Zoektocht naar de Heilige Graal

Een bijdrage van leonardo da gioiella.

Iedere keer weer, als ik het woord klimaat gebruik, denk ik: maar klimaat bestaat helemaal niet. Het is al net zo’n gemankeerd begrip als Global Mean Temperature.

Er zijn veel klimaten. En voor zover er veel zijn, zijn ze niet duidelijk onderscheidbaar, omdat je niet als tussen landen een grens hebt tussen klimaat A en klimaat B. Dus weet dat ik het woord gebruik zoals het nu ook bij de weersextremen wordt gebruikt, die zich volgens Van Oldenborgh niks gelegen laten liggen aan de wetten van “het” klimaat, in ieder geval niet aan de wetten van zijn klimaat, maar dat er iedere keer deze nuancering aan toegevoegd zou moeten worden.

Wel eens van World Weather Attribution gehoord? Dat is een organisatie, een groep van klimatologen en aanverwante modelleurs, onder meer aangevoerd door onze eigen Geert Jan van Oldenborgh van het KNMI, die proberen weersextremen te koppelen aan climate change.

Vooropgesteld moet worden dat dat geen onzinnige zaak is. Ik zelf zeg altijd: niemand heeft ooit climate change gezien, niemand weet hoe dat er uitziet. Persoonlijk denk ik dat echte climate change behoorlijk voelbaar is voor de wezens die de planeet Aarde bewonen.

De vraag is natuurlijk wel: over welke climate change heb je het dan. Heb je het dan over het echt losgeslagen zijn van het klimaat – welk klimaat dan wel? – dat zichtbaar vooraf gegaan is door andere catastrofale gebeurtenissen – de inslag van een meteoriet, tektonische activiteit met veel en heftige aardbevingen, een vulkaanuitbarsting – of heb je het over een langdurige anomalie van 0,5 ± in de temperatuur. Da’s wel een verschil. In ’t ene geval weet je zeker dat je met climate change van doen hebt, in het andere geval mag je het alleen maar hopen. Jawel, hopen, omdat planeetredders er een gerede aanleiding in zien om de verbetering van de wereld aan te pakken.

In een artikel in NRC van enkele dagen terug is beschreven hoe het mogelijk was dat binnen een uur de vermoedelijke dader van de aanslag op Peter R. de Vries gepakt kon worden. Dat was dankzij het koppelen van systemen en slimme camera’s. Die camera’s met name hangen tegenwoordig overal en in het hoofdbureau van politie in Amsterdam kunnen ze heel wat van die camera’s lezen, niet alleen in de binnenstad, maar ook op de ring en andere (snel)wegen. Binnen een half uur moeten ze de vluchtauto al in de smiezen hebben gehad.

Helaas, daar is de groep van Van Oldenborgh nog niet aan toe. Dat wil zeggen, ze hebben wel computersystemen en, om die koppeling te suggereren, ensembles daarvan, maar zoiets als nummerplaatherkenning … nee, dat is er nog niet. Dat maakt de attributiestudie, zoals het nieuwe vak heet, wel een stuk ingewikkelder.

Maar, dat kon ze niet weerhouden om climate change als (mogelijke) oorzaak van de hittegolven in North-West America aan te wijzen. Ik zet mogelijke tussen haakjes. Uiteraard gaat hun rapportage met de nodige omzichtigheid gepaard, maar de alarmistische trend in hun rapportage is zo onmiskenbaar aanwezig, dat het grote publiek, maar ook Frans Timmermans, er niet meer aan mogen twijfelen: dit is Climate Change in Action. Wat Klimaatverandering van Bart Verheggen dan ook kopte.

Hoe gaat dat in zijn werk – let wel: ongeveer dezelfde tijdspanne, relatief gesproken, als waarbinnen de daders van de aanslag zijn gepakt. En dan hebben we het over een aardsysteem … uh … gekoppelde aardsystemen natuurlijk.
Allereerst de referenties. Dat zijn

[1] World Meterological Organization: June ends with exceptional heat.

[2] Global News: Scenes of destruction after wildfire destroys village of Lytton, B.C..

[3] Vancouver Sun: Heat wave linked to massive spike in sudden deaths across Lower Mainlan.

[4] Oregon Health Authority: Summer 2021 Oregon ESSENCE Hazard Repor.

[5] CNN: Historic Northwest heat wave linked to dozens of deaths and hundreds of emergency room visits.

[6] New York Times: Air-Conditioning Was Once Taboo in Seattle. Not Anymore.

 

Nou ja, [1] begrijp ik, onmisbaar.

Wat de overige betreft, de politie van Amsterdam heeft ook gebruik gemaakt van mensen in het publiek.

Wat zijn de conclusies?

• Based on observations and modeling, the occurrence of a heatwave with maximum daily temperatures (TXx) as observed in the area 45–52 ºN, 119–123 ºW, was virtually impossible without human-caused climate change.

• The observed temperatures were so extreme that they lie far outside the range of historically observed temperatures. This makes it hard to quantify with confidence how rare the event was. In the most realistic statistical analysis the event is estimated to be about a 1 in 1000 year event in today’s climate.

• There are two possible sources of this extreme jump in peak temperatures. The first is that this is a very low probability event, even in the current climate which already includes about 1.2°C of global warming — the statistical equivalent of really bad luck, albeit aggravated by climate change. The second option is that nonlinear interactions in the climate have substantially increased the probability of such extreme heat, much beyond the gradual increase in heat extremes that has been observed up to now. We need to investigate the second possibility further, although we note the climate models do not show it. All numbers below assume that the heatwave was a very low probability event that was not caused by new nonlinearities.

• With this assumption and combining the results from the analysis of climate models and weather observations, an event, defined as daily maximum temperatures (TXx) in the heatwave region, as rare as 1 in a 1000 years would have been at least 150 times rarer without human-induced climate change.

• Also, this heatwave was about 2°C  hotter than it would have been if it had occurred at the beginning of the industrial revolution (when global mean temperatures were 1.2°C cooler than today).

• Looking into the future, in a world with 2°C of global warming (0.8°C warmer than today which at current emission levels would be reached as early as the 2040s), this event would have been another degree hotter. An event like this – currently estimated to occur only once every 1000 years, would occur roughly every 5 to 10 years in that future world with 2°C of global warming.

Voor de bron: zie hier

De eerste is een rare. Van Oldenborgh heeft zich er voor de NPO-camera over beklaagd dat het weer zich niet eens meer aan de regels van zijn modellen hield. Dus als er iets komt dat de menselijke modellen niet kunnen voorspellen, dan is de mens de schuld?

De derde zegt dat er – ook al moet er nog gestudeerd worden – de kans zo ontzettend klein was dat het niet aan non-lineaire zaken te wijten kan zijn. Maar we hebben afgesproken dat we chaos een systeem mogen noemen, mits we de set van uitkomsten kennen. Die kennen we duidelijk niet.

Hoe ze aan de kansberekening komen dat zoiets zich maar eens in de duizend jaar voordoet, mag Joost weten, maar dat die nog eens 150 keer kleiner zou zijn zonder antropogene oorzaak, dat grenst aan waarzeggerij. En hoe je kunt weten hoe deze hittegolf er uit zou hebben gezien, ware deze aan het begin van de industriële revolutie verschenen? Koffiedik!

De duivel zit uiteraard in de staart. De wereld van de toekomst. Met de huidige emissies hebben we binnen 20 jaar 2C opwarming, dus dan hebben we iedere 5 tot 10 jaar zo’n hittegolf.

Het uitgangspunt. Behalve Van Oldenborgh, en Bart Verheggen, en nog wat diehards, weet verder iedereen dat die 2C zwaar overdreven is. Dat hier niet alleen een punt gemaakt moet worden, maar dat dat punt ook nog eens extra zwaar wordt aangezet.

Van Oldenborgh c.s. kunnen niet tippen aan de middelen die de Amsterdamse Politie in kon zetten. Dat is ze niet kwalijk te nemen – we hebben het over chaos dat we wel systeem noemen, maar dat aan de eerste voorwaarde om het systeem te noemen niet voldoet: we kennen de (set van) uitkomsten niet, en onze modellen, onze in algoritmes gebeitelde kennis, zijn daar ook niet op berekend. En het probleem is die gebeitelde kennis. We zijn nog steeds met hiërogliefen bezig als het om klimaat gaat.

Maar het heet wel attribution study. Eén observatie: de temperatuur. Twee beeldversterkers: een bosbrand en wat meer bezoekjes aan het ziekenhuis. Kansrekening zonder dat je weet hoeveel ballen er in de zak zitten en hoeveel verschillende kleuren. En modellen waarvan de zwaarstwegende theoretische basis – CO2 – op zijn minst gemankeerd is.

Van Oldenborgh en zijn clubje, en de hulp van de MSM, doen me denken aan Peter Lorre en de film M – Eine Stadt sucht einen Mörder. Misschien ook wel The Chase met Marlon Brando.

Het grote probleem: er is nog zo’n zoektocht aan de gang, waar Van Oldenborgh “kennelijk” geen weet van heeft – hij weet immers hoe warm het zal zijn in 2040.

Er zijn klimatologen, ook van naam en faam, die dat nog niet weten. Dat is, omdat ze weten dat het aanwijzen van CO2 als dader nogal problematisch is, om twee redenen:
– allereerst is er geen praktische aanwijzing dat CO2 zich gedraagt in de open ruimte als de klimatologen denken dat zich dat gedraagt
– voor zover het zich naar die verwachting zou gedragen, is er niets bekend over de relatie tussen de toename van CO2 en de toename van de temperatuur.

Die klimatologen “van naam en faam” betreft bijvoorbeeld mensen als Curry, of Lindzen. Roy Spencer schrijft daarover op zijn blog Global Warming.

Maar ja, wie noem ik hier nou helemaal? Door wetenschapsjournalisten en Skeptical Science verguisde eminenties. Edoch, is er nog iemand, een betrouwbaarder getuige want in de alarmistenhoek: Thorsten Mauritsen, medewerker aan het Max Planck Institut für Meteorologie schrijft:

A recent study calculates that it is to be expected that uncertainties [in de invloed van CO2 op de temperatuur] can be halved over the course of the next 15 years […]. But the underlying theory of this study is itself subject to critique, and so it is likely to take longer time than anticipated. (een document, oorspronkelijk van 2016, dat nog geen jaar geleden is geactualiseerd)

Dus, terwijl Van Oldenborgh nu al weet heeft van de temperatuur in 2040, zitten we vlakbij 2040 nog met volop onzekerheden hoe die temperatuur binnen een paar jaar uit te vogelen.

Mauritsen heeft het dan over Equilibrium Climate Sensitivity. Zie hier voor Max Planck Institut over Climate Sensitivity. Ook wel the Holy Grail genoemd – ook in bovengenoemd document. Al heel lang mijn object van spot en hoon over de climatologist community.

Allereerst het begrip Equilibrium. We erkennen met z’n allen, niemand uitgezonderd, dat het klimaat aan wijziging onderhevig is. Dus, als er al geen waarneembare Climate Change bestaat, er kan in ieder geval geen waarneembare stop die Climate in Rest zou moeten heten, aangewezen worden.

Datgene wat belangrijk is, als je CO2 als de schuldige beschouwt, en de sensitivity van climate voor de emissies daarvan zou willen weten, is het antwoord op de vraag: wat is de relatie tussen de ∆CO2 en ∆GMT. Uiteraard bestaat die relatie niet (nog afgezien van het feit dat GMT ook al een onding is) anders hadden ze die al lang gevonden.

Laten we, conceptueel en zeer black-box-achtig zeggen dat die relatie Ψ zou kunnen zijn (∆GMT ≈ Ψ * ∆CO2) en dat Ψ een ingewikkelde polynoom tot uitdrukking brengt. Anders gezegd: het mag denkbaar heten dat die relatie er is, zoals alles denkbaar mag heten – zoals bijvoorbeeld denkbaar mag heten dat het veelvuldig draaien van klimaatmodellen de emissie van CO2 verhoogt en dus werkt als een selffulfilling prophecy – maar die relatie is nog nooit in een experiment aangewezen. Dus ik vermoed zo dat, lang geleden, één van de klimatologen de handen ten hemel heeft geheven, en uitgeroepen heeft, ergens bij 380 ppm: mijn God, meer dan 100 ppm er bij, wat kunnen we wel niet verwachten als het CO2-niveau verdubbelt, en op 540 komt?

Dat is door een andere klimatoloog opgevangen, en die heeft daar een wetenschappelijk target van gemaakt. En daar was de Holy Grail, niet van een dolende ridder, maar van een bureaucratische wetenschapper, gebogen achter een bureau met een laptop voor z’n neus, verbonden met de climatologist cloud, gevuld met allemaal proxies.

(En als jullie dat een achterlijke vergelijking vinden moet je deze pagina maar eens even bekijken over Four questions from the Grand Science Challenge on Clouds, Circulation and Climate Sensitivity.)

Zijn jullie ook zo benieuwd hoe lang het zal duren voordat world weather attribution study ook als een zoektocht naar the Holy Grail zal worden aangeduid?

***