Helaas is dit waar, ik zou willen van niet. WNF is gewoon een multi-miljoenenbedrijf dat even kritische bejegening verdient als iedere andere bedrijfstak
Wereld Natuur Fonds is een marketingbedrijf dat succesvol 60 miljoen euro fondsen werft in Nederland met meestal op zijn best half-ware Groene Klaagzangen. Core Business bij WNF is het maken van reclameslogans, als ‘de paling is onze Panda’ die lekker bekken bij goedgelovige mediasympathisanten. Afgelopen week liet Tros Radar zich door deze NGO-marketeers meeslepen bij het campagne voeren: ‘De Paling Sterft uit’, en 95 procent van de populatie zou zijn verdwenen.
Vals concrete percentages zijn onderdeel van de vaste campagne-strategie van fondsenwervende bedrijven als WNF, Vogelbescherming en andere clubs die ik De Verenigde Groene Kerk Nederland noem. De Sustainable Eel Group (en lid Dupan) bijt vervolgens van zich af met de Britse voorzitter Andrew Kerr, tevens bestuurder van natuurclub Wetlands International, met terechte kritiek:
De grootste nonsens die wij als deskundigen ooit hebben gehoord. Paling sterft niet uit (Dupan schrijft ook nog ‘er zijn er simpelweg teveel van, dat is biologische quatsch vanuit aaloogpunt kunnen er nooit teveel zijn RZ). In de Golf van Biskaje in Frankrijk alleen al zijn dit seizoen meer dan een miljard jonge palingen aangekomen. Daarvan hebben de Fransen er 150 miljoen opgevangen voor uitzet in andere Europese landen.
Paling is dan ook geen Nederlands issue maar internationaal
Onzin, en er is al bijna 10 jaar een Europese aalverordening waarbij Nederland in een aantal zaken voorop loopt. Er kan natuurlijk nog een hoop beter.
Op de site van Uitzending Gemist bij Tros Radar ontspint inmiddels al een pittige discussie omdat onze huisreageerder en marien bioloog Klaas Janssen de dames van Tros Radar met wat biologische feiten terecht wijst:
Paling is een panmictische vissoort welke een katadrome levenswijze heeft. In Jip en Janneke taal: Panmictische vissoort betekend dat alle paling in het hele leefgebied één familie vormen. Dat doen ze al duizenden jaren en hebben daarmee zelfs grote klimaatveranderingen als ijstijden overleeft. Katodrome levenswijze betekend dat ze geboren worden in zout water, in dit geval in de Sargassozee (een immens groot gebied in de Atlantische oceaan), daarna in zoet water hun leven volbrengen om daarna weer naar hun paaigebied in de oceaan terug te keren. Heel kort gezegd: Zout-zoet-zout leefgebied.
Daarmee leeft de paling in een immens groot deel van de wereld en is het bestand onmeetbaar.De bewering dat de hoeveelheid paling voor 95% is gedaald is daarmee bewezen onjuist !
Dus mooi dat mensen de gelegenheid krijgen zich breder te informeren, dan de met objectieve pretenties gebrachte campagne-actie van Postcode Loterij Radar.
Misbruik IUCN-richtlijnen
Wereld Natuur Fonds is een reclame en marketingfirma, zo liet ik zien in mijn onderzoek Het Wereld Bestuur Fonds. Over de media-nasleep van dat onderzoek gaf ik bij de onderzoeksjournalisten van VVOJ nog een lezing in Utrecht.
Milieuclubs als WNF zijn goed in reclameslogans, maar minder goed in betrouwbare biologische voorlichting. Zo bedrijven ze bij Albert Heijn valse en negativistische visserijvoorlichting bij het opdringen van viskeurmerk MSC.
Zoals ik in Elsevier al beschreef in ‘Handel in Wantrouwen’ dringen ze het MSC- keurmerk op aan de markt met Stichting de Noordzee en Good Fish Foundation. Dylan de Gruijl van WNF kon vervolgens enkel met een ad hominem mijn verhaal van repliek dienen. Wat ik schreef klopt gewoon. Nu willen ze het keurmerk van de palingsector zwart maken. Een ordinair stukje concurrentie-bashing omdat WNF/Good Fish Foundation/Stichting de Noordzee het monopolie op duurzaamheid wil in de detailhandel.
Handig dat Tros Radar je dan helpt bij je handeltje.
