Minerva, de uil: scherp zien en de wereld in verwondering bezien
Iedereen die dat nog niet deed: lees of herlees De Opstand der Horden (1933) van Jose Ortega Y Gasset, waar ecoloog-filosoof Diederik Boomsma nu in Leiden op promoveert. De Groene Amsterdammer schreef in 2010 al een mooie bespreking ‘de Massamens, dat zijn wij’.
De onbeschaafde massamens die de macht zou overnemen (opstand) en de dominantie van groupthink bij de elite- je ziet het nu overal om je heen als voldongen feit (dictatuur). Het is zo gebruikelijk geworden dat je het abnormale ervan niet meer ziet. Martin Sommer beschreef de groupthink ook al bij de Bilderberg-conferentie, waar men meer bezig is met het klimaat in 2030 dan verantwoordelijk zijn voor mensen van nu.
Normaal versus gebruikelijk
Je merkt de dictatuur van de massamens niet meer op. Omdat het ‘normaal’ is geworden in de zin van ‘gebruikelijk’. Terwijl in een beschaafde wereld een groot verschil bestaat tussen beide termen. Normaal is afgeleid van normen die je jezelf oplegt: (intellectuele en mentale) standaarden, natuurkundige wetten, de Tien Geboden, normen die het individu ontstijgen, hoe het ‘zou moeten zijn’.
Gebruikelijk is wat gangbaar werd door herhaling en massagedrag. Het is gebruikelijk geworden dat je fiets op slot moet, je huis als fort beveiligd. Is dat ook ‘normaal’?
Mening versus mentaliteit
Gebruikelijk is de ethiek van de gemene deler die Ortega y Gasset als dominant zag opkomen, wat ‘men vindt’, een Maurice de Hond-ethiek waarbij iets ‘goed’is als iedereen het doet/vindt. Als iedereen in de sloot springt is het goed. Als het goed voelt is het goed. Dat danken we aan de opstandige horden, de Maagdenhuis-bezetters van ’68. In 1933 waren volksbewegingen als Fascisme en Bolsjevisme, de syndicalisten exponenten van de massamens die macht eisten voor ‘standpunten’.
- De juiste standpunten, versus de juiste wijze om tot een standpunt te komen. Mening versus mentaliteit. Die clash beschrijft Ortega y Gasset al.
Massawetenschappers
Bij Ortega y Gasset is een intellectueel iemand die scherp ziet. Terwijl de nep-intellectueel iemand is die de ‘juiste visies’ hanteert uit persoonlijk/politiek opportunisme. Zo zijn nu ook de meest prestigieuze wetenschappers vooral degenen die het meest succesvol massamedia bespeelden. De Paul Ehrlich-ecologen vangen de prestigieuze prijzen, Pier Vellinga kreeg de meeste klimaatmiljoenen, Han Lindeboom is de ‘expert’. Omdat ze de ‘juiste’ standpunten ventileren die het in massamedia goed doen. Het zijn massamensen, geen ware intellectuelen. De horden.
De elite werd vulgair: Pieter Winsemius
Zoals wij hier al schreven, de elite is vulgair geworden: ze hebben alleen zichzelf en eigen opportunisme nog als standaard, geen transcendente waarden waarop ze hun gedrag en keuzes baseren, een persoonlijke waardigheid. De gemene deler en het sociale effect is de norm. Mensen op invloedrijke posities mopperen vervolgens wat over ‘populisme’, wanneer zij bekritiseerd worden. Terwijl onze elite zichzelf ongeloofwaardig maakte door het principe ‘stand verplicht’ los te laten.
- Niet de juiste mentaliteit werd de norm voor gedrag, maar jezelf hullen achter de juiste ‘fatsoenlijke’ meningen. De doctrine van politieke correctheid is bij uitstek de ethiek van de massamens. Het is de dictatuur van de juiste mening, in plaats van de juiste mentaliteit. Zo kon ook wetenschap verworden tot instrument van opportunisme, waarmee je jouw juiste mening macht geeft
Zelfs tot onze Grondwet aan toe, werd het hebben van de Juiste Ideeën- wat ‘men vindt’ de norm en werd scherp zien illegaal: als iemand zich gekwetst voelt door je waarneming ben je in overtreding. Er zijn nauwe sets van wat je hoort te vinden, vrijheid van gelijke meningsuiting.
- Zie mijn Pieter Winsemius-blog daarover voor uitleg, met Winsemius, deze commissaris van de Nationale Postcode Loterij als belangrijke exponent van vulgarisering. Met hete aardappel in je keel (doen alsof-fatsoen) ondertussen liegen, bedriegen en de beschaving uithollen.
- Zie de ‘jongeren’, ze hebben geen enkel intellectueel referentiekader buiten zichzelf, ze krijgen via alle kanalen opgedrongen om vooral niet te zien en horen. Als ze over straat lopen, fietsen hebben ze altijd een bak lawaai bij zich via de Iphone
- De tegeltuinen voor de onderhoudsarme hersenpan zijn fysieke uiting van de massamensen. Ze willen geen gedoe voor zichzelf, jezelf is de enige norm, het zijn gesloten wezens die ‘geen gedoe ‘willen
- Het hoger onderwijs met de massa-diplomafabrieken
- Zie de verwording van het ooit sjieke Natuurmonumenten tot (subsidie)geldgedreven loterij-reclamezuil met een massamarketeer zonder enige biologisch-wetenschappelijke vorming Marc van den Tweel als directeur. De vulgarisering van NGO’s als Vogelbescherming Nederland tot opportunistische campagnebedrijven, hengelend naar donateursgeld en subsidies.
…waarheid telt niet bij Natuurmonumenten, maar campagne-effect voor geld, het loterijklapvee en mooie plaatjes
- De dominantie van pseudowetenschap. De massamens is ‘de gemiddelde mens’, kwantiteit in plaats van kwaliteit als norm, wat ‘men vindt’. En dat is precies wat de sociale wetenschap ook ventileert, de gemiddelde mens bepalen via ‘objectief onderzoek’. Die dan de norm is voor alles dat daarvan afwijkt. De sociale wetenschap is dan ook vooral een ideologie, zoals Harvey Mansfield beschreef in ‘Manliness’. De gemiddelde man is alvast geen echte man, in de zin van standaarden als excellentie. Wanneer je iets waarneemt dat afwijkt van de juiste mening, typeert men je met beroep op de sociale deskundologie dan ook als ‘gefrustreerd’ enz. Gij zult niet waarnemen wat gij ziet.
- Je maatschappelijke status hangt af van mate van aanwezigheid in massamedia, en dus de mate waarin je aanspraak maakt op ‘het gemiddelde, en herhaling van dat standpunt tot de massa het deelt. Zie politiek gedreven pseudowetenschappers als Pier Vellinga die de meeste status kregen.Gebruikmakend van HET sentiment waarmee je de massa ment- angst (voor het onbekende). Angst voor het onbekende is zelfs de leidraad van alle milieubeleid: het Voorzorgprincipe.
De tuinen der horden, uitingen van hun lege geesten waar gemakzucht de norm is,als je zelf vooral ‘geen gedoe’hebt
Massamensen in Tweede Kamer beslissen op basis van massamedia
De voldongen opstand der (groene) horden komt wat ons betreft samen in het meest bizarre fenomeen uit de aardgeschiedenis: klimaatbeleid. Het kalltstellen van de economie via de energievoorziening. Vanuit het door massa-indoctrinatie gewoon geworden idee dat er een ideaal klimaat bestond, dat je via de overheid weer terug kunt krijgen. Al kan niemand meten wanneer dat beleid succes zal hebben.
Groupthink.
Waarbij massamensen in de Twitterkamer instemmen met het verbranden van 50-100 miljard euro zonder kritische vraag (het Energieakkoord, miljardensubsidies voor windmolens en bijstoken van bos). De door Ortega y Gasset gehekelde massamens, baseert zich op massa-indoctrinatie via massahysterie in massamedia. Zonder ook maar een jota te begrijpen van WAT ze steunen, duwen ze als kleine kinderen onze energievoorziening de afgrond in.
Dat voelt goed. Dus is het goed. En het is wat iedereen doet.
Wie afwijkt laadt de verdenking op zich of heet zelfs onmens
Kwantiteit is kwaliteit geworden. Iedereen is de norm.Iedereen zegt dat windmolens het klimaat helpen, je hoort het vaak, dus dan is het zo. Wie afwijkt is verdacht. Kritiek op het Energieakkoord wordt daarom nog steeds afgeserveerd voor iets van PVV’ers, en inderdaad: alleen Reinette Klever heeft de moed hier vragen over te stellen, de ander, Rene Leegte is al afgeserveerd.
De massamens heeft slechts een ‘mening’, een ídee dat hij anderen wil opleggen. Het zijn slechts stokken om de ander mee te slaan. En als de autoriteit van wetenschap daarbij van pas komt: hoera. Zie daarbij de hetze van Naomi Oreskes tegen de afwijkenden in ‘Merchants of Doubt’. De verkopers van absolute zekerheden met DE wetenschap in pacht.
Massamensen zijn merchants of Certainty
Mijn eigen academische horrorervaring, de dictatuur van academische groupthink kwam 2010 op de KLV-Alumnidag in Wageningen. Bij het stellen van kritische vragen over de door iedereen gesteunde ecologische voetafdruk (die wetenschappelijk onzin is), keken 350 paar verwijtende ogen me aan: hoe DURF je! Dat was ook wat ex-Milieudefensie-activist en Wagenings alumnio Marcel Schuttelaar stelde:
je doet me denken aan een boek dat ik net las: Merchants of Doubt.
