Een Vorm van Beschaving’ leidt dat tot een nieuwe benadering van het duurzaamheidsvraagstuk. Het is vervolgens interessant dat de houding van klimaatsceptici te begrijpen en verklaren valt uit de waardepatronen en wereldbeelden die tevens in de IPCC-scenario’s zelf besloten liggen. Het gaat (een groot deel van) de sceptici niet om de wetenschappelijke argumenten, maar om (hun weerzin tegen) het achterliggende wereldbeeld. Het zal ook duidelijk worden dat in deze post-Moderne tijd de rol van de wetenschap onvermijdelijk zwakker wordt, omdat aan het bestaan van ‘de’ waarheid wordt getwijfeld

Mijn lieve heer, als een milieuactivist selectief gaat winkelen in de filosofie: berg je dan maar. Op dat vlak is Van Egmond mogelijk nog minder capabel dan op het vlak van milieu: zoals ik al in reactie op zijn opiniestuk in het Reformatorisch Dagblad demonstreerde. Klaas, toe, ga met pensioen, ga bridgen, geef je vrouw een bloemetje, maar val ons niet lastig met je achterhaalde derderangswijsheden…..Your time is up!! Alleen journalisten van mainstreammedia en Dagblad Trouw zullen in zijn gepalaver een hogere wijsheid herkennen.

Nepintellectuelen onder elkaar….Soort zoekt soort: gaat u er morgen naar toe?