Een onwetenschappelijk, gemanipuleerd onderzoek doorgeprikt. 

Een gastbijdrage van Robert Bor.

 

 

 

 

 

 

Onlangs werd de kijkers van Jinek de beruchte klimaatconsensus voorgeschoteld. Hans Nijenhuis (hoofdredacteur AD) confronteerde Thierry Baudet ermee toen hij zich hardop afvroeg waarom 97% van de wetenschappers waarschuwt dat klimaatverandering eraan komt. D66-voorman Rob Jetten insinueerde zelfs dat Baudet een verderfelijke klimaatontkenner was omdat hij de ‘klimaatconsensus’ weerspreekt.

De beide heren bedienden zich daarmee van de langstlopende en meest succesvolle retorische truc in het klimaatdebat. Nijenhuis poogde Baudet met het argument van de ‘97%-klimaatconsensus’ de mond te snoeren, terwijl Jetten hem in de beklaagdenbank zette. Een effectief één-tweetje. Dat die zogenaamde consensus voortkomt uit ondeugdelijk onderzoek en schromelijk wordt overdreven, lijkt politici, media en de klimaatlobby niet te deren.

Obama

Terug naar de bron dus. In mei 2013 twitterde Barack Obama, dat “97% van de wetenschappers het met elkaar eens is: klimaatverandering is echt, door mensen ontstaan en gevaarlijk”.

 

Barack Obama

@BarackObama

Ninety-seven percent of scientists agree: change is real, man-made and dangerous. Read more: http://OFA.BO/gJsdFp 

Pakkende one-liner

President Obama verwees naar een artikel waarin wordt uitgelegd hoe dat zit. Het gaat om een onderzoek van de Australische psycholoog en klimaatactivist John Cook. Hij schreef in 2013 met anderen (Cook et al) een artikel waarin wordt gesteld dat 97% van de wetenschappers meent dat mensen de klimaatopwarming veroorzaken. De steun van de president van de Verenigde Staten zorgde ervoor dat de pakkende 97%-oneliner zich razendsnel verspreidde.

Het frame van de ‘97%-consensus’ nestelde zich in het publieke bewustzijn en dient sinds die tijd als middel om de discussie over het klimaat dood te slaan. Een ieder die zich nog kritisch durft uit te spreken over de klimaatgekte wordt met een beroep op de 97%-consensus direct bestempeld als ‘klimaatontkenner’. Het lijkt er haast op dat de bedenkers van deze term bewust gekozen hebben voor een woord dat lijkt op ‘Holocaustontkenner’.

Onderzoek van Cook

Het onderzoek van Cook en collega’s is de basis van de klimaatconsensus. John Cook is de oprichter en eigenaar van de controversiële klimaatactivistische website Skeptical Science. Cook heeft met een groep van 12 mensen – samengesteld uit de community rondom zijn website – 12.000 wetenschappelijke artikelen onder de loep genomen om op basis daarvan te bepalen hoe wetenschappers denken over de opwarming van de aarde.

Cirkelredenering

De groep van beoordelaars kreeg opdracht om ieder artikel in te delen in een van 7 categorieën.

Categorie 1 was expliciet, in die zin dat deze de opwarming voor meer dan de helft aan menselijk ingrijpen toeschreef. Categorie 2 zei dat er sprake is van opwarming door menselijk ingrijpen, terwijl categorie 3 betekende dat CO2 als broeikasgas werd gezien. In het onderzoek zijn de resultaten van deze 3 categorieën vervolgens op één hoop geveegd als bevestiging van klimaatopwarming door menselijk ingrijpen. Expliciete tegenstanders werden gegroepeerd in de categorieën 5 tot en met 7.

De groep die geen expliciete uitspraak deed kwam in categorie 4. Cook telde categorie 4 niet mee in het onderzoek. Zijn argument was dat de bestaande klimaatconsensus het onnodig maakte om deze “geen mening” mee te tellen. Kortom, hij gebruikte zijn eigen hypothese als rechtvaardiging voor uitsluiting. Een zuivere cirkelredenering.

Resultaten

De bulk van de 12.000 artikelen valt in de neutrale groep (66,4%). De “pro-groep” (optelling van categorie 1 t/m 3) beslaat 32,6% en de minuscule anti-groep (categorie 5 t/m 7) uit slechts 0,7%. Doordat Cook de resultaten van categorie 4 buiten beschouwing liet, werden de pro-groep opeens verdrievoudigd. Door dit gegoochel met cijfers steeg deze groep van 32,6% naar maar liefst 97,1%.

Zo werd de 97% consensus-mythe geboren.

Onderzoekspopulatie Cook et al. voor en na datamanipulatie
Afbeelding: Onderzoekspopulatie Cook et al. voor en na de datamanipulatie

Scheve verhoudingen

Er is nog iets vreemds aan de hand met de cijfers van Cook.

Categorie 3, de groep artikelen waarin CO2 als broeikasgas wordt erkend, beslaat driekwart van de pro-groep. Categorie 2, die een zekere mate van klimaatopwarming door de mens onderkent, vormt het resterende kwart. Categorie 1, de groep artikelen waarin mensen expliciet hoofdverantwoordelijk gesteld worden voor klimaatopwarming, is binnen de pro-groep slechts 1,6%.