Het is illegaal om beter geïnformeerd en scherper ziend tot een ander standpunt te komen. Alleen Rudy Rabbinge kwam in opstand tegen de Opstand der Academische Horden; ‘slap gelul’, zo typeerde hij hun product om de wereld in 2050 te voeden met (groen) geleuter.
Natuurkundige wetten zijn jouw mening, wij hebben onze mening
Gemene deler krijgt gemene trekken
Je ziet dat gebod ‘gij zult conformeren tot de gemene deler’ ook in de journalistiek. Wie afwijkt van het persbericht overschrijvende PvdA-volk dat Greenpeace/WNF najubelt, geldt als verdacht. De mening van de gemene deler geldt als objectief vertrekpunt van je verhaal. Zoals de onbewust aangenomen stelling ‘windmolens zijn goed voor het klimaat’.
Wij bij Climategate.nl WETEN dat dit onzin is op basis van simpele onveranderlijke natuurkundige wetten die Ingenieur Halkema in 2003 al voor dummies beschreef. Maar kies je dat als vertrekpunt, dan word je als verdacht van de redactie verbannen. Dat is jouw mening! Je bent niet objectief! (= je wijkt af van onze groupthink, wij herkennen de mening in ons eigen vertrekpunt niet omdat we allemaal zo schrijven)
Meningitis, een standpunt voor persoonlijk opportunisme
Precies zo beschrijft Ortega y Gasset de verwording van het intellectuele verkeer, als de massamens de norm bepaalt. Men heeft ‘meningen’, standpunten zonder te weten hoe die tot stand komen. Het zijn meer kleren van de keizer, waarmee men zichzelf naar anderen toe profileert. Geurvlaggen in een sociëteit waarmee men elkaar als ‘beschaafd’ meent te herkennen; deze meningen heb je als je tot ons wilt behoren.
- Meningitis, met als voornaamste doel het eigen opportunisme. Want de massamens heeft alleen zichzelf als norm en doel. Standpunten zijn dan via media als Erkende Verhuizer als mentale meubelstukken in het hoofd geplant. Ik heb mijn mening, recht op mijn mening. Dus is jouw ‘mening’ van een zelfde kwaliteit, slechts een vehikel voor opportunisme. Alles is gelijk.
Naomie Oreskes, prototype van de opportunistische NEPintellectueel
De Nepintellectueel
Uw mening kan ons- Climategate.nl en Ortega y Gasset- gestolen worden. Als je niet kunt aangeven hoe die tot stand kwam: op basis van welke waarneming, visie, standaarden buiten jezelf.
Uit de verwording van het intellectuele verkeer dankzij de massamens, volgt ook de dwingelandij van groepen die hun ‘ideeën’ aan anderen willen opleggen. Terwijl de ware intellectueel zich niet zozeer oefent in het ventileren van de standpunten die juist klinken, maar in de juiste WIJZE om tot een gezichtspunt te komen. Wijsheid zit in waarneming. In een staat van verwondering de wereld blijven aanschouwen, vragen stellend. Het ding waarderen An Sich, om zichzelf in plaats van fur mich, wat levert het mij op.
Zoals Ortega y Gasset beschrijft (blz 12 Engelse uitgave)
To be surprised, to wonder, is to begin to understand. This is the sport, the luxury, special to the intellectual man. The gesture characteristic of his tribe consists in looking at the world with eyes wide open in wonder. Everything in the world is strange and marvellous to well open eyes.
Daarom is het symbool van wijsheid, Minerva ook de uil, het dier dat altijd scherp ziet.
Waarneming, open blik, scherp zien.
De stroman, het instrument van de massamens
In plaats van gesloten standpunten. Zoals met stroman-redeneringen je idee opleggen, en ons als ‘ontkenners’ wegzetten. Wat reageerders als Joris van Dorp hier plachten te doen:een massamens dus, die zijn standpunt in de aanbieding heeft, niet een betere manier van zien.
De milieubeweging is bij uitstek een massa-beweging. Van mensen die een ídee hebben als mentaal meubelstuk, een stoel waarmee ze anderen om de oren willen slaan.Volgens Ortega y Gasset is de nep-intellectueel iemand die zich hult in de juiste standpunten. Zo’n Paul Luttikhuis. Naomi Klein, Naomi Oreskes, dagblad Trouw-journalisten, Volkskrant-medewerkers.
Het zijn de door Ortega y Gasset vernoemde Bolsjevisten. Groen is slechts het nieuwe Rood dat bij gratie van Groupthink dominantie verwerft. Het hult zich in symbolen, meningen die als ‘goed’ gelden, en daar zijn kritische vragen illegaal bij. Windmolens zijn goed, zonnepanelen zijn groen, klimaatverandering is uw schuld. Lege kreten, meningen die door herhaling en groupthink de norm werden. De groene massamens staat geen dissidenten toe.
De maagdenhuisbezetting is be-eindigd.
