Auteur: Ron Clutz.

Vertaling: Martien de Wit.

Hieronder vindt u een reeks weerleggingen van de 12 meest voorkomende claims van klimaatalarmisten, zoals die in het onlangs uitgebrachte ‘Fourth National Climate Assessment Report‘ [2] zijn te vinden. De auteurs van deze weerleggingen zijn allemaal erkende experts op de relevante gebieden.

Met dank aan Joseph D’Aleo voor het compileren van werk van veel experts op zijn website ACRESEARCH Fact Checking Climate Claims.

Fragmenten in cursief met mijn vetgedrukte letters. (Ron Clutz).

Voor elke claim van alarmisten wordt hieronder een samenvatting van de relevante weerlegging gegeven, samen met een link naar de volledige tekst van de weerlegging, met de namen en de referenties van de auteurs van elke weerlegging.

Claim: Hittegolven nemen in een alarmerend tempo toe en hitte doodt.

Feit: Ze zijn sinds de jaren dertig in de VS en wereldwijd gedaald.

Er is geen waarneembare toename op lange termijn van hittegolven in de Verenigde Staten of elders in de wereld geweest. De meeste records ooit in de VS werden vele jaren geleden gevestigd, lang voordat de mensheid veel fossiele brandstof gebruikte. Achtendertig staten vestigden hun records vóór 1960, waarvan 23 in de jaren 1930!. Hier in de Verenigde Staten neemt het aantal 100, 95 en 90 °F-dagen per jaar gestaag af sinds de jaren 1930. De Heat Wave Index van het Environmental Protection Agency bevestigt dat de jaren 1930 het heetste decennium vormden.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: Heat Waves (08/19/19)

2 Claim: Wereldwijde opwarming veroorzaakt meer orkanen en sterkere orkanen.

Feit: De orkaanactiviteit is sinds 1900 enigszins gedaald, de aardverschuivingen in de VS nemen af.

De lineaire trend op lange termijn in het aantal en de intensiteit van de wereldwijde orkaanactiviteit is vlak gebleven of gedaald. Orkaanactiviteit varieert van jaar tot jaar en gedurende langere periodes, aangezien oceaancycli op korte termijn zoals El Niño/La Niña en multidecadale cycli in de Stille Oceaan (PDO) en Atlantische (AMO) oceaantemperatuurregimes vooral leiden tot veranderingen in activiteitsniveaus en bepaalde stroomgebieden boven andere.

Betrouwbare gegevens tonen aan dat dit waar is ondanks een veel betere detectie van de open oceaan dan vóór de jaren 1960, toen veel kortstondige stormen op zee zouden zijn gemist, omdat er geen satellieten, geen vliegtuigverkenning, geen radar, geen boeien en geen geautomatiseerde weerstations waren.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttal Hurricanes (10/19/19).

Claim: De opwarming van de aarde veroorzaakt meer en sterkere tornado’s.

Feit: Het aantal sterke tornado’s is de afgelopen halve eeuw afgenomen.

Tornado’s houden zich niet aan voorspellingen over de ‘opwarming van de aarde’. De frequentie van sterke tornado’s is sinds de jaren vijftig gedaald. De jaren 2012, 2013, 2014, 2015 en 2016 zagen allemaal benedengemiddeld tot bijna record lage tornado-tellingen in de VS, sinds de tellingen in 1954 begonnen. In 2017 steeg het getal tot het langetermijngemiddelde. 2018 Scoort ver onder de 25e percentiel. Tornado’s namen dit voorjaar toe toen extreme koude en late sneeuw botsten met warmte uit het zuidoosten, waardoor een reeks sterke stormen ontstond met zware regenval en onstuimig weer, waaronder tornado’s.

Mei behoorde tot de hoogst scorende maanden en het seizoen herstelde zich na 7 rustige jaren boven het 50e percentiel.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttals Tornadoes (08/20/19)

Claim: De opwarming van de aarde verhoogt de omvang en de frequentie van droogtes en overstromingen.

Feit: Droogtes en overstromingen zijn niet veranderd sinds we fossiele brandstoffen gebruiken

Ons gebruik van fossiele brandstoffen voor de energievoorziening van onze maatschappij veroorzaakt geen droogte of overstromingen. NOAA stelde vast dat er geen aanwijzingen zijn dat overstromingen en droogtes toenemen als gevolg van klimaatverandering.

Het aantal, de omvang of de ernst van deze gebeurtenissen neemt op sommige locaties van tijd tot tijd dramatisch toe gedurende enkele jaren, maar dan worden de omstandigheden weer normaal. Dit is eenvoudig de lang bestaande constante variatie van het weer als gevolg van een samenloop van natuurlijke factoren.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttals Droughts and Floods (08/22/19)

Claim: Global Warming heeft de Amerikaanse bosbranden vergroot.

Feit: Bosbranden nemen sinds 1800 af. De toename van de schade in de afgelopen jaren is te wijten aan de bevolkingsgroei in kwetsbare gebieden en slecht bosbeheer.

Bosbranden zijn bijna elke late zomer en herfst in het nieuws. Het National Interagency Fire Centre heeft het aantal branden en het getroffen areaal sinds 1985 geregistreerd. Deze gegevens laten het aantal branden zien dat licht afneemt, hoewel het verbrande areaal was gestegen voordat het de afgelopen 20 jaar vlak bleef.

De NWS volgt het aantal dagen dat de omstandigheden bevorderlijk zijn voor bosbranden wanneer zij waarschuwingen met code rood afgeven. Dat aantal is weinig veranderd.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttal Wildfires (08/07/19)

Claim: Door de opwarming van de aarde verdwijnt sneeuw.

Feit: Sneeuwval neemt toe in de herfst en winter op het noordelijk halfrond en Noord-Amerika met veel records.

Dit is een bewering die al tientallen jaren wordt herhaald, zelfs als de natuur een tegengestelde trend vertoonde met ongekende sneeuw, zelfs in de grote kuststeden. Elke keer dat ze de claim herhalen, lijkt de natuur er een schepje bovenop te doen.

Alarmisten zijn uiteindelijk zover