Elsevier publiceerde onlangs een interview van politiek verslaggever redacteur Eric Vrijsen met Sybrand Buma (CDA). Het interview ging voor een belangrijk deel over de immigratieproblematiek, waarbij Buma nadere uitleg gaf van zijn opvattingen daaromtrent, waarop zowel van buiten als binnen het CDA kritiek was gekomen.

Maar Buma stond ook stil bij de gevolgen van het klimaatbeleid voor de samenleving. Hij vreesde dat er wel eens een Fortuyn-revolte rond het thema klimaat zou kunnen losbarsten.

Citaat:

Buma waarschuwt dat ook het klimaat beleid de gewone mensen zal miskennen. ‘Dat praten over duurzaamheid is een groot risico aan het worden. Dezelfde kleine groep aan de bovenkant die de globalisering als een kans ziet, vraagt zich bij de keuze van een nieuwe auto af: wat zullen we eens doen, een elektrische Porsche of een Tesla? Die groep bepaalt hoe de rest van Nederland moet leven, ook al zijn die mensen blij om in een tien jaar oud tweedehandsje te kunnen rijden. Dit dreigen twee gescheiden werelden te worden. De zogeheten klimaattafels stellen voor iedereen eventjes een hogere gasrekening vast, of een lening om een warmtepomp te kopen. De meeste mensen kunnen amper hun hypotheek betalen. …

‘Als je niet bereid bent om alles voor duurzaamheid aan de kant te zetten, doe je al niet meer mee. Veel mensen hebben die luxe niet. In dat klimaatstuk staat dat in 2030 alle auto’s elektrisch zijn. Eén ding is men vergeten: wij hebben geen auto-industrie. Dus moet de Nederlandse staat in 2029 Tesla’s subsidiëren en benzineauto’s zwaar belasten om het doel te halen.

‘Ik zie een tweedeling ontstaan. Enerzijds mensen die hun vleugels uitslaan over de hele wereld en in het weekeinde op een terras in Barcelona prosecco drinken. Anderzijds mensen die zoveel op zich af zien komen dat ze geen vaste grond onder de voeten voelen en zich bezorgd afvragen of hun kinderen nog meekunnen op schoolreisje.

‘Ik vrees een herhaling van 2002, de Pim Fortuyn-revolte, maar dan niet rond het thema migratie, maar rond het thema klimaat. Het is de taak van de politiek om naast gewone mensen te gaan staan. Dat is de rol van het CDA: het beseffen en in Nederland neerleggen van de grote mate van onthechting van mensen. Dat komt voort uit economische ontwikkelingen, maar het moet cultureel worden beantwoord.

Kortom, Buma onderkent de rampzalige financiële gevolgen van het klimaatbeleid, in het bijzonder voor de laagste inkomenscategorieën. Maar wat gaat hij eraan doen? Zijn dit gratuite filosofietjes? Of is dit een schot voor de boeg dat hij de ontwerp–klimaatwet binnenkort gaat torpederen?

Ook Elco Brinkman, die besloten heeft zich terug te trekken uit de politiek, heeft zich onlangs in de NRC op soortgelijke wijze uitgelaten.

Citaat:

We zijn zo druk bezig meerderheden binnen te halen, dat we pyrrusoverwinningen behalen met een krappe meerderheid van één zetel, of aan lege symboolpolitiek doen.”

Zoals?

„Neem zo’n klimaatwet”, zegt Brinkman. Hij doelt op een wetsvoorstel van de coalitiepartijen en de linkse oppositiepartijen GroenLinks, PvdA en SP. Daarin wordt afgesproken dat de uitstoot van CO2 in Nederland in 2050 met 95 procent moet zijn verminderd. Brinkman: „Je denkt toch niet dat als we zo’n wet aannemen, de mensen op de banken staan om te juichen dat we het weer fantastisch gedaan hebben? Ik snap dat het klimaat verandert, maar dit is symboliek. We binden onszelf voor veertig jaar, zonder dat mensen weten wat dat voor hun situatie betekent. Dat is politieke zelfoverschatting.”

Zou dit een georkestreerde actie zijn van deze CDA-coryfeeën? Of komt het voort uit eenzelfde (CDA-)onderbuikgevoel?

Gerelateerd: