Imares-toevoeging plaatje 4: 'en trekt vervolgens verschrikt zijn snavel terug als blijkt dat het nonnetje 'niet natuurlijk'is

Ik heb al vaker aandacht besteed aan het werk van de Imares-eendendeskundige Mardik Leopold, die de vogeldata beheer(s)t op Wad en Noordzee. Dat ga ik hier nog eens doen, via een publicatie in Limosa uit 2009 over vogeltrends op het Wad, die vogelonderzoeker Bruno Ens opstuurde.

Snelcursus eutrofiering ontkennen voor gevorderden
De data wijzen opnieuw in de richting van het hier in de Waarheid Op Wad-reeks uit den treure beschreven eutrofieringsverhaal. Ens is als ecoloog overigens eerlijk genoeg om die draagkrachttrend te erkennen, al werd hij door milieuactivisten als Piersma daarom met woede bejegend.

    Draagkracht? Er is een biologisch keiharde onweerlegbare relatie tussen voedingsstoffen, primaire productiviteit en schelpdieren. En daarmee ook vogels die deze schelpdieren als hoofdvoedsel eten, want die komen niet voor het uitzicht naar het Wad. Die basis is waarschijnlijk meer invloedrijk dan randactiviteiten als visserij.

Imares-trukendoos geopend
Bij deze beschrijf ik de truc die ze uithalen, om onweerlegbare data toch twijfelachtig te maken: de creatie van een deels kunstmatige categorie ‘schelpdiereters’. Door soorten op één hoop te gooien die niet beslist met elkaar samenhangen, vervagen zij bovengenoemde relatie: een wel erg doorzichtige statistische fout. Geloof mij niet, controleer me en plaats je commentaar.

Wat zijn de data?
Bruno Ens maakt een vergelijking tussen ontwikkelingen in een oostelijk en westelijk deel van de Waddenzee in vogelaantallen. Het westelijk deel is het stuk Wad waarop het Rijnwater via het IJsselmeer uitmondt. Dat werd door milieubeleid een factor 5 voedselarmer, dus verwacht je dat in dit westelijk deel die vermindering ook het beste meetbaar is.

Zoals Essink et al lieten zien in het Quality Status Report van de Waddenzee, in het eutrofieringsdeel, is dat ook zo. Figuur 5.2 laat zien hoe de fosfaattoevoer vanuit de Rijn een factor 5 verminderde in 20 jaar van bijna 60 miljoen kilogram per jaar naar 10 miljoen.

Terwijl de toevoer vanuit oostelijker gelegen rivieren als Elbe en Weser halveerde van 20 naar 10 miljoen kilo. Tabel 5.3 toont dat die verminderde toevoer gepaard ging met een factor 2.7 minder primaire productiviteit in het Westelijke deel van het Wad waarop het IJselmeerwater uitkomt. In het oostelijk deel zien zij geen trend. Ook de input van de Duitse rivieren had veel minder invloed.

Vogelaantallen van 1990 tot 2008
 Dan pakken we de vogelaantallen erbij, waarbij Ens een opdeling maakt in Westelijke Waddenzee en Oostelijke Waddenzee: een deel waarin de voedselsituatie sterk verarmde voor schelpdieren (west) en een deel waar geen trend was. Wat zien we:

    De hier al beschreven typische eters VAN NIET DOOR MENSEN GEZAAIDE SCHELPDIEREN als kanoet verlaten het westelijke deel, en trekken naar het relatief voedselrijkere oosten waar de verarming het minste invloed had. Zij zijn ook de enige soort, die een CONSEQUENTE trend vertonen. De eider wisselt jaarlijks zeer sterk in aantal zoals je kunt zien figuur 4.

De overblijvers trekken naar het oostelijke deel, dat ze eerder links lieten liggen. Als een hamburgerliefhebber, die eerst naar de Westelijk gelegen Mac Donalds ging en zijn neus ophaalde voor het macrobiotiche oosten. Maar die na sluiting van de hamburgertent toch besloot macrobiotisch te gaan om niet te verhongeren.

  • Het oostelijke deel vertoont een consequente toename kanoeten, het westelijk deel een consequente afname.

    • Kijk ook even naar de trend van zijn voedsel, het nonnetje. Die nam sterk af op het sterk verarmde westelijke deel en steeg in het oostelijke deel. Uit onze eerdere aflevering weten we dat dit nonnetje juist zo profiteerde van voedselverrijking. En dit schelpdier is de ENIGE die een onafhankelijke trend vertoont. Want terwijl mossels door mensen worden gezaaid en gestimuleerd, groeit dit beest op eigen kracht. HIJ IS ALS ENIGE ENKEL EN VOLLEDIG afhankelijk van die nutriententoevoer.