Ondanks deze verhoudingen heeft Cook deze categorieën simpelweg bij elkaar opgeteld als basis voor zijn 97% consensustheorie dat mensen klimaatopwarming veroorzaken.

Het onderzoek van Cook zegt niks over hoe gevoelig het klimaat voor extra uitstoot van CO2 is. Dat is echter wel een relevant punt, aangezien de klimaatconsensus inhoudt dat de mens verantwoordelijk zou zijn voor klimaatopwarming. Dat CO2 een zekere mate van klimaatopwarming veroorzaakt is op zich niet zo interessant. De mate waarin dat gebeurt wel.

Critici

Ook op het onderzoek zelf is veel af te dingen. Richard Tol, hoogleraar klimaateconomie aan de VU, heeft een reeks punten van kritiek. Volgens hem zijn vooral irrelevante artikelen bekeken, waren de beoordelaars overbelast, bevatte mogelijk een derde van de beoordeling fouten, kwamen de beoordelingen niet overeen met de visie van de auteurs en vond er geen verificatie plaats op de objectiviteit van de beoordeling.

 

Wierd Duk

@wierdduk

Voor als vanavond weer iemand bij de 97% claim wil maken:

“The claim of a 97% consensus on global warming does not stand up | Richard Tol”

https://www.theguardian.com/environment/blog/2014/jun/06/97-consensus-global-warming?CMP=share_btn_tw 

‘The claim of a 97% consensus on global warming does not stand up’

Richard Tol

Consensus is irrelevant in science. There are plenty of examples in history where everyone agreed and everyone was wrong

theguardian.com

Andrew Montford, schrijver van de Hockeystick Illusion, veroordeelt de stelling dat CO2 een broeikasgas is. Hij vindt het team van beoordelaars bevooroordeeld en stelt vast dat de mate van opwarming opzettelijk niet gedefinieerd is. Ook stelt hij dat er verkeerd is toegewezen aan categorieën.
Wetenschapsjournalist Marcel Crok noemt het werk van Cook insignificant en misleidend, omdat het niet de verdeling van de artikelen over de categorieën aangeeft. Sociaal psycholoog Jose Duarte gaat zelfs zo ver dat hij stelt dat er sprake is van fraude, omdat de beoordelaars tijdens de training en online met elkaar hun beoordeling hebben afgestemd. Alleen al de vijandigheid in de richting van wetenschappers is voor hem reden om het onderzoek af te keuren.

Professor Mike Hulme ziet een additioneel probleem: het onderverdelen van de wereld in goed en kwaad, gelovigen en ongelovigen.

Hij slaat de spijker op zijn kop.

Is er sowieso een consensus?

Los van het gammele onderzoek van Cook is het niet ondenkbaar dat klimaatopwarming wel degelijk een meerderheidsstandpunt is. Naast Cook zijn er 14 andere onderzoeken die ook de consensus hebben onderzocht. Opvallend is dat hoe stelliger de vraag wordt geformuleerd, hoe minder goedkeuring de stelling verkrijgt. Je kan zeggen dat steun voor de stelling ergens tussen de 40% en de 90% ligt. Consensus impliceert dat steun bijna unaniem is. Daar is geen sprake van.

Klimaatelite

Verder valt op dat 11 van de 14 onderzoeken alleen hebben gekeken naar de consensus onder klimatologen. Net alsof alleen zij de wetenschappelijke elite zijn. Dat geeft in alle gevallen een hoger percentage wat steevast wordt opgevoerd als bewijs voor de consensus. De veronderstelling die wordt gemaakt is dat publicerende klimatologen meer weten en hun steun dus belangrijker is dan die van andere wetenschappers. Er is echter niet onderzocht of er sprake is van een zelf-bevestigend groepsvooroordeel of een meer activistische grondhouding bij de klimatologen-elite.

Manipulatief gegoochel

Gezien het onwetenschappelijke en manipulatieve cijfergegoochel, is het de hoogste tijd dat het gebruik van de klimaatconsensus in het publieke debat ten grave wordt gedragen. Niet alleen klopt er weinig van het Cook et al-onderzoek, het is vooral ook een middel geworden om wetenschap en debat te beknotten. Tegenstanders worden geridiculiseerd, monddood en zelfs brodeloos gemaakt. Jonge wetenschappers zijn bang om tegen de consensus in te gaan uit angst afgesneden te worden van onderzoeksgelden. Alleen critici die financieel onafhankelijk zijn, durven zich nog te roeren.

De 97% klimaatconsensus is een retorische truc om mensen het zwijgen op te leggen. Het is een middel om tegenstanders af te serveren als ‘klimaatontkenner’ met wie je verder niet hoeft te praten.

Laten we het omdraaien: een ieder die zich nog durft te beroepen op de 97% klimaatconsensus verdient het niet om nog langer serieus te worden genomen

Bron: OpinieZ.