Xi = CO2 Toenemende emissies uit China, India en de rest van de ontwikkelingslanden overstijgen de geringe reducties

President Xi. Foto: Shutterstock.

Van onze COP26-correspondent.

Als president Xi naar Glasgow was gekomen en persoonlijk zijn steun had uitgesproken aan de klimaatdoelen, had hij kunnen kiezen uit ruim 20 Chinese restaurants in de stad. Fraaie eetgelegenheden met exotische namen als Sichuan House, Lychee Oriental en, last but not least, Opium. Maar zijn stoel blijft leeg.

Wanneer er sprake zou zijn van een afstandsbediening waarmee de wereldtemperatuur opnieuw kan worden ingeregeld, heeft de Chinese leider deze binnen handbereik, volgens de klimaatpaniekers onder ons.

Maar zolang Xi niet op het knopje drukt, zal moeder aardbol opbranden of in haar eigen water verdrinken, beweren sommigen.

Maar nu even serieus. De vermaarde Amerikaanse Professor Richard S Lindzen, een deskundige op het terrein van klimaatonderzoek, kwam deze week met een zeer scherpe analyse:

‘Toenemende emissies uit China, India en de rest van de ontwikkelingslanden overstijgen de geringe reducties in de Angelsaksische wereld en de Europese Unie. Als de emissies van de Anglosfeer en de EU zouden ophouden (wat natuurlijk volstrekt onmogelijk is), zou dat weinig verschil maken. Volgens de Global Energy Monitor heeft China plannen voor de toevoeging van 200 GW aan kolengestookte opwekkingscapaciteit tegen 2025. Als we aannemen dat dit nog een periode van vier jaar is en dat een grootschalige elektriciteitscentrale 1 GW is, dan zou dat neerkomen op ongeveer één nieuwe centrale per week in de komende vier jaar.’

Xi = CO2 Toenemende emissies uit China, India en de rest van de ontwikkelingslanden overstijgen de geringe reducties

Richard Lindzen.

Dit soort bespiegelingen zie je niet snel in onze kranten, laat staan bij de publieke media. Xi is dus Mister CO2. En al bestaat ons landschap alleen nog maar uit doldraaiende wieken, het zal niet meer uitmaken. Professor Lindzen:

‘Maar China erkent ook dat de klimaathysterie in het Westen leidt tot beleid dat duidelijk in het voordeel van China is. China bevordert zelfs activiteiten zoals de Chinees-Amerikaanse jeugddialoog over klimaatverandering om het klimaatalarm onder jonge Amerikaanse activisten te stimuleren.’

Als China echt bang zou zijn dat CO2 uitstoot de eigen bevolking om zeep zou helpen, zou men niet zo megalomaan op kolen durven inzetten. En niet elke Chinees woont in China. Het aantal Chinezen in Schotland is nog altijd groeiende. Op dit moment telt Schotland zo’n 20.000 niet-illegale Chinezen. Xi neemt geen risico’s.

***