Op mijn onderzoek ‘het Wereldbestuurfonds’ reageerde WNF ook met reclame-techniek. Door 5 maal in 1 zin het woord ‘ongefundeerd’ te herhalen, zodat dit negatieve frame bij de naïeve lezer blijft hangen. Je hebt kortom weerwoord en weerwoord. Bij WNF gaat het om winnen en geld, niet om waarheidsvinding en al helemaal niet om effectieve natuurbescherming. Na dit vast te stellen, kijk je als natuur/wetenschapsjournalist vervolgens: welke partijen kunnen dan WEL iets goeds in de natuurpraktijk uitrichten?
Milieuclubs kun je zelden op een waarheid betrappen, ze spelen op emotie en gevoel, het is enkel marketing om fondsen te werven. Met koeien in de weide trap je juist nesten plat van weidevogels
Vissers misschien?
Clubs als Dupan en Sustainable Eel Group krijgen bij mij dan het voordeel van de twijfel: zij hebben economisch belang bij aalherstel, anders zijn ze uit bedrijf. WNF heeft economisch belang bij achteruitgang van aal: zij verdienen geld met campagnes waarin het dier uitsterft. Daar schreef ik over in de VORK, de papieren Foodlog. Dupan is in de visserijhoek 1 van de weinige clubs met een fatsoenlijk ecologischeverhaal, waar zelfs Milieudefensie al positief over berichtte. Mij dunkt moet je dat niet zwart maken vanuit zakelijke overwegingen.
Ik sprak Andrew Kerr al eerder nadat hij op een congres in Groningen een presentatie gaf. Zij hebben een beter verhaal dan WNF bij de vraag hoe je in de praktijk nu aalherstel kunt bewerken, en investeren daar ook eigen geld in. Dat zij geen officiële natuurclub heten is dan niet zo belangrijk. Resultaat en investeringen in de praktijk is wat telt, de vraag of ze fatsoenlijk wetenschappelijk advies volgen, kritisch zijn op zichzelf.
Laat WNF eens tonen wat zij de afgelopen 10 jaar in de praktijk investeerden met eigen geld, bijvoorbeeld om meer vispassages te maken. Nul euro, zo is mijn gissing. Alles gaat op aan mediakabaal, en anderen mogen het werk opknappen.
Daarnaast belde ik al Kevin Smith, Biodiversity Officer van IUCN omdat WNF/SDN stelselmatig de IUCN-criteria gebruikt voor negatieve consumptie-adviezen. Dat mag niet volgens hun richtlijnen. En toch misbruiken ze nu opnieuw die richtlijnen, zo stelt Kerr nu vast.
Hardcore lid van de Verenigde Groene Kerk Nederland
Roze wolk rond groene miljoenen
Wie het verdacht vindt wanneer ik met (sommige) vissers sympathiseer volgens het motto ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’- en met de SWNM samenwerk. Die wil ik deze vraag stellen: waarom is het dan niet verdacht – ja zelfs ‘kwaliteitsjournalistiek’- wanneer je aan de leiband loopt van deze groene marketingbedrijven. En kritiekloos hun evidente biologische onwaarheden papegaait, zonder je breder te informeren?
Waarom houden media die roze wolk in stand rond deze groene miljoenenfirma’s? Er valt best iets te zeggen voor een visverbod op wilde paling, maar ook voor het tegendeel: hou een aantal van die vissers in bedrijf om de uitzet te coordineren. En je kunt via beheerste consumptie ook geld binnenhalen voor uitzet en bescherming, maar dan op duurzame wijze.
WNF pusht het duurzaamheidsmonopolie van MSC dat bij Nederlandse visserij niets toevoegt behalve kosten. Het is ordinaire handel onder de vlag van ‘het goede doel’
Ik schrijf ook niet lukraak ieder visserslatijn over. Ik kijk wel uit, en laat mij vooral door kundige wetenschappers informeren, zoals mijn mentoren bij SWNM, Dolf Boddeke en Paul Hagel: wandelende bio-archieven met een schat aan wetenschappelijke kennis, volledig onafhankelijk. Of internationaal, mensen als Trevor Branch, Ray Hilborn. Dan leek het mij voor Tros Radar een aanwinst wanneer zij bij de bedrijven waarmee zij sympathiseren ook hun kritische zin handhaven.
Niemand is belangeloos. Ook in de journalistiek kan niemand rondkomen zonder een breder portfolio dan enkel wat stukkies tikken voor mager betalende media. Iedereen die ik ken doet klussen voor bedrijven en overheden.