    1+1= eeh, 3
    Om het onvermijdelijke toch niet te hoeven concluderen, creerde Mardik Leopold een joker, die nu continue door de heren gerecycled wordt: vogelcategorieen met ‘schelpdiervoeders en wormvoeders’. Dus creatie van een kunstmatige categorie, waarin je verschillende vogelsoorten samenvoegt die mogelijkerwijs geen ecologische reet met elkaar te maken hebben.

    De allesetende schrokop zilvermeeuw als slachtoffer van schelpdiervisserij?????
    Zo doopt hij de zilvermeeuw, profiteur van vissers en vuilstortplaatsen, kortom een ALLESETER om tot… schelpdiereter, waardoor het net zo’n visserijslachtoffer wordt als die andere door het grootkapitaal uitgebuite schelpdieretertjes. Die zilvermeeuw verruilde het Wad de laatste decennia voor vuilstortplaatsen, trok het land in en deed vanalles behalve schelpdiereten. Maar wat handig uitkomt: hij neemt zowel op het oostelijke deel als westelijke deel in aantal af.

    Mosselen itt sterk door mensen sterk beinvloed.
    Nog een vraag: waarom zou er een samenhang moeten zijn tussen consumenten van het nonnetje, en eters van mosselen zoals de eidereend. Als het aantal wiskydrinkers afneemt, wil dat niet zeggen dat bierdrinkers er ook de brui aan geven ookal drinken vele mensen dit om een beetje aangeschoten te worden. Hier ligt de andere adder onder het gras: De opkweek van mossels door vissers sinds 1950 die in 1990 instortte. Die mossels zaaiden zij in de WESTELIJKE Waddenzee. Dus Leopold gooit allerlei zaken op één hoop die niet bij elkaar horen.

    Dankzij de activiteiten van mosselkwekers in combinatie met eutrofiering groeide het mosselbestand dat eidereenden en vissers konden benutten met een factor 5 na de jaren 50, om na 1990 in te storten. Bij mijn weten is de mosselvisserij op het Wad nu met handen en voeten gebonden, dus deze belangrijke ‘kunstmatige’ voedselbron van eiders is weggevallen. Dankzij die door mosselkwekers veroorzaakte voedselbloei, verdubbelde het aantal overwinterende eidereenden in de jaren zestig.

    De keuze voor samenvoeging in één categorie bepaalt de weergegeven trendDoor nu de kanoet samen te voegen met andere vogels met welke hij niets van node heeft tot één categorie, ‘schelpdiereters’, vlakt nota bene de zilvermeeuw de belangrijkste trend af. Zo kun je plotseling niet meer een eenduidig verband claimen tussen ontwikkelingen in voedseltoevoer door eutrofiering en vogels.

    Het resultaat van die kunstmatige samenvoeging zien wij ook in figuur 4: wanneer je ‘schelpdiereters’ als relevante categorie toepast, zie je dat de Oostelijke Waddenzee géén trend meer geeft. Mede mogelijk gemaakt door de zilvermeeuw.

    En dat, was volgens mij nu net de bedoeling.
    Je ziet nu in NIOZ-publicaties steeds de bewering gerecycled dat er ‘wel een verschuiving in soortensamenselling plaatsvond, waarbij wormvoedende vogels toenamen, en schelpdieretende vogels afnamen maar geen trend in biomassa’ (zoals in Phillippart in Ecosystems 2007). Echter, die biomassa hebben ze nooit gemeten dus dat is een bewering. En het verschuivingsargument dient slechts ter vervaging van de waarheid als een koe, die Imares en NIOZ-mensen tot hun graf niet WILLEN toegeven:

    Dat hun procedurekampioenen kunnen profiteren van menselijke toevoegingen en activiteit (zoals ook de huismus doet), en benadeeld kunnen worden door milieubeleid (isolatie en hygienisme bij de huismus). In een ecologie met darwinistische insteek zou dat een volkomen normale conclusie zijn. Maar bij milieuactivisten in dienst van de overheid mag dat niet.

    Wat Leopold betreft: als het niet intentioneel gebeurde, kun je alsnog veilig concluderen dat dit halfzachte boterwetenschap is naar degelijke Imares-traditie.

    Nee, er moet vast iets complex en mysterieus aan de hand zijn.
     Laten we meer onderzoek doen. Bij sommige ecologen schijnt moeilijk doen als het makkelijk kan, gelijk te staan met ‘meer wetenschappelijk’. Vandaar dat je het nodeloos moeilijk doen van Leopold al weer gerecycled ziet bij Ens, maar ook bij vele NIOZ-publicaties over ‘wel een soortenverschuiving maar geen eenduidig verband met voedseltoevoer’. Hebben jullie daar ooit van Occam’s scheermes gehoord?

    Gerelateerd: