screen-shot-2016-10-21-at-13-02-48Terwijl ik druk zet bij iemand van Rijkswaterstaat met twee petten op, en zie hoe hij met ‘de wetenschap’ zijn eigen instituut vrijpleit en tegelijk beheerplanschrijver is voor het gebied waar Rijkswaterstaat invloed heeft, zien we hoe Nature op 5 oktober de opmars van (financiële) belangenverstrengeling hekelt in wetenschap. Dat komt zacht gezegd niet ten goede aan de betrouwbaarheid van wetenschap als kennisbron.

Het artikel gaat over een Zweeds medisch instituut, maar lijkt op meer delen van academia van toepassing. De opmars van managers, het academisch kapitalisme. Ik zou daar nog de scoringsdrift aan willen toevoegen, zodat je allerlei ecologische rampenporno in media hoort van academici op zoek naar onderzoeksgeld. In ons kleine Nederlandje heeft de overheid daarnaast een corrumperende werking.

Daar heeft Nature vooralsnog een ideologisch blinde vlek voor. Nu is eerst de verstrengeling met farmaceuten doelwit

From the outside, it seems that KI officials were tempted by the prospect that Macchiarini would revolutionize regenerative medicine and thus bring great prestige and worldwide acclaim. Already placed highest among Swedish universities on global ranking lists, the KI no doubt saw a chance to distinguish itself further and attract more funding and prestige, in an endless hunt for greater acclaim.

Yet this conduct goes against fundamental values of academia — the careful scrutiny of all claims, and of the research (and teaching) portfolios of those making such claims. This core principle in the self-organization of the academic system (studied by sociologists Robert Merton and Pierre Bourdieu, among others) is intended to guarantee that science progresses and delivers knowledge and technology to society that is as accurate as possible and not gained unethically.

 

screen-shot-2015-08-08-at-08-01-39We zagen vergelijkbaar commentaar als in Nature eerder al in The Lancet, maar dan gericht op de scoringsdrift die veel studies waardeloos zou maken

The apparent endemicity of bad research behaviour is alarming. In their quest for telling a compelling story, scientists too often sculpt data to fit their preferred theory of the world. Or they retrofit hypotheses to fit their data.

We zagen het bij de bangmakerij rond de ’30 procent zuurdere oceaan’, waar door verkeerde proefopzet ook 90 procent van de studies over de biologische impact de prullenmand in kan. We zagen het al bij de sociale psychologie waar studies niet reproduceerbaar zijn. Who’s next?

De Nederlandse overheid met haar vele gezichten en dubbele petten, gebruikt wetenschap vooral om een muur van rapporten te bouwen voor reeds vaststaand beleid. En financiele belangen van bedrijven die de overheid voor eigen gewin aanwenden. (Energieakkoord) Men melkt de sociale status van wetenschap om politiek te bedrijven en oppositie monddood te maken.

Want wie kan er tegen DE wetenschap zijn?