Afbeelding BBC.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Klimaat maakt meer kapot dan je lief is.

Aan deze gevleugelde woorden moet ik denken sinds de overwinning van Forum. Eerst volgde onder veel heilige verontwaardiging een stortvloed aan verwensingen culminerend in zelfs bedreigingen tijdens een mars door Amsterdam van zich moreel gekrenkte Deugmensen. In zo veel zwart gestoken overigens dat onwillekeurig de associatie opkwam met de Mars op Rome. Zie hier.

Het leidde tot de verzuchting:

Een spook waart door Nederland – het spook van het vermeende fascisme. Alle machten van het oude Deugsysteem hebben zich tot een heilige drijfjacht tegen dit spook verbonden, BIJ1 en GroenLinks, progressief en conservatief, leeghoofdige BN’ers en journalisten met oninteressante meningen, uitgerangeerde cabaretiers en hysterische columnisten.

Als Forum voor Democratie een nieuw manifest zou schrijven, dan zou dit zowaar de openingszin kunnen zijn. Na de verkiezingsoverwinning van afgelopen woensdag, is heel Deugend Nederland in een diepe psychische crisis geraakt. Het internet ontplofte met talloze angstuitingen over het nakende fascisme.

Bron.

Je vraagt je af waar al dat Deugmens-misbaar toch het gevolg van is. Het valt op dat al die verontwaardigde reacties iets gemeen hebben. Alle zijn doortrokken van cultuurpessimisme en angst. Angst voor de verheugende boodschap dat de aarde helemaal niet naar de bliksem gaat? Angst voor verlies van macht? Een maatschappij waarin Links niet langer het alleenrecht op morele superioriteit kan opeisen?

Het zou een verklaring kunnen zijn voor hun reacties: zonder ons is de wereld reddeloos verloren. Ik denk wel dat er op de achtergrond meer speelt. Wij vormen inmiddels een cultuur die niet meer in zichzelf gelooft. Ja zelfs is geloven in zichzelf politiek incorrect verklaard. Dit als gevolg van obsessief relativistisch veroordelen van onze unieke historische gevormde identiteit. Hun relativistische – elke cultuur is gelijkwaardig – ijver tracht onze nationale geschiedenis te wissen en te herschrijven volgens recept Pol Pot: Cambodja aan de Noordzee.

Thans gaan wij dan ook gebukt onder geestelijke nivelleringstirannie en de tirannie van schuldgevoel, met de boetedoening van dien. Elke trots op onze eigen in judeo-christelijke beginselen gewortelde beschaving wordt hartstochtelijk gesmoord door een verstikkende walm van oikofobie. Jazelfs autofobie, haat tegen onszelf als ware de mens een wezen dat slechts dood en verderf teweeg zou brengen en waarvoor elk van ons moet boeten.

Dit kan niet zonder concrete slachtoffers om die heilige verontwaardiging van de Deugmens legitimiteit te geven. Het moge duidelijk zijn dat de aarde als hét ultieme slachtoffer naadloos past bij het ecommunistische scenario van door de mens veroorzaakte catastrofale klimaatverandering zonder dat hier deugdelijke wetenschappelijke basis voor is. Getuige de geflopte hockeystick grafiek van Mann en de falende klimaatmodellen.

Onze maatschappij kan aan het voorgestane klimaatbeleid te gronde gaan. Dit lijkt juist het doel. Wij zien immers een supranationale – VN IPCC – door Parijs 2015 gesanctioneerde greep naar de bestaansbasis van de Europese beschaving: energie. Wie de zee beheerst, beheerst het land, zo luidt een oeroud credo. Thans geldt ook: wie de energie beheerst, beheerst de Natiestaat. Een door een Klimaatwet opgelegde strijd tegen klimaatverandering, als klimaatbeleid vermomd, is niets anders dan capitulatie voor de dictatuur van het ecocommunisme van Strong, Figueres en Klein, omarmd door alles wat links is. Deze machtsgreep nu wordt sinds kort zichtbaar gedwarsboomd.

De overweldigende overwinning immers van Forum, die de trots op onze moderne hoogontwikkelde beschaving nieuw leven inblaast en klimaatbeleid als een hoax naar de prullenbak verwijst, spreekt boekdelen. Verfrissend en bovendien in overeenstemming met de feiten. We gaan namelijk al duizenden jaren naar de knoppen. Het zou pas eng worden als men u deze feiten zou onthullen hoe geweldig het met deze planeet in werkelijkheid gaat (zie Hans Rosling Feitenkennis en Gapminder).

Geen klimaatalarmisme meer, het NOS-journaal op klimaatzwart, Hiemstra’s winkeltje wel naar de knoppen, geen data-homogenisatie door het KNMI. Bernice Notenboom werkeloos hier, Marjan Minnesma duimen draaien. En natuurlijk een massaal wegvallen van overbodige subsidies, maar wel koopkrachtwinst met procenten tegelijk. Wat een verlossing zal dat zijn!

Dus houdt men dat goede nieuws maar liever angstvallig weg. Men zet in plaats hiervan Malthusiaanse (honger), Ehrlichiaanse (Population Bomb), Carson (Silent Spring) en steeds barokker nieuwe klimaatdoemscenario’s in teneinde het volk onder de tirannie van schuld en boete te houden. Deze, overigens imaginaire en reeds lang gefaalde, zee van ellende waar zelfs de Doos van Pandora een pover figuur bij slaat, berust op fictie. De CAGW-hypothese (door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) leidt namelijk een louter viraal en politiek, speculatief ideologisch leven. In de interbellumjaren vonden veel industriëlen financieel gewin bij de wapenindustrie; thans bij het energie- en klimaatbeleid. Het eerst als reactie op een reëel nakend gevaar, het tweede op een imaginair gevaar.

Svante Arrhenius.

Wat immers begon als wetenschap onder o.a. Arrhenius en Roger Revelle, veranderde door het onvolledige mandaat aan het IPCC en de gefilmde presentatie van Al Gore’s verdienmodel in pseudo-wetenschap die is uitgegroeid tot een mondiale hoax. Een ijzeren driehoek die wetenschap buitensluit en slechts dient als machtsmiddel en subsidiekraan.

Zie ook hier voor het hele verhaal.

De nefaste gevolgen van al die decennialange hersenspoeling om mensen ziekelijke angst voor al die niet bestaande rampen in te boezemen zijn weerzinwekkend. Zo lezen we vliegschaamte, ecorexia, vleeswroeging en pretraumatische stress (vorm van depressie bij wetenschappers en weermensen die in de put raken over de door hen zelf voorspelde klimaatapocalyps). We lezen ook:

Een aan tafel zittende figuur terwijl het huis in brand staat. ‘Alles in orde’, stelt het personage. Eigenlijk zijn dat de Baudet-stemmers, stemmen vanuit de complete ontkenning.

Ook hier dus slachtoffers van het cultuurpessimistische groepsdenken die een verzonnen probleem voor werkelijkheid aanzien. Bron.

De verdwazing kan altijd erger zo blijke uit het fenomeen dat Geboortestaking heet. Vrouwen die geen kinderen willen krijgen omdat deze alleen maar bijdragen aan de ondergang van de Aarde of de klimaatcatastrofes niet zouden overleven. Dit terwijl die verschrikkelijke opwarming maar niet wil komen.

Een analoog fenomeen kwam al voor tijdens de Koude Oorlog. Wat een drama moet het geweest zijn toen bleek dat de Koude Oorlog als een nachtkaars uitging door de val van het communisme, maar toen waren die vrouwen veelal te oud geworden en bleven dus kinderloos. Toen was er sprake van reële dreiging, maar nu is sprake van een imaginaire dreiging. Ook dit keer zal de ontnuchtering zeer pijnlijk en verdrietig zijn. Wat in de betreffende uitzending van Nieuwsuur over deze geboortestakende dames het meeste stak was het optreden van een klimaatwetenschapper (zie voor definitie van klimaatwetenschapper hier.) die nog eens extra olie op het angstvuur gooide. Terughoudendheid, noch verantwoordelijkheidsgevoel vormde enig beletsel voor de bezetenheid van deze evangelist. Ach, zo lang het subsidiegeld maar binnenstroomt. Zie deze ontluistering.

Eens te meer geldt: klimaat maakt meer kapot dan je lief is.

Ik kan mij geen andere conclusie veroorloven dan dat het tijd wordt voor de Deugmensen om van hun Olympus van morele superioriteit af te dalen naar de alledaagse realiteit van bekommernis om de doorsnee arbeider teneinde nog iets van geloofwaardigheid te herwinnen. Dit zou in elk geval een welkome stap zijn in de richting van een minder gewelddadige, dictatoriale en verderfelijke ideologie. De uil van Minerva roept niet voor niets op tot herbezinning en gezond verstand. Het zou, tot slot, dus verstandiger zijn om niet zo kritiekloos achter de leider aan te marcheren en zich zo te buiten gaan aan extremisme. Anders zal de Deugmens elke geloofwaardigheid definitief verliezen en zich buiten de maatschappij plaatsen.

Derhalve blijft van kracht:

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden)

Gerelateerd: