Groene gekte loopt op niets uit De klimaatalarmisten huilen

Joe Biden. archna nautiyal / Shutterstock.com

Auteur: David Wojick (VS).

Het is nu duidelijk geworden dat geen van Bidens radicale groene beloften zal worden waar gemaakt. Meer in het algemeen gaan de wilde groene fantasieën nergens heen. Er zal wel wát gebeuren, maar niet veel.

Ik verheug me daarop, althans voorlopig. De strijd is nog lang niet gestreden, maar het gaat redelijk goed.

De Green New Deal ligt op zijn gat. De $ 10 biljoen per jaar is fantasie. Er is geen uitzicht op een gruwelijke Great Reset, noch voor het ongelooflijk stomme Building Back Better. Deze draconische leuzen zijn in de prullenbak beland … in ieder geval voor de komende jaren. De oproep tot Wrenching Social Reconstruction ligt niet in het verschiet. We kunnen allemaal wat gemakkelijker adem halen.

We haasten ons ook niet naar de onmogelijke nul-emissie van elektrische energie tegen 2030. In feite herstelt onze kolenverbranding zich tot naar schatting 600 miljoen ton per jaar. Over biljoenen gesproken, dat is 1,2 biljoen pond steenkool.

Er zullen waarschijnlijk grote groene uitgaven plaats vinden, met de codenaam “infrastructuur”, maar dingen bouwen is geen sociale verandering.

Hier is het grote gevecht niet zozeer wat te bouwen als wel hoe ervoor te betalen. De Republikeinen willen bijvoorbeeld dat elektrische voertuigen hun deel van de wegenbelasting betalen. Omdat ze geen brandstofbelasting betalen, hebben ze een eigen belastingstelsel nodig. De groene Dems vinden dat elektrische auto’s een gratis ritje moeten krijgen, letterlijk, allemaal in naam van het stoppen van klimaatverandering. Vandaar de patstelling.

De Democraten willen bedrijven belasten en negeren vrolijk het feit dat arme mensen veel van hen kopen, dus belasten ze in feite de armen. Ze denken dat bedrijven een soort rijke mensen zijn. Maar Jeff Bezos en Amazon zijn eigenlijk heel verschillende entiteiten.

Ik ben erg benieuwd hoe EV-laadstations het doen in het infrastructuurspel. Hoe deze moeten worden gefinancierd is een beetje een puzzel. Misschien gewoon meer belastingvoordelen. We verspillen al enorme bedragen door windmolenparken en zonnepanelen te maken tot lucratieve belastingparadijzen (voor de rijken). EVs opladen en grote accu’s passen precies in dat plaatje, toch? Groen spul dat anders nooit zou worden geproduceerd.

De groenen moeten immers iets krijgen, aangezien veel mensen hun onzin geloven. Dus de Democraten kunnen de “budgetverzoening” (BR)-route volgen, een filibuster omzeilen en een compromis met de Republikeinen sluiten. In zekere zin is BR logisch omdat het beperkt is tot belastingen en uitgaven, waar de Democraten erg goed in zijn. Het goede nieuws is dat er geen groot nieuw beleid kan worden gemaakt onder BR. En ze krijgen er maar één per jaar, iets wat de media nooit vermelden.

Dus bijvoorbeeld de fysiek onmogelijke Federal Zero-Emissions Electricity Standard, geïntroduceerd in maart zonder kans op succes, kan niet stiekem worden doorgesluisd op een BR-factuur. Tenminste niet legaal, maar hey, dit is het Congres!

Groene gekte loopt op niets uit De klimaatalarmisten huilen

David Wojick.

De klimaatalarmisten huilen al dat er niets ernstigs aan de hand is. Muziek in mijn oren. Alle ècht slechte groene voorstellen zijn van tafel. Ik kan de strijd met belangstelling volgen in plaats van met verontwaardiging.

Dat is prettig, want grosso modo is mijn kant aan de winnende hand.

Over de auteur

David Wojick Ph.D. is een onafhankelijk analist op het snijvlak van wetenschap, technologie en beleid. Voor de oorsprong zie http://www.stemed.info/engineer_tackles_confusion.html Voor meer dan 100 eerdere artikelen voor CFACT zie http://www.cfact.org/author/david-wojick-ph-d/ Beschikbaar voor vertrouwelijk onderzoek en advies .

***

Bron hier.