Ook is het niet per se verdacht om meer sympathie voor het ene belang dan het andere te hebben. Als lid van de Verenigde Groene Kerk Nederland mag Hertsenberg meer warmte voelen voor haar geloofsgenoten bij WNF, en ze helpen de collectezak te vullen. Maar pretendeer dan geen objectiviteit. Geef aan waar je staat. En wees bovenal biologisch correct, want of je nu links, rechts, rood, blauw of groen bent: de feiten moeten kloppen.
Stukje cognitieve dissonantie/ideologische blindheid bij Greenpeace. Enorme wildlifeschade bij roofvogels en vleermuizen. Milieuclubs spreken zelden waarheid, het zijn marketingbedrijven die kritische bejegening verdienen, geen blinde sympathie
Belangenverstrengeling zonder openheid?
Mijn gissing is dat de dames die het MSC-keurmerk opdringen aan de consument (Good Fish Foundation, WNF) Antoinette Hertsenberg bewerkten om ze te helpen. Hertsenberg is de eerdere woordvoerster van de Dierenbescherming. Postcodeloterij helpt Postcodeloterij. Ons kent ons. Ik wil me niet bezondigen aan ‘guilty by association’, en blijf liever bij de biologische feiten en mijn eigen belang: effectieve natuurbescherming die in de praktijk werkt.
Maar dit punt moet toch even aangestipt:
Fons de Poel, een dijk van een journalist mocht geen Brandpunt meer doen vanwege een beetje bijklussen. Waarom mag Antoinette van Hertsenberg – getrouwd met de Partij voor de Dieren- dan een uitzonderingspositie innemen? Dat vraagt een journalist van Quotenet zich af, ook af in verband met financiele belangenverstrengeling.
Laat men bij Tros Radar dan ook openheid van zaken geven, hoe deze uitzending tot stand kwam. Antoinette is hardcore lid van de Verenigde Groene Kerk Nederland. Het is vrij om je religie te kiezen in Nederland, en om voor die religie op te komen. En je mag je geloofsgenoten best helpen de collectezak te vullen.
Maar het is ook wel zo netjes om bij het maken van je programma dan die geloofsovertuiging netjes voor de kijkers te vermelden. In plaats van met dat samenzweerderige Radar-muziekje een schijn van journalistieke onpartijdigheid te wekken. Dat is per definitie een leugen, want alle journalistiek is een vorm van activisme. Geef aan waar je staat!
Steeds meer mensen zien dankzij breder informeren via internet dat traditionele media bepaald niet al te betrouwbaar zijn. Dit lijkt mij een volgend voorbeeld.
Grienpies gooit alle vis op een hoop; ze hebben er geen interesse in of zwemmen er gewoon doorheen, dus ze hebben er geen last van. Die visachtigen dan. Zouden ze daar niet weten dat het gehoor van de ene vis dat van het andere zee(zoog)dier niet is? Dat een paling of een makreel de trillingen van een windmolen niet gewaar wordt omdat deze ’te hoog’ zijn? En dat de walvis daar dan weer wel knettergek van wordt en de “te lage’ triltonen van de paling weer niet waarneemt? Tijd dat er meeteenheden worden genormd zoals dat voor de mens (dB versus dB(A) wel gebeurde. Ik denk dan aan dB(Paling) of dB(Huiler).
Dan kan er weer een argument bij dat de makreel of noem maar op valt binnen de ellendige groep van 2,352% van de populatie die er last van kunnen hebben maar dat we dit metzunnalluh hebben afgersproken en er verder (gelukkig) geen normen voor zijn. Ja, ik klink wat geagiteerd en onsamenhangend maar ik ben dan ook niet een hele week lekker tegen de Zwitserse grens door die prachtige natuur getrokken.
Maar Radar wordt beheerd door:
De alom gevierde Mevr. Antoinette Hertsenberg, presentratrice van dit programma, is getrouwd met Dhr Niko Kofferman (van Stichting Wakker Dier. De Bont voor Dieren en Llink en sinds juni 2007 in de Eerste Kamer namens de Partij voor de Dieren. Een meer dubelle agenda kan je niet krijgen. Bijna alle onderwerpen in dit programma zijn links activistisch. I rest my case.
Heb jij de afgelopen jaren wel eens een worm aan een haak geknoopt en vervolgens zoals vele jaren geleden een maaltje paling kunnen vangen?
Nou, ik wel, maar wat er kwam: geen paling. Ik hoop dat jij een andere beleving hebt gehad.