bron Sustainable Eel Group
De nieuwe statistieken van palingbeheer in Zweden- die 8 juni verschenen in de nieuwsbrief van de Sustainable Eel Group– tonen in 1 oogopslag wat het internationale probleem is bij beheer: knelpunten in vismigratie. Het leeuwendeel van aalbestanden in Zweden is nu afkomstig via uitzet van opgroeiende pootaal door vissers. Terwijl tegelijk meer dan 40 procent van de uittrekkende paling door een waterkrachtcentrale wordt gedood.
Het is dus goed dat in Groningen komende maandag een internationaal congres plaatsvindt voor vismigratie, waar ons land met duizenden gemalen een probleempje heeft. Alleen hoop je dat de juiste partijen aan de bal komen. En niet alle plunderaars die rond het Waddenfonds samendrommen om bijvoorbeeld 55 miljoen euro er uit te vissen voor de peperdure Vismigratierivier. Het thema Vismigratie houdt met het Waddenfonds alvast een vergadercircuit in bedrijf, zoals je hier kunt zien.
Alarm, uitsterven (= geef ons subsidie)
Lees wat 1 van hen, een vismigratie-concultant Han Wanningen- met 1 hand in het Waddenfonds en een voet in een deeltijdbaan bij Wereld Natuur Fonds uitbrengt voor alarmistische overdrijving, overgenomen door mainstreammedia:
Veel aandacht gaat tijdens het congres uit naar de paling en steur die met uitsterven worden bedreigd. Het aanbod van jonge paling langs de kust is de laatste twee jaar extreem laag, met het afgelopen voorjaar als dieptepunt.
Volgens ICES in december 2014 was er de laatste jaren juist sprake van herstel, internationaal nu op 12 procent van de topjaren 1960-1979. Internationaal zijn er geen visserij-onafhankelijke data. De Sustainable Eel Group meldt daarom alvast deze korte verklaring voor 2015:
Over 100 million (glasaaltjes) were caught this year. Levels were comparable to the 2011 and 2012 seasons and better than the lows of 2005-2010
We zien bij Wanningen/WNF de typerende ontkenning van basale wetenschappelijke feiten over trends en oorzaken van de visstand op Wad en IJsselmeer (fosfaat), zoals nog bevestigd door het ANT-onderzoek van Deltares in maart 2014. Als zulke wetenschaps-ontkenners zich aan vismigratie wagen, weet je dat het ze enkel om het geld is te doen. WNF, Waddenvereniging cs willen het congres aanwenden om het Waddenfonds te plunderen voor hun projectjes.
Ook de lage visstand in de Waddenzee en het IJsselmeer zijn al jaren een doorn in het oog van vissers en natuurorganisaties. Verbetering van zwemroutes wordt gezien als een van de oplossingen.
Naar een Rijke Waddenvereniging: Rijk worden met het Waddenfonds
Het Nederlandse Wereld Natuur Fonds kreeg al loterijmiljoenen om die steur uit te zetten. Sinds 2009 wil met Sportvisserij Nederland en nog wat groene clubs de vliegen afvangen van DUPAN, de palingherstel-club van de handel: dat zijn mensen die economisch belang hebben bij herstel, en niet bij het preken van de ondergang. Het WNF cs hebben baat bij ‘achteruitgang’ en het wekken van de suggestie dat deze vis uitsterft (onzin) Het preken van de ondergang, dat is het WNF-verdienmodel, zij verdienen niets met herstel.
Vorig jaar alvast, kwam in maart en april een relatief record aan glasaal bij Den Oever, maar dat record sneuvelde in de index-berekening van Imares. Imares gooide de piek van aankomst er uit, en rekende de maand mei wel mee toen er nauwelijks intrek was. We berichtten al eerder dat de index van Imares niet klopt. Internationaal worden data van glasaal voor de kust afgeleid van visserij-vangst. Zie deze studie over de Gironde, die de daling in aankomst van glasaal van 1980 tot 1999 in kaart brengt. Maar moderne data zijn dus ook afspiegeling van een sterk geslonken Franse glasaalvisserij, die halveerde afgelopen decennium. Eel-stocking-final-draft-MGP-CW-MG
Volgens dit rapport van de Sustainable Eel Group (internationale palinghandel met economisch belang bij herstel) vond de daling in aankomst van glasaal vooral vanaf de jaren ’80 tot eind jaren ’90 plaats, (bij de Britten tot 15 procent van wat het in de jaren ’80 was). Er zou voorzichtig herstel plaatsvinden. Er is al een Europees herstelplan in werking sinds 2009. Een belangrijk punt in dat plan, is dat palingboeren die glasaal benutten, daar 60 procent van uitzetten in geschikte binnenwateren.
Vrijwel geen glasaal uitzet meer in Europa
Dat uitzetten van glasaal (door vissers) was vroeger normaal zoals je aan deze grafiek kunt zien. Nu gebeurt dat nauwelijks meer.
Geef een reactie