1000 Miljard besparing in één nacht!

Een bijdrage van Kees de Lange.

Zelfs klimaatrealisten dromen wel eens, want we hebben allemaal onze zwakke momenten. In mijn jongere jaren was mijn favoriete boek ‘’The snows of Kilimanjaro’’ van de onvolprezen schrijver Ernest Hemingway. Het was dan ook lange tijd mijn droom om die berg, vrijwel op de evenaar in Afrika gelegen, 5895 meter hoog, te beklimmen. Tenslotte heb ik een poging ondernomen en heb gefaald: hoogteziekte.

Wat de Kilimanjaro ook bijzonder maakt zijn de klimaatvoorspellingen die over deze iconische berg gedaan zijn. In 200wist Al Gore nog te melden dat door opwarming van de aarde de laatste sneeuw binnen 10 jaar verdwenen zou zijn. Wat was het een genoegen om zeer recente beelden te zien van bergbeklimmers die zich op diezelfde Kilimanjaro door grote hoeveelheden sneeuw worstelden.

Maar nu snel naar een meer recente droom.

Vanmorgen werd ik met een schok wakker in de stellige overtuiging dat ik Minister van Klimaat geworden was. Op onnaspeurbare wijze was Eric Wiebes gedeporteerd naar Antarctica om aldaar zijn warmtepompen te slijten, en dat was definitief een teken van vooruitgang. Je moest er toch niet aan denken dat na de belastingdienst ook het klimaat nog eens door zijn bestuurlijk ingrijpen naar de barrebiezen geholpen zou worden. Als nieuwe Minister van Klimaat had ik dus de handen vrij. Wat te doen?

Bij mijn bezoek aan Tanzania 40 jaar geleden was duidelijk dat het lanenorme problemen kende. Ik kwam toen tot de overtuiging dat zelfs met onbeperkte macht en zelfs met ongelimiteerde financiële middelen het nog helemaal niet zo makkelijk zou zijn blijvende verbetering te bewerkstelligen. Het klimaat naar je hand zetten is dan een probleem van nog heel andere en grotere orde. Maar niet gemekkerd, je bent Minister van Klimaat of je bent het niet.

De eerste stap is natuurlijk allerlei dwaze klimaathersenspinsels die al ingevoerd waren of nog op de plank van Wiebes lagen naar het rijk der afgevoerde plannen te verbannen.

Warmtepompen, CO2-belasting, onzinnige subsidies voor wind en zon, maar ook verdere plannen voor meer onzinnige subsidies, het kon allemaal onmiddellijk bij het grofvuil. De gedachte om tegenstanders die COuitademen om die reden monddood te maken was weliswaar een aantrekkelijke, maar ook dat idee moest bij gebrek aan praktische uitvoerbaarheid helaas sneuvelen. En opeens heb ik 1000 miljard over, terwijl de dag eigenlijk nog moet beginnen. Ik ben al best een beetje trots op mezelf.

Zo, nu snel een telefoontje naar Brussel. Het aldaar opgetuigde klimaatcircus kan ik als eenvoudige minister van een klein land natuurlijk niet stoppen, maar ik kan wel even meedelen dat we niet meer meedoen. Mm, altijd lastig om daar een democratisch gekozen iemand aan de lijn te krijgen. Dan maar even inspreken bij de secretaresse, dan is dat tenminste ook geregeld. Stel nooit uit tot morgen wat je heden doen kunt. Wat dit aan besparingen gaat opleveren weet ik ook niet, maar in elk geval besparen we voortaan grootschalig op ergernis. En dat is ook wat waard.

De volgende stap is voor de hand liggend. Omdat klimaatverandering onvermijdelijk is en grotendeels ongevoelig voor menselijk ingrijpen, is het verstandig je te richten op zaken waar je wel iets aan kunt doen.

En dat is uiteraard het opheffen van een belangrijke bron van publieke klimaatvervuiling, de Nederlandse Publieke Omroep (NPO). Ook voor mijn collega van Binnenlandse Zaken, is het bestrijden van nepnieuws een belangrijke doelstelling, dus een telefoontje naar haar is snel gepleegd. Zo, weer 800 miljoen in de knip.

Tijd voor koffie. Door een paar simpele maatregelen heb ik in elk geval het politieke klimaat in Nederland aanzienlijk verbeterd. Nu wordt het tijd om iets aan de koopkracht van de burger te gaan doen. Die koopkracht ga ik lekker populistisch verbeteren. De belastingen in Nederland zijn schrikbarend hoog en daar kan best veel af. En als er dan nog wat over is in mijn potje van  besparingen, kunnen we altijd nog de staatsschuld wat verlagen. Daar is een land nog nooit beroerder van geworden.

Zo, dat was een intensief dagje. Maar het resultaat mag er zijn. Maar alvorens op mijn lauweren te gaan rusten, valt er nog een klein klusje te klaren, namelijk het per onmiddellijk opheffen van het Ministerie van Klimaat. Weliswaar maak ik mezelf dan werkeloos, maar je moet iets voor de goede zaak over hebben.

Verdomme, de wekker…..

Bron hier.