De politie knikkerde eindelijk dat langharige werkschuwe tuig uit het Maagdenhuis. Voor wie (net als ik) dacht: ach, weer zo’n zootje luie studenten die afleiding zochten met maatschappelijk excuus… het blog Follow the Money geeft daar een andere kijk op. De actievoerders eisen financiele transparantie van het UvA-bestuur. Dat bestuur bestaat uit generatie ’68-kinderen, ook Maagdenhuisbezetters. Van de generatie die wetenschap, moraal en sociale normen uitholde voor eigen financieel en seksueel opportunisme, met als hoogste gebod ‘gij zult niet oordelen’.
We want more? We beg to differ!
Jean Wanningen schrijft tegelijk over de aanpak van de (pas begonnen) economische crisis en bankencrisis: dat onze leiders het ook niet meer weten. Want ze zijn er eenvoudig niet voor toegerust/te dom voor.
In 1933 heeft Ortega y Gasset dat al voorspeld. De massamens KAN niet regeren. Zoals een econoom of ambtenaar bij het Ministerie van EZ niet kan beslissen over techniek waar hij geen jota van weet (zoals Halkema beschrijft in zijn windenergie-boekje)
Follow the Money is een blog dat anders wil zijn dan de massamedia. Jean Wanningen is daar met zijn imposante cv ook voor toegerust. Maar bovenal is beschaving dus dat: een juiste mentaliteit, de wil het anders te doen, beter! Met geen juridisering, bureaucratische schijnzekerheden of wat voor papiermuren kun je het verval keren, als die mentaliteit ontbreekt. En ook met die mentaliteit ben je er nog niet. Dan begint het pas.
Dan moet je dagelijks oefenen.
Op mijn twintigste vond ik dit een prachtig boek, op mijn vijftigste kwam ik er amper door en nu op mijn zeventigste?
Ortega beschrijft de opkomst van de “massamens” , de witte boorden klasse die kon opkomen doordat machines het handwerk overnamen. Daardoor nam de macht en invloed van de elite (landeigenaren) af en Ortega’s boek is dan ook te zien als een klaagzang over dit machtsverlies, evenals het werk van de cultuurpessimist Adorno.
De Tocqeville reisde in de 19e eeuw door de USA en was verrukt van de democratie maar ongerust over de gelijkvormigheid, de consensus.
Dat we momenteel bezorgder moeten zijn over het intellectuele klimaat staat voor mij vast. Maar de analyse trek ik vooralsnog in twijfel.
Met evenveel recht is ons democratische systeem “schuldig” aan de huidige situatie.
Ik voeg nog wat toe:
Waarnemen berust op verschillen. In een maatschappij vol onzekerheden en onveiligheid zoals tot enkele generaties geleden het geval was, hadden we de handen vol met overleven. In zo’n context hebben mensen wel wat anders aan hun hoofd dan klimaatverandering of bedreigde ecosystemen.
Maar thans heerst zekerheid, veiligheid en een grotere mate van gelijkheid dan ooit tevoren. En ziet: uitingen van ongelijkheid (Zwarte Piet), onveiligheid, natuurrampen en aangetaste habitats zijn plotseling nieuws.
Hoe beter het met de natuur gaat, hoe ontvankelijker wij worden voor (vermeende) gevallen van aantasting. En sinds wij leven op vloerverwarming achter dubbel glas is ons zicht op de natuur er niet realistischer op geworden.
De gedachte dat dit soort onzin alleen van onze tijd is, berust op een optisch misverstand. Het beeld dat de officiële geschiedschrijving ons altijd wil doen geloven is dat van logische ontwikkelingen. Alles lijkt zich in het verleden, bijvoorbeeld vanuit de verlichting, op een verantwoorde en min of meer rechtlijnig wijze te hebben ontwikkeld. Niets is natuurlijk minder waar: de ontwikkelingen zijn altijd chaotisch verlopen, beheerst door bekrompen groepsdenken en wetenschappelijke waanideeën. Het enige waarin de machthebbers altijd geïnteresseerd zijn geweest, is het vasthouden aan hun machtspositie, vaak tegen eigen beter weten in (zie bijvoorbeeld Barbara Tuchman’s ‘The march of folly’, of het politiek glashard ontkennen van de onzin achter het Nationaal Energieakkoord 2013). Over 100 jaar zal men met eenzelfde verbazing naar de huidige onzin kijken, als wij dat vanuit onze huidige kennisbasis menen te kunnen doen naar die van vroeger tijden. Maar helaas, wij zijn nog net zo dom en bekrompen als in die vroeger tijden en ook over 100 jaar zal dat, met een verdere kennisbasis, al niet anders zijn.
Een voorbeeld van een Gotspe is GroenLinks politicus/Tweede Kamerlid Jesse Klaver. Behept met een redelijk verstand en slimme debatkunst pleegt deze een GroenLinks adagium. Ze hebben bij GroenLinks eigenlijk dus nergens verstand van: Niet van International Finance, niet van Klimaat, Energie, Economie, Ecologie. Hoe komt dat?
