Europese CO2-uitstoot licht gestegen

Eerder schreef ik over de uitkomst van de klimaattop in Parijs:

De klimaattop in Parijs eindigde in een euforische stemming. De slottekst werd zonder reserves aanvaard en de deelnemers barstten in een spontaan applaus uit. Verschillende deelnemers spraken van een historisch keerpunt in de strijd tegen de opwarming van de aarde (die overigens al zo’n 18 jaar geleden vanzelf is gestopt).

Voor staatssecretaris Dijksma was dit een ‘magisch moment’ … evenals de traditionele Afrikaans regendans. Maar dat laatste zei ze er niet bij. Voor kritischer geesten was het een angstwekkend hoogtepunt van de klimaathysterie. Een ernstig geval van collectieve verstandsverbijstering.

De Europese doelstellingen voor de vermindering van de CO2–uitstoot voor 2020 bedraagt 20% ten opzichte van het niveau van 1990; voor 2030: 40%. Rond 2050, streeft de EU een reductie van 80–95% na, als deel van de inspanningen van de ontwikkelde landen als groep.

Zijn deze doelstellingen realistisch? Het lijkt mij niet. Er bestaat een hoge correlatie tussen welvaart en het gebruik van (fossiele) energie. De verhouding is ongeveer één op één. Toegegeven, door technische vooruitgang zou daar enige rek in kunnen zitten. Maar die rek is toch beperkt. Een vermindering van 40% of meer van de CO2–uitstoot betekent dat de duimschroeven fors moeten worden aangedraaid. Dat zal tot een aanzienlijk welvaartsverlies leiden. Lang vóór die tijd zal de maatschappelijke weerstand tegen dat beleid zó hoog oplopen dat de politieke stabiliteit in Europa ernstig in gevaar komt en de middelpuntvliedende krachten de EU wellicht grondig zullen transformeren.

Na de roes volgt de kater. Bestudering van de kleine lettertjes van de overeenkomst (géén verdrag!) van Parijs wijst uit dat deze alleen maar intentieverklaringen – geen bindende verplichtingen – bevat. En dan is er nog de weerbarstige werkelijkheid, die zich niet wenst te conformeren aan al die mooie voornemens op het geduldige papier.

Volgens een recent persbericht van Eurostat is de CO2-uitstoot van de EU van 2014–2015 niet gedaald maar licht gestegen.

Early estimates of CO2 emissions from energy use.

In 2015, CO2 emissions in the EU estimated to have slightly increased compared with 2014. Eurostat estimates that in 2015 carbon dioxide (CO2) emissions from fossil fuel combustion increased by 0.7% in the European Union (EU), compared with the previous year. CO2 emissions are a major contributor to global warming [Tja, daar istie weer!] and account for around 80% of all EU greenhouse gas emissions. They are influenced by factors such as climate conditions, economic growth, size of the population, transport and industrial activities. Various EU energy efficiency initiatives aim to reduce emissions of CO2 and other greenhouse gases.

It should also be noted that imports and exports of energy products have an impact on CO2 emissions in the country where fossil fuels are burned: for example if coal is imported this leads to an increase in emissions, while if
electricity is imported, it has no direct effect on emissions in the importing country, as these would be reported in the exporting country where it is produced.

Ondanks de Energiewende is de uitstoot in Duitsland – het beste jongetje van de klas – ongeveer gelijk gebleven. In ons land is deze – oei! – met ruim 2% gestegen.

Lees verder hier.

Eerder schreef ik:

… de Europese besluitvorming inzake klimaat blijft maar laboreren aan een hoog Alice–in–Wonderland–gehalte. En de meeste reguliere media doen niets om deze ballon door te prikken. Dat is een belangrijke reden dat er maar geen einde komt aan deze surrealistische klimaatsoap. Nog maar weer even om het geheugen op te frissen: de opwarming is 18 jaar geleden gestopt. … Wat bezielt Brussel toch om door te gaan met deze obscurantistische en masochistische exercitie? Tunnelvisie? Groepsdenken? Kuddegeest? Collectieve verstandsverbijstering?

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.