Foto: © virtosmedia, 123RF Free Images

CO2-uitstoot trekt zich niets van beleid aan.

 

Door Alma van Hees.

De ‘klimaatcrisis’ of ‘klimaatnoodtoestand’ eist van de overheid ‘klimaatbeleid’ en een totale transformatie van onze samenleving. Helaas werkt dat klimaatbeleid niet of zelfs averechts en dat weet onze overheid ook. Ondertussen wordt de burger bestookt met allerlei geboden en verboden over de gewenste nieuwe klimaatvriendelijke levensstijl. Zelfs roomijs eten is taboe verklaard. Maar een debat over de wetenschappelijke basis voor dat klimaatalarm wordt nog steeds angstvallig uit de weg gegaan, schrijft Alma van Hees.

Er zijn veel dingen slecht voor ‘het klimaat’, dus moet onze huidige samenleving van top tot teen worden ‘getransformeerd’ om het klimaat te redden. Want als we dat niet doen koken we allemaal binnenkort dood en kunnen we geen lucht meer inademen, zo vertelde VN-baas Antonio Guterres onlangs: het tijdperk van global boiling is aangebroken.

De pijlen richten zich op het gebruik van fossiele brandstoffen, die ons in staat hebben gesteld een veel hoger levenspeil te bereiken. Maar nu is fossiel helemaal fout, want de daardoor veroorzaakte CO2-uitstoot veroorzaakt een dodelijke opwarming van de aarde. Klimaatcrisis en klimaatalarm: we moeten nú iets doen, anders is het te laat.

Eindeloos veel argumenten

Het interessante van die ‘klimaatcrisis’ is, dat die – volgens Nobelprijswinnaar Natuurkunde 2022 John F. Clauser verzonnen crisis – eindeloos veel argumenten verschaft om de burger van gewenst gedrag te overtuigen en dat af te dwingen. Heb je het over milieuvervuiling, dan is dat een afgebakend gebied: gooi geen troep op straat, zuiver het afvalwater, reinig de uitstoot van de industrie. Heb je het over recycling en zuinig zijn met grondstoffen: ook dat is afgeperkt. Stop bijvoorbeeld met overconsumptie en het aanschaffen van allerlei Chinese wegwerpzooi.

Maar de klimaatcrisis brengt ongekende mogelijkheden. Want in één klap kun je bovenstaande thema’s aanvullen met oneindig veel andere onderwerpen om de burger ‘bewust;’ te laten leven. Zo moet je kort douchen vanwege het klimaat, want anders gebruik je teveel ‘fossiel’ om het douchewater op te warmen. Transport? Liever lopen of fietsen, weg met de benzine- en dieselauto en al helemaal niet vliegen natuurlijk.

Kortom: zo ongeveer je hele leven moet worden bepaald door ‘goede keuzes’ voor het klimaat. En dat ‘klimaat’ als argument kan grenzeloos worden uitgebreid, als een duizend-dingen-doekje.

Seks en voortplanting

Is uw slaapkamer ook al in beeld om uw seksuele leven klimaatvriendelijk te programmeren? Ik heb nog geen condooms gezien met het opschrift: ‘red het klimaat, maak geen kinderen’, maar er zijn genoeg klimaatvrezers die zelf al die conclusie hebben getrokken.

En dan dit: schrijver en filosoof Jan Drost voorspelt dat de klimaatproblemen binnenkort ook onze liefdesrelaties beïnvloeden: ,,Als ik nu bijvoorbeeld een date zou hebben en ze gooit haar bord vol met spareribs, dan is dat een enorme afknapper.”

We kennen ook de klimaatklevers die zich met lijm (ja, fossiel product) overal aan vastplakken, soms zelfs op de verkeerde ‘olietanks’ met olie voor de keuken. Laat ze zitten, denk je, totdat ze van de honger en de dorst vergaan. Daden hebben gevolgen. Duitsland wil bijvoorbeeld klimaatactivisten laten opdraaien voor de kosten van politie-inzet etc. die hun acties met zich meebrengen. Logisch toch?

Roomijs

Hoe dan ook, van roomijs op warme dagen mag je niet meer onbekommerd genieten, schrijft Trouw.

En zo gaat het maar door. Vlees was al eerder in de ban gedaan en we moeten insecten gaan eten, maar de vleesvervangers zijn niet bepaald een succes. Zou het komen omdat ze te duur zijn en niet lekker smaken? Of omdat mensen de etiketten zijn gaan lezen en ontdekken welke producten zich allemaal in dit nepvlees bevinden, super geraffineerd voedsel, slecht voor je gezondheid?

En dat alles moet goed zijn voor ‘het klimaat’. Welk klimaat? Dat van nu of dat van vroeger, en waarom is het ene klimaat beter dan het andere? Het is een feit dat koudere periodes voor tien keer meer ‘klimaatdoden’ zorgen dan warmere tijden, ook al probeerde het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet dat met een misleidende grafiek te verhullen.

CO2

Even wat feiten. Het CO2-gehalte in onze atmosfeer bedraagt ruim 400 ppm, 400 deeltjes (parts) per miljoen, dus 0,04%. Dit CO2-aandeel stijgt en lijkt nog niet veel aanstalten te maken om te dalen, alle klimaatbeleid en de astronomische kosten daarvan ten spijt. Van deze 0,04% kan 4% aan de uitstoot door de mens worden toegerekend, de overige 96% is afkomstig uit natuurlijke bronnen.

Elk logisch denkend mens vraagt zich bij deze getallen vanzelfsprekend af: Hè? Hoe kan zo’n minuscuul aandeel CO2-uitstoot van mensen een klimaatcrisis veroorzaken? Dat kan natuurlijk ook niet, stellen tal van wetenschappers die helaas geen podium krijgen.

De leden van de klimaatkerk, zo noem ik ze maar even omdat hun opvattingen meer op geloof dan op wetenschap berusten, hebben echter hun antwoord al klaar. Die minimale menselijke bijdrage ‘verstoort het evenwicht’. Welk evenwicht? Bestaat er wel een evenwicht, in aanmerking nemend dat de concentratie CO2 in de atmosfeer altijd heeft gevarieerd?

Dode bomen

Wat ook wel leuk is om te weten is dat wetenschappers van de Australische National University hebben uitgerekend dat de dode bomen die in de bossen liggen te vergaan méér CO2 uitstoten dan wat de mens aan fossiel verbrandt. En dat de enorme groei van de wereldbevolking, die dagelijks CO2 uitademt, dit kostbare ‘evenwicht’ kennelijk nog steeds niet heeft verstoord. Maar de uitstoot van auto’s en industrie wel. Kent ‘de natuur’ het verschil tussen die bronnen?

In theorie zou je dus al een heel eind opschieten met CO2-afvang als je deze dode biomassa een beetje opruimt. Maar de hoop wordt gevestigd op nieuwe dure technologische methoden (kassa!) om CO2 uit de atmosfeer te verwijderen en op te slaan. Er zijn ook heel wat wetenschappers, en ja, ook zij krijgen geen podium, die stellen dat de huidige concentratie van CO2 eigenlijk erg laag is, en dat door meer CO2 de wereld vergroent. Het is ook niet voor niets dat tuinders het CO2-gehalte in hun kassen ophogen, want daar worden planten blij van.

Levende bomen

Levende bomen zijn natuurlijk nog veel beter als CO2-afvangers, en daar heb je verder geen ingewikkelde technologie voor nodig. Maar het is aan dovemansoren gezegd. Nog steeds gaat de EU en ook Nederland door met het kappen van bomen voor verbranding in biomassacentrales, ook al weet iedereen dat dat averechts werkt. Op een of andere merkwaardige manier vindt de ecolobby, die graag ‘de natuur’ in haar ‘oorspronkelijke staat’ wil terugbrengen met Staatsbosbeheer als kapitein, bomenkap in dat geval helemaal geen probleem. Terug naar het zogenaamde natuurlijke vroeger weegt blijkbaar zwaarder dan de ‘urgente klimaatcrisis’.

Averechts klimaatbeleid

Alma van Hees.

Als je het klimaatslagveld overziet, valt vooral op dat de boven ons gestelden een klimaatbeleid voeren dat averechts werkt (bomenkap, geen kernenergie), dat ook niets oplevert maar wel enorme sommen geld kost. De discussie daarover en over ‘de wetenschap’ daarachter wordt uit de weg gegaan: no debate. Maar burgers worden tot in de details van hun privéleven bestookt met ‘gedragsverandering’ om het klimaat te redden.

Ik zou zeggen: geniet onbezorgd van je roomijs op warme dagen. Want hoe lang zijn die warme dagen er nog? Wie zal het zeggen. We hebben op 6 augustus jl. een kouderecord gebroken, de zonne-activiteit neemt af en de temperatuurtrend is dalend. Pluk de dag

***

Bron hier.

***