Jesse Klaver:
“Met wederzijds begrip schieten we geen meter op”
“Ik vind uw mening stuitend”
“Ik wil niet weten in wat voor universum u eigenlijk leeft.”
Iets nieuws onder de zon bij GroenLinks? Nee, zie Liesbeth van Tongeren, zie Bram van Ojik. Hun doel is Nederland te “vergroenen” maat niet uit wat economisch kapot moet worden gemaakt. Gelukkig hebben ze maar 4 zetels in de Tweede Kamer.
Wordt tijd dat de “politiek met verstand” deze GroenLinkse onnozelaars ultra links laten liggen en van zindelijke repliek bedient.
Als ik naar het energieakkoord kijk en de politieke houding over de toekomstige energievoorziening wat gezien het stemgedrag de meeste kamerleden ondersteuning is er in onze politiek praktisch gezien alleen nog sprake van op geloof gebaseerd stemgedrag.
Veel verder als groen links komt de rest ook niet
Ha Rypke. Komt met bekend voor:
http://www.dagelijksestandaard.nl/2014/11/opstand-der-horden/?utm_source=Dagelijkse+Standaard+List&utm_campaign=7237efc7ba-nb&utm_medium=email&utm_term=0_ec416e99c9-7237efc7ba-296324705
Misschien hebben we hier wel te maken met een soort geestelijke auto-immuun ziekte. Altijd in de geschiedenis was de natuur gevaarlijk. Maar sinds een paar generaties niet meer. Dat gevaar wordt nu op virtuele zaken geprojecteerd. Daarom zijn wij er zo ontvankelijk voor. Daarom gaan rampenfilms er in als koek.
Klimaat-eco-alarmisme lijdt aan een ernstig onwetenschappelijk autisme, kopschuwe starre doofheid voor fundamentele kritiek. Een volledige negatie van de kritische wetenschap, het volledig uitschakelen van de onafhankelijke kritische Fysische wetenschappen over de werking van de atmosfeer, oceanen en de zon, waarbij “warming” een zege is voor de mensheid en een “cooling” juist zeer desastreus. Deze “duurzame” politiek veroorzaakte ziekte is inmiddels door politiek gesubsidieerde propaganda zo ver wijd verbreid en heeft zoveel emotioneel denkenden simpele zielen besmet, dat een “nieuwe sterke man” welhaast nodig is die tij te keren, geheel veroorzaakt door dit GroenRode “duurzame” autisme. We zitten echter helemaal niet te wachten op een “sterke man” in onze democratie, maar het lijkt dat het onoverkomelijk wordt om deze alarmistische waanzin te doorbreken.
De wal zal het schip keren. Een wat langer durende stroomstoring ligt het meest voor de hand. Een meer sluipende ontwikkeling is afnemende werkgelegenheid omdat de industrie zich verplaatst naar gebieden met betrouwbaarder energievoorziening.
Zoals De Groene beschrijft kan iedereen Ortega Y Gasset voor zijn karretje spannen. Dan heb je het dus niet begrepen, want je reageert dan als de massamens. Je pikt ideeen die je anderen weer wilt opleggen
Gelul over treuren over machtsverlies van een elite is daar een voorbeeld van. Het boek beschrijft de elitaire geest versus de massamens die je in alle sociale klassen tegenkomt, het zet daarvor een standaard. Het is geen sociologisch geraaskal
Dat is waar het mij ook om draait. Vandaar
Normaal versus gebruikelijk
Mentaliteit versus mening
Het probleem van moderne elites is dat ze grotendeels vulgair zijn, geen discilpine om zelf een hogere standaard te hanteren, zodat ze wel de macht hebben maar zich niet kunnen gedragen als goed voorbeeld voor het Plebs, omdat het zelf plebejers zijn
Vergelijkbaar met de verhalen in het Oude Testament over de Goede Koning, versus de lanterfanter die alleen wat macht wil
Het gedrag en de tegenstelling is van all tijden. Alleen is het nooit zo massaal geweest
Maar je kunt zelf oefenen om minder plebs te worden en meer elite te zijn
Roepen dat andermans woorden “gelul” zijn, dat lijkt mij typisch een reactie van het plebs.
Ik citeer hier een stukje Ortega:
——————————————
“De zoon der kleine luiden heeft sinds de tweede helft van de negentiende eeuw geen maatschappelijke versperringen meer op zijn weg. … De wereld waarin deze nieuwe mens van zijn geboorte af geplaatst is, noodzaakt hem op geen enkele manier tot beperking….
Integendeel, zij zweept zijn begeerten op, die in beginsel tot in het oneindige kunnen toenemen.
Want een feit is, dat deze wereld haar bewoners de waan geeft dat zij morgen nog rijker, nog volmaakter zal zijn, alsof zij plotseling was gaan groeien en er aan haar uitzettingsmogelijk geen grenzen waren gesteld… ”
——————————————
Als dit geen geraaskal is van een “elite” die zijn macht ziet afnemen.
Er ontstond een witte boordenklasse, mensen die het machinepark draaiende hielden. Die aan hoger onderwijs gingen deelnemen en ja, die andere manieren hadden.
Dat is dan even wennen voor die “elite”.
Als de welvaart toeneemt dan kopen mensen meer spullen. Koningen deden dat al eeuwen. Massaproductie en meubelboulevards zijn het antwoord. Morele superioriteit kent vele gedaanten.
@David: touche! wat mijn taalgebruik betreft. Zo probeer ik nu ook het vloeken af te leren, lastig want het waait je aan alle kanten toe
…maar waarom zou die analyse geraaskal zijn? Ik vond dat hoofdstuk ook niet het sterkste, toch kun je er een zinvolle boodschap uithalen. Dat je weerstand nodig hebt voor gezonde groei
Enige tijd geleden vond bij een commerciële omroep de manifestatie “het orkest van Nederland” plaats. Geselecteerde amateurmusici traden op in het Amsterdamse concertgebouw, waarvan mijn vrouw en ik geregelde bezoekers zijn.
In de betreffende uitzending was een wonderlijke mix te zien van klassieke muziek en Paul de Leeuw achtige fratsen. Er zijn verschillende manieren om zo’n spektakel te beschouwen. Het leuke is dat klassieke muziek aan breed publiek wordt getoond. De flauwekul eromheen …ach dat moet dan maar.
Ik stel mij voor, dat Ortega, Adorno, Benjamin… met dezelfde verbazing keken hoe het volk toegang kreeg tot hoger onderwijs.
Een feit is, dat die nieuwe Duitse middenklasse de bewonderaars van het nationaal socialisme leverden. Maar wat is oorzaak en gevolg? Een onderopgeleide klasse, door de clerus er eeuwen onder gehouden, ziet kansen. Niemand overziet de gevolgen.
Het gedeelte dat ik afdrukte typeer ik als geraaskal.
Voor de rest lijkt het mij de vraag of het huidige klimaatalarmisme wel te vergelijken is met een “opstand der horden”.
Het lijkt mij sterk.
Er van uitgaand dat de natuur amoreel is (dingen gebeuren simpelweg omdat het kan) en de evolutie dus ook, kunnen wij slechts proberen uitwassen te vermijden. Vergelijk het met ons immuunsysteem, dat permanent in strijd is met indringers.
In de vorige eeuw werd de Weimar republiek ziek, het immuunsysteem faalde.
Een modern wapen in de sociale en politieke machtsstrijd is morele superioriteit. In een maatschappij die meer zekerheden biedt dan ooit te voren kunnen kleine of vermeende onzekerheden worden uitvergroot. Er is wellicht sprake van een soort geestelijke auto-immuunziekte: de vanouds aanwezige angst voor de natuur (die vijandig is) wordt in een virtuele (klimaat) dreiging omgezet.
Politieke activisten zien een kapstok. Opportunisten zien kansen.
Ons immuunsysteem is ziek. Uitzieken van deze klimaatonzin zal ons verzwakken en veel geld kosten.
Rypke, waarom durf je niet gewoon toe te geven dat jij de klimaatwetenschap ontkent? Dat volgens jou broeikasgasemissies een nep probleem zijn, en klimaatwetenschappers nep-intellectuelen? Dat de emissie van co2 wellicht juist gunstig is voor mens en milieu als ‘groeigas’. Als jij daarin echt gelooft, dan moet je de betiteling ‘ontkenner der klimaatwetenschap’ toch gewoon als geuzennaam kunnen accepteren? Waarom moeilijk doen daarover met een langdradig (maar op zich best interessant) artikel zoals hierboven?
Of anders, leg uit waarom jij *wel* vrijelijk en met klem de strekking van de conclusies uit de klimaatwetenschap mag ontkennen of bagatelliseren, maar desondanks *geen* ‘ontkenner’ van die klimaatwetenschap genoemd mag worden. Schep daar eens helderheid over, zodat ik het ook begrijp. Met dit artikel geef je aan dat jij als intellectuele gigant met je alziende wijsheid ver – zeer ver – boven de ‘massamens’ uittorent. Bewijs dat dan door mijn vraag kort en bondig te beantwoorden, of is dat te moeilijk?
Ik ben het met vrijwel alles wat je schrijft op dit blog eens – voor zover dat gaat over zaken waar ik (ook) verstand van heb – behalve je ontkenning van de klimaatwetenschap. Niets heb ik gezien, in al die jaren dat ik dit blog volg, waaruit blijkt dat die klimaatwetenschap inderdaad op drijfzand rust zoals jij keer op keer stelt of suggereert. Vroeger kwam je nog wel eens aandragen met de meningen van ‘skeptische wetenschappers’ als creationist Roy Spencer, tabaklobbyist Fred Singer, wichelroedeloper Nils Axel Morner, en beroepsclown Lord Monckton. Waar zijn die tijden gebleven, nu zelfs de Heartland Institute de handdoek in de ring gegooid heeft en toegeeft dat het klimaatprobleem wel bestaat en nog ernstig is ook?
Weet je wel zeker dat je de klimaatwetenschap nog echt ontkent? Ik geloof je eigenlijk niet meer. Ik geloof dat je gewoon niet durft toe te geven dat jij eigenlijk geen ontkenner (meer) bent, omdat je bang bent dat de lezers van dit blog je dan niet meer serieus zullen nemen. Ik denk dat dat wel meevalt. En degenen die je in dat geval echt iets kwalijk zouden nemen ben je toch liever kwijt dan rijk, lijkt mij. Moedig voorwaarts en liever ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald! Dat is pas intellectuele kracht.
De wezenlijke vraag die op de achtergrond van de klimaatdiscussie en het energievraagstuk speelt, en die echt relevant is voor ons allemaal, en met name onze kinderen, is HOE we gaan zorgen dat onze energievoorziening veilig, schoon en betaalbaar blijft, nu en in de toekomst. Op dat gebied gaat in onze ‘massamens’ wereld een heleboel mis en dat weten jij en je mede-auteurs hier erg goed neer te zetten, al zeg ik het zelf. Dat is jullie kracht en toegevoegde waarde, in mijn beleving.
Het ondermijnen van de klimaatwetenschap voegt niets toe. Sterker nog, het ondermijnt jullie nuttige werk ten aanzien van de bevordering van doelmatig en effectief milieubeleid, mijns inziens. Ik zou alleen al daarom graag zien dat jullie die molensteen lieten vallen. Het hele gedoe rondom ‘climategate’ is een storm in een glas water gebleken. Laat dat voor wat het is, zou ik zeggen. Er blijft genoeg over om mee bezig te blijven, want een goed energie- en milieubeleid hebben we nog lang niet in dit land.
Er is (was?) een uitstekende energievoorziening in dit land. Zo goed, dat men zich de zegeningen ervan niet meer bewust is. Met het milieu gaat het ook beter dan ooit. Vroeger was alles smeriger en dat met veel minder mensen.
Wat er tegenwoordig wel smeriger is dat is de selectieve uitvergroting, het opblazen van een paar nadelen en het verzwijgen van de enorme voordelen.
De bewuste desinformatie.
Zal ik eens wat geks zeggen?
Eigenlijk interesseert het mij geen biet. Ik verbaas mij slechts over het gedrag van anderen, over besluitvorming, verdwazing, de religieuze tendensen ….
Elke generatie moet zijn eigen problemen oplossen. Zo is het altijd gegaan. Ik hoop dat de juiste keuzes worden gemaakt.
In het jaar 1000 was het beduidend warmer dan thans. Landbouw op Groenland. Toen is de aarde niet vergaan. Transavia vliegt nog steeds op Tenerife en Antalya, niet op Moermansk. Dus waar maken we ons druk om?
[Het ondermijnen van de klimaatwetenschap voegt niets toe]
Wetenschap behoeft hier wat nuancering. Wat is wetenschap? Mi datgene waarmee een (acedemisch) geschoolde zich bemoeit. Het kan dus een gebied betreffen dat 1. geen geheimen meer heeft inclusief betrouwbare modellen b. een gebied dat in onderzoek is met onbetrouwbare modellen en ongewisse uitkomsten en 3. een gebied dat totaal onbekend is
Wetenschap op zich zegt niets over waarheidsgehalte.
Dwarsliggers houden het spoor recht.
De mens is een kuddedier. Kuddes worden met angst bij elkaar gehouden. Vanaf de kansel. Greenpeace als border collie.
@ Joris: Is het niet te vroeg / vergeefs voor deze domme frontale aanval? Waar haal je deze stelligheid vandaan? Niemand ontkent klimaatverandering op climategate.nl , wel de IPCC belachelijke extrapolaties en alarmistische adviezen aan de VN. De namen van vooraanstaande IPCC sceptici die je noemt zijn wetenschappelijk gefundeerd IPCC/Kyoto/CO2/duurzame energie kritisch en met recht. Je houding is aanmatigend, voorbarig, onwetenschappelijk.
Over welke klimaatwetenschap gaat het?
Wat mij betreft over de IPCC-WG1-wetenschappers, die zijn zich nog in meerderheid bewust van de wetenschappelijke integriteit.
Het is nog lang niet gedaan met het onderzoek, kijk naar de marge van de klimaatgevoeligheid (1,5 tot 4 K/2xCO2), daar kan toch niemand genoegen mee nemen?
Merkwaardig blijft dat uit de kringen van de WG1-wetenschappers nauwelijks geluid te horen is tegen de anti-wetenschappelijke oplossingen van de groene lobby.
Men beseft blijkbaar niet dat de verspilling van honderden miljarden euro’s ten koste gaat van onderzoeksgelden.
Het kan toch niet zo zijn dat zij de groene warrigheden voor lief nemen zolang zij maar die politieke/publieke steun verkrijgen?
Hoezo dan wetenschappelijke integriteit?
Ik ben het in ieder eens dat het erg jammer is dat er vanuit de klimaatwetenschap (IPCC) bar weinig weerstand geboden wordt tegen de schade die wordt aangericht door de ‘groene horde’.
Goeddeels komt dit overigens voort uit het gegeven dat de IPCC niet bevoegd is om zich te mengen in deze (politieke? commerciele) strijd. IPCC is uitsluitend bevoegd om de bevindingen vanuit de internationale klimaatwetenschap te verzamelen, beoordelen en daarover te rapporteren op een zo behapbare en overzichtelijke manier. Ook die bevoegdheid moet het IPCC uiteraard toepassen met zoveel mogelijk respect voor alle verschillende conclusies en theorieën die binnen de klimaatwetenschap (nog) een rol spelen. Daarbovenop is de IPCC verplicht om zo zorgvuldig mogelijk om te springen met begrippen als ‘zekerheid’, ‘bewijs’, ‘consensus’, etc. Dit alles is mede de verklaring van de door jouw genoemde (nog altijd) opvallend grote onzekerheidsmarge ten aanzien van de klimaatgevoeligheid voor co2.
Evenwel maakt het in de praktijk niet eens zo heel veel uit of de klimaatgevoeligheid 1.5 of 4.5 is, of ergens ertussen in. In alle gevallen is beleid noodzakelijk om aanmerkelijke schade aan het klimaat met negatieve gevolgen voor mens en milieu te voorkomen. Vandaar ook dat het IPCC en alle academiën der wetenschap wereldwijd oproepen om de uitstoot van broeikasgassen voortvarend aan te pakken.
HOE we zorgen dat broeikasgasemissies gaan dalen is voor onszelf om te bepalen, niet het IPCC, hoewel het IPCC tegenwoordig ook intensiever het wetenschappelijke onderzoek dat gericht is op het bepalen van oplossingsrichtingen voor de reductie van co2 emissies beoordeeld en rapporteert. Daarbij valt op te merken dat de laatste versie van de IPCC rapportages voor het eerst kernenergie impliciet noemt als *noodzakelijke* technologie voor een succesvol klimaatbeleid! Dat lijkt me een mooie stok om partijen die tegen kernenergie zijn mee om de oren te slaan, maar ik heb dat nog erg weinig zien gebeuren, helaas.
Het zou goed zijn als voorstanders van kernenergie deze stok die het IPCC (eindelijk) heeft aangereikt met vaste hand zouden gaan gebruiken.
Tegenstanders van slecht klimaatbeleid in het algemeen moeten stoppen met hun vruchteloze en zinloze aanval op het IPCC, maar juist hun voordeel doen met het voortschrijdend inzicht binnen de klimaatwetenschap waar de omarming van kernenergie door het IPCC onlangs een opvallend voorbeeld van is.
Waarom zouden klimaatwetenschappers niet de vinger mogen leggen op groene onzin?
Ik neem aan dat ze kunnen rekenen en dat is voldoende om de groene waan door te prikken.
Ze zijn niet horig aan het IPCC.
@ Joris: het beschadigde image van het IPCC is niet slechts door de handel en wandel van chairman Pachauri veroorzaakt:
*Werkgroep I: fysische principes (oorzaken): Overdrijft met (verrassende) harde conclusies en met haar (onbetrouwbare) modelprojecties, die niet kloppen met meetseries en met statistisch wetenschappelijk betrouwbare handelswijzen.
*Werkgroep II: gevolgen, kwetsbaarheid en adaptatie (aanpassing). Is direct opgejut door WG 1 haar overdrijvingen/alarmisme: Legt onvoldoende nadruk op effectieve adaptatie mogelijkheden door juiste investeringen.
*Werkgroep III: mitigatie (terugdringen van broeikasgasemissies). Alle geadviseerde maatregelen zijn een (overbodig?) schot volledig naast het doel gebleken en dus grove geldverspilling. Bleek vooral politiek ontwikkelingshulp gedreven te zijn.
* De AR3,AR4,AR5 steeds “grotere” betrouwbaarheid onderwijl zeestijging en klimaatstijging met resp. 30% en 50% afzwakken.
*VN-Klimaatconferenties: Een politieke verzameling van internationaal socialistische alarmisten, aangevoerd door het alarmistische IPCC.
*De sceptische wetenschappers die voorheen IPCC-(lead-)auteurs waren, wier fundamentele kritiek werd uitgesloten van de rapportconclusies, en de politieke uitgangspunten en doelstelling van het IPCC gingen doorhebben.