Wilfred Alblas (Natuurmonumenten) start smaadcampagne Wadvisserij om hectares te scoren

Campagne van niveau Marianne Thieme, zielige zeehondjesretoriek

De huidige regiodirecteur Noord Wilfred Alblas misbruikt de goede naam van Natuurmonumenten voor een nieuwe smaadcampagne tegen Wadvisserij, om bij zijn vergrijzende ledenbestand te scoren met hectares. Visgebied dat hij met de overheid als instrument wil aftroggelen van vissers die daar al decennialang vissen.

Een campagne van het niveau Marianne Thieme, waarbij een zeenaald- bijvangst bij garnalenvisserij- wordt ingezet om leden te vragen hoeveel vissers zij van het Wad willen jagen voor onze politiek gedreven Wilfred.  De campagne suggereert dat bijvangst in Wadvisserij als dood afval overboord wordt gezet, wat riekt naar publieksmisleiding:

• Afgezien van de geulen op het Wad wordt het gros van het Wad niet bevist en dus al met rust gelaten. Daarnaast zijn vele andere manieren mogelijk om visserijdruk op pragmatische wijze te verlichten, al kun je dan met minder hectares schermen naar je donateurs
• Bij juiste behandeling van bijvangst met de spoelsorteermachine en korte dekbehandelingstijd, zoals voorgeschreven in de handleiding 2011 die voorwaarde is bij de NB-Wetvergunning die Wadvissers MOETEN hebben- overleeft het grootste deel van bijvangst. Al weten de meeuwen natuurlijk wel een beetje bijvangst te waarderen. Wie zich zorgen maakt over dit ‘zeepaard’van de Waddenzee, kan beter vissers helpen hun dekbehandeling te verbeteren en het voorkómen van zoveel mogelijk bijvangst
• Dat de zeenaald na 20 jaar intensieve garnalenvisserij nog steeds algemene bijvangst is, zegt voldoende over de zinloosheid van deze vis als girodier.
• Gelukkig gaat de zeenaald weer overboord,  bij een discardban zou hij als vismeel voor diervoeding eindigen
• Natuurmonumenten zegt menselijke natuur te beschermen, het hele Wad is gevormd in interactie met de mens, maar linkse Wilfred heeft alleen oog voor de ideologie van ‘De Natuurlijkheid’, de culturele mythe dat natuur iets is waar geen mensen zijn

Wilfred Ablas is een plaag voor de natuur
Wilfred Alblas is een ideoloog die politicologie met biologie verwart en dat maakt hem ongeschikt om de Waddenzee op adequate manier te beschermen, terwijl er voldoende bedreigingen vanuit de overheid zijn. Dankzij mensen als Alblas worden mensen uit de natuur verjaagd, terwijl Natuurmonumenten tegelijk

• a. niet op de vele zwerfkatten wil schieten op Schiermonnikoog die- zoals Groningse ecologen reeds aantoonden- een gat slaan in de grondbroedende vogelpopulatie.
• b. ook nog eens het natuureiland wil volgooien met bizons en andere exotische grazers die de resterende grondbroeders naar hun grootje mogen helpen, met de Oostvaardersplassen als leidend voorbeeld

Wilfred Alblas moet vervangen worden door een natuurbeschermer
Mensen model Wilfred Alblas zijn verantwoordelijk voor de natuurvervreemding in NL, zij jagen de jeugd de natuur uit met hun als natuurbescherming vermomde politiek van natuurzuiverheid vermengd met Amerikaanse wildernisdoctrine. Ze zijn per definitie niet ontvankelijk voor onderbouwde kritiek- zoals ik al in mijn essays gaf voor Visserijnieuws- omdat ze hun eigen morele superioriteit als leidraad nemen bij beoordeling van dossiers, in plaats van inhoudelijke juistheid. En kunnen net als Han Lindeboom slechts een discussie winnen door deze opzettelijk te verwarren, om zichzelf dan op een hoger beschavingsniveau te plaatsen. Op inhoud verliezen ze namelijk.

Alblas zijn vervanging door een meer pragmatische natuurbeschermer in hart en nieren model Jac P. Thijsse zou een zegen zijn voor de natuur, én voor de inbedding van Natuurmonumenten in regionale natuurbescherming. Ik zou zelfs weer overwegen lid te worden van het ledenverliezende Natuurmonumenten, een club waar ik jarenlang met liefde excursies voor gaf tot ik zag hoe

• a. het geld graaien voor natuur liet gaan nadat Natuurmonumenten 100-200 miljoen euro op de beurs vergokte
• b. zich liet meeslepen door de ideologen en communicatiemiepjes, in plaats van pragmatische biologen
• c. op de schoot van de overheid ging zitten

Wilfred Alblas kan beter campagne tegen zoutwinning voeren op Wad
Voor zover Natuurmonumenten nu een belangrijke taak rest bij het beschermen van onze Waddenzee, is dat uit alle macht voorkomen dat zoutboer Frisia de Ballastplaat met liefst een METER mag laten dalen, ten koste van voedselmogelijkheden van duizenden trekvogels. Voor een krachtige opstelling is de club echter te laf, omdat ze te afhankelijk is geworden van de overheid. En dus richten ze hun aandacht op de groep met de minste (bewezen) impact- garnalenvisserij- en de minste weerbaarheid.

Er zijn betere ontwikkelingen op het Wad gaande waarbij visserij en natuurbescherming naar elkaar toe kunnen groeien. Zo signaleren wij ook bij de Waddenvereniging de bereidheid tot pragmatische en effectgerichte natuurbescherming waarbij je mensen bij de natuur betrekt in plaats van natuurgebruikers weg te jagen, het Wilfred Alblas-model.

Toegangsbeperking natuurgebieden is goed, geasfalteerd draagvlak niet
Ik ben vóór toegangsbeperking bij natuurgebieden- iedereen hoeft niet overal te komen, wie dieper de natuur in wil moet daar maar wat voor over hebben en zich inspannen.  Dat kan dus zonder verbodsbordjes. Toen ik dat zei viel de mond van Waddenvereniging-directeur Berkhuysen open van verbazing, maar het is logisch.

Zo zag ik dat Defensie nu bij mijn favoriete plek De Hors een heel pad met riet aanlegt, om toegang te vereenvoudigen. Doodzonde. Ook het Fochteloer Veen bij Ravenswoud werd recent met nóg een fietspad doorkerfd, met verstoring voor reptielen en bodembroedende vogels. Nergens voor nodig.

De mensen die zich niet WILLEN inspannen om daar te komen zijn toch de mensen die daar niet beslist wilden zijn. Terwijl ergens willen zijn, de voorwaarde is om oog te hebben voor de daar aanwezige  natuurwaarden. Tokkietoeristen kunnen ook naar het strand bij De Koog.  Er hoeft geen haarvatennetwerk van fiets en wandelpaden in ieder natuurgebied te komen, de Boschplaat is een voorbeeld hoe het ook kan zonder dat je ‘verboden toegang’-bordjes hoeft te plaatsen.

Terwijl Natuurmonumenten natuurgebieden asfalteert met draagvlak voor gemakkelijker toegang zodat ook de minst natuur-geïnteresseerde Nordic Walkingkip met Golden Retriever de mooiste plekjes verstoort. Dat vergroten van toegang is ook één van de uitgangspunten bij het ‘Natuurpact’ van Sharon Dijksma, en voor vriendschap met de overheid doet Natuurmonumenten alles. De hufter- en blikjesindex van Rob Bijlsma is een goede indicator van het niveau van het natuurpubliek dat Natuurmonumenten zo aantrekt.

Terwijl Thijsse Natuurmonumenten oprichtte om natuur tegen de overheid te beschermen.  Alblas is met zijn Wadvisserij-bashing dus ook nog eens zeldzaam hypocriet. Terwijl Natuurmonumenten toch één van de belangrijkste natuurorganisaties is, en ik ze liever zou steunen dan kraken. Ze doen nog steeds veel goeds voor de natuur…