Ik leg dezer dagen de laatste hand aan mijn boek De Staat van het Klimaat en zal dus maar sporadisch reageren op het rapport van het IAC. De eerste indruk is dat ze hun werk meer dan naar behoren gedaan hebben. Mijn verwachtingen van gisteren – die niet hoog gespannen waren – zijn niet uitgekomen. Het rapport doet diverse aanbevelingen, die indien opgevolgd, het IPCC fundamenteel zouden kunnen veranderen. In een later bericht zal ik uitleggen waarom naar mijn mening de voorstellen niet ver genoeg gaan. Hoe dan ook, het rapport legde de vinger op diverse zere plekken.

Pielke jr noemde het rapport ‘hard-hitting’. Anderen, zoals Roy Spencer en Matt Ridley zijn minder positief. Spencer vindt opheffen van het IPCC de enige logische weg. Ridley vergelijkt de situatie rond het IPCC met die rond Marc Hauser, een psycholoog van Harvard die na een intern onderzoek van drie jaar (!) beschuldigd is van wetenschappelijke fraude. Hauser is zijn baan kwijt en diverse artikelen zijn teruggetrokken. Het IAC doet aanbevelingen ter verbetering van de processen, maar welke artikelen, rapporten worden nu teruggetrokken, vraagt Ridley zich af?

Mijn oog viel op de volgende zin in het voorwoord van het IAC-rapport:

On the other hand, many groups of scientists have insisted that whatever the failings in certain aspects of IPCC’s massive assessment, the key findings of the most recent IPCC assessment remain, as the Netherlands Environmental Assessment Agency concluded, unaffected.

Dit is een opmerkelijke constatering. Ik besprak eerder hoe het PBL in haar persbericht slim had gekozen voor de term ‘hoofdconclusies’. De enige hoofdconclusies die het PBL onderzocht heeft waren 32 conclusies in het Synthesis Report die betrekking hadden op hoofdstuk 9 t/m 16 van het Werkgroep 2. In de vertaalslag naar de media en afnemers van het rapport verdween dit onderscheid al snel en diverse media schreven dan ook ‘de hoofdconclusies staan nog overeind’, waarmee dan gesuggereerd wordt ‘de aarde warmt op en het komt door de mens’.

Noch het PBL noch het IAC heeft onderzocht of de hoofdconclusies nog overeind staan en toch schrijft het IAC: the key findings of the most recent IPCC assessment remain, as the Netherlands Environmental Assessment Agency concluded, unaffected. Ik ben van plan om Louise Fresco te vragen waarop deze statement in het IAC rapport op gebaseerd is. Ik heb in ieder geval nergens in het PBL-rapport woorden van die strekking gevonden.

Twan Huys stelde deze kwestie gisteren in Nova terecht aan de orde in zijn gesprek met Robbert Dijkgraaf. Wat kunnen we nog wel geloven, meneer Dijkgraaf? Daarop had hij uiteraard het antwoord niet want het viel buiten het bestek van het onderzoek. Maar zoals Ridley opmerkt is de gelatenheid waarmee de klimaatgemeenschap de ontdekte fouten heeft ‘geaccepteerd’ op zijn zachtst gezegd niet geruststellend te noemen.

In mijn boek ga ik uitgebreid in op de hoofdconclusies van Werkgroep 1. Mijn conclusie is dat als de lead authors eerlijk gerapporteerd hadden wat er in de literatuur beschikbaar is, dat dan de hoofdconclusies heel anders zouden uitpakken: de helft van de recente opwarming boven land is het gevolg van lokale economische factoren, de huidige opwarming is niet bewezen uniek en je kunt niet stellen dat de recente opwarming vrijwel zeker veroorzaakt is door broeikasgassen. Ergo, de aarde is weliswaar iets opgewarmd maar we weten nog niet waardoor. Ik draag ook diverse argumenten aan die erop wijzen dat de klimaatgevoeligheid lager is dan de beste schatting van het IPCC.