Als je te vroeg groene dogmas doodsteekt raak je besmet als ‘milieuscepticus’, het schijnt dat je dan vanuit een soort psychologische behoefte die standpunten inneemt (Veerman/VPRO et al 2010) in plaats van gewoon wat minder traag van begrip bent
Goed nieuws! Oude media gaan ons oude nieuws nu als nieuws verkopen. Steeds meer als ‘progressief’ geldende media, waaronder de Groene Amsterdammer staan open voor groene ketterij, zoals het essay van Ralf Bodelier dat ik ontving: ‘de aarde is geen petrischaaltje’. (26 juli) Titel klinkt al bijna als een mij zeer bekend verhaal 5 jaar geleden in EOS ‘De Natuur zit niet onder een Stolp’: Daarin werd het statisch natuurbeeld van de oude milieubeweging begraven. De enige constante in de natuur is verandering, alles stroomt. Mede dankzij Hajo’s tip om Josef Reichholf te lezen met zijn Stabiele Ungleichgewichte en de oorsprong van ecologie bij Ernst Haeckel. Enorme ogen-opener.
Kantelpunten mysticus Marten Scheffer zijn Malthus in postmodern jasje
De toegevoegde waarde van Bodelier’s essay is dat hij in Malawi was. Op indringende wijze brengt hij de fascistische ideologie van de orthodoxe milieubeweging in kaart. Representanten van het Malthusiaanse gedachtengoed vinden het goed dat mensen daar als ratten aan honger sterven. Want ja, de aarde kan zoveel mensen toch niet hebben. De oude milieubeweging gelooft immers in vaste ‘planetaire grenzen’. En Malawi, daar ben ik nooit geweest noch heb ik enige behoefte er ooit wakker te hoeven worden.
Dat concept van vaste natuurlijke grenzen evolueerde van Thomas Malthus eind 18de eeuw tot de Club van Rome naar de hier gefileerde Ecologische Voetafdruk en hier gefileerde planetaire grenzen van ‘A Safe Operating Space for Humanity’ van Johan Rockstrom. En als co-auteur onze eigen Thomas Malthus in modern jasje, de Wageningse mysticus Marten Scheffer die ik aanpakte om zijn gezwatel, alsof de hele wereld lijkt op de ecologie van een meer (relatief meer gesloten systeem). De transitieleer van Rotmans is- laten we het beleefd zeggen -geinspireerd op Scheffer zijn ‘critical transitions’-theorie.
Al die kantelpunten. Het is de post-postmoderne versie van Malthus, waar bij het woord ‘gevaarlijke grens’ voor ‘veilige grens’ is ingeruild.
Kortom, voor de Climategate.nl-lezer gesneden koek. Wat is er dan nieuw? Sterk aan het essay is dat hij meeslepend schrijft en dit citaat opvoert :
‘Wat ons het meest bezig houdt, zijn nog wel de krioelende mensenmassa’s. Onze aantallen zijn inmiddels zo belastend voor de wereld, dat we daarvan geen steun meer kunnen verwachten. Laten we epidemieën en hongersnoden, oorlogen en aardbevingen beschouwen als instrumenten waarmee flink wordt gesnoeid in de weelderigheid van het menselijk ras.’
Dat is van kerkvader Tertulianus in de 2de eeuw.Toen waren er misschien 200 miljoen mensen op aarde.
Van Tertullianus tot Tinkebell
Die angst voor ‘overbevolking’ is een blauwdruk van het moderne ecologisme met haar meest extreme variant in de Voluntary Human Extinction Movement, die wij hier al bespraken. En de motivatie van duurzame meisjes, en bij progressieven zo populaire aandachttreksters als Tinkebell om zich te steriliseren. Maar dat zijn de extremen. In werkelijkheid zijn milieuridders juist levensgenieters die hun groene gepreek gebruiken om een kosmopolitische levensstijl te financieren en op de apenrots te klimmen om duurzame meisjes te bezwangeren: zie Wouter van Dieren, de oprichter van Milieudefensie en importeur van het Club van Rome-rapport.
Hoewel dit extreme gedachtengoed instemming krijgt bij progressieve academici, zijn dat juist kosmopolitische levensgenieters
Verpakt tussen de citaten van intellectuelen met gezag op Links als Jeffrey Sachs, zien we in het essay vervolgens bijna sleets geworden Climategate.nl-stuff, althans, waar onze reageerders van harte in meegaan:
Het aantal doden en gewonden door droogtes en overstromingen, door hittegolven en stormen neemt al sinds mensenheugenis af. En niet met een paar percentages, of met enkele miljoenen mensen per jaar. Het is een afname van maar liefst 98 procent over de afgelopen tachtig jaar.
Tot ver in de jaren ’30 waren klimaat-gerelateerde doodsoorzaken aan de orde van de dag. Zo verloren in 1932 naar schatting meer dan vijf miljoen mensen wereldwijd het leven door blootstelling aan een wispelturig klimaat. In 2013 waren dat rond de 30 duizend mensen. En dat terwijl de wereldbevolking in diezelfde tijd verviervoudigde. Om het anders te formuleren: de kans dat vandaag iemand sterft door een ‘klimaat gerelateerde’ oorzaak, is vijftig keer kleiner dan tachtig jaar geleden.
Het zijn ongelooflijke, contra-intuïtieve cijfers. Het zijn immers cijfers die volledig in strijd zijn met wat ons dag-in, dag-uit wordt voorgehouden door klimaat ijveraars, nagepraat door een onkritische media die steevast verzuimt zelf eens achter de feiten aan te gaan. En dat terwijl ze voor iedereen beschikbaar zijn via de ‘International Disaster Database’ in Brussel. Het zijn cijfers die onlangs nog eens werden samengebracht door Amerikaanse klimaatexpert Indur M. Goklany in het makkelijk te googelen artikel ‘Wealth and Safety: The Amazing Decline in Deaths from Extreme Weather in an Era of Global Warming, 1900–2010.’
Vooralsnog heeft een fors toegenomen bevolking en idem dito toegenomen gebruik van fossiele brandstoffen ons blijkbaar veel minder kwetsbaar gemaakt voor de nukken van het klimaat. Of dat klimaat nu verandert of niet
Hoe vaak hebben de lezers van Climategate.nl dit al gelezen hier, of het zelf aangebracht? Kijk dat bedoel ik. Terwijl de milieubeweging onze welvaart wil ondermijnen met inefficiënte energievormen en hogere belastingen, is welvaart de drijvende kracht achter milieumaatregelen en bescherming tegen de wispelturige natuur. Niet omdat ik dat zo nodig moet vinden, maar bewijs en logica dicteren dat.
We zijn al lang weer met wat anders bezig, laat anderen het stokje nu maar overnemen
Progressief intellectueel zijn is eufemisme voor trager van begrip
Roger Pielke Jr toonde al dat er geen toename is van klimaatrampen en werd zo verketterd als ‘klimaatscepticus’. Simon Rozendaal was naar eigen zeggen 25 jaar lang roepende in de woestijn. Wat is het ook dat onze Onkreukbare Crok- gewoon een goede journalist als ‘klimaatscepticus’ wordt opgevoerd, omdat hij zich tenminste fatsoenlijk inlas en meer van het klimaatdebat weet dan al dat onbenullige journalistenvolk bij de NPO bij elkaar?
Wat moeten mensen als Julian Simon hebben gehad, verguisd omdat ze wezen op de ultimate resource die planetaire grenzen irrelevant maakt: menselijke vindingrijkheid. En zijn erfgenaam Skeptical Environmentalist Bjorn Lomborg, die een taart in het gezicht kreeg van klimaatalarmist Mark Lynas: omdat Lomborg zijn sommetjes maakte. En nu is Lynas er 20 jaar later ook achter dat hij ongelijk had, en plots heet dat ongelijk progressief.
- Wanneer je kortom minder traag van begrip en conformistisch bent krijg je het stempel ‘milieuscepticus’ en ben je besmet. Omdat de sociale bevestiging van wat je beschrijft ontbreekt. Is de mediakudde eindelijk zo ver dan worden gelijkaardige verhalen als verhelderend progressief inzicht binnengejubeld. Eindelijk is iedereen zo ver, het mag progressief heten.
En straks ook in mainstream-media: hoe Natuurmonumenten natuurgebieden sloopt voor subsidies en commmercieel gewin
Zo komen nu als vanzelf de verhalen in mainstream-media dat de zee niet is leeggevist (schrijven wij hier al jaren) dat de zee ook niet leeg is in 2048 (bijzin uit press release) en dat die ‘biodiversiteit’ van de Noordzee 40 procent van ‘oorspronkelijk’ zou zijn is ook een verzinsel van het Planbureau voor de Leefomgeving. En dat je met windenergie niet minder afhankelijk wordt van de Russen maar mogelijk zelfs MEER.
We kunnen het alleen maar van harte toejuichen want na jaren op het zelfde aambeeld slaan wil je wel weer eens iets anders. Uiteindelijk gaat het niet om het verkopen van de juiste standpunten die goed klinken, maar het zelfstandig leren denken en stellen van de goede vragen. Wie weet blijken er wel degelijk natuurlijke grenzen te zijn. Er is namelijk nog een Ultimate Resource bij de mensheid: haar oneindige stupiditeit.
En eenmaal gewend aan het Friese platteland: wat is de Randstad een mierennest…Overbevolking bestaat wel degelijk in subjectieve zin.
Over klimaatverandering qua temperatuur weet ik te weinig om er een mening over te vormen. Ik neig naar sceptisch omdat ik me kan voorstellen dat dit een bepaalde politieke agenda dient. Ook kan ik me voorstellen dat atmosfeer en ook water relatief eenvoudig in balans gebracht kan worden.
Maar er is wel degelijk een probleem in mentaliteit van de mens t.o.v. de natuurlijke leefomgeving. Ik heb met eigen ogen de rivieren in Kathmandu en Manilla mogen aanschouwen, waar door alle plastic die er drijft geen druppel water meer te zien is. En op Borneo waar je over 100en kms palmplantages vliegt, waar 30 jaar geleden nog 1000000 jaar oude oerwouden lagen. De Himalaya, waar overal waar mensen leven een ware kaalslag heerst met enorme landslides tot gevolg. En de massaproductie in de landbouw en veeteelt, de pesticiden, anti-biotica etc. Er is wel degelijk iets heel verkeerd aan hoe de mens de aarde beheert. Ik hoop dat dat ook gezien wordt.
Tja die palmolie plantages zijn er voor de Groenen aangelegd. Die wilden op palmolie auto’s laten rijden en er stroom mee opwekken. We weten ondertussen dat deze plantages de bodem uitputten , veel insecticiden en pesticiden nodig hebben, bemest moeten worden met kunstmest, dat de oogst, olie behandeling en beheer vrij veel energie kost, dus dat er onder de streep vrij weinig netto energie winning in olie overblijft, alhoewel het een van de efficiëntste gewassen is voor biomassa energie. Na 20 jaar heeft de plantage uitgeputte grond met verminderde opbrengst, die braak gelegd wordt ,tenzij men er anderszins een oplossing voor vindt. OK, men zal wel wat kunnen bedenken met groenbemesting en herintroductie van bodemcultuur flora en fauna. Natuurlijk is door de plantages die de groenen wilden, de echte wilde natuur en plantengroei vernietigd. Niks destructiever voor de natuur als de Greenpeace/Urgenda/NPO/dagblad filosofie. Niks destructiever in highn sight als de “groene wetenschapsjournalist” :de ware misleider en schijnheilige, van onze tijd.
Rypke: je moet maar denken: “Wie 24 uur eerder dan de meeste mensen gelijk heeft, wordt 24 uur voor een dwaas gehouden” (in gevallen als van Janos zelfs onbeperkt veel langer).
Wetenschappelijk gezichtsverlies en ideologisch ongelijk omverpakken als “progressief”. Van mij mag het. Het internet bezit het onwisbare bewijs van hun commerciële elasticiteit.
Het is het ultieme doel van de groene agenda: minder mensen op de aarde, zodat de natuur zich weer kan herstellen. Trek dit door naar de limiet, het oneindige, en verwijder de mens. De natuur zal zich “herstellen”, maar niemand die er getuige van kan zijn. Dus eigenlijk zijn we met mateloze energieconsumptie, vervuiling, deze wens aan het vervullen. Wat lopen al die lieden van GP en consorten dan te zeiken? We zijn hun ultieme natte droom aan het verwezenlijken. Weg met ons! Of bedoelen zij weg met hun?
@paul, al geldt ook: wie het laatst lacht had eerder geen lol er van
Wat de Captain-reaguurder betreft ben ik het eens, problemen anders benoemen leidt niet bepaald tot de oplossing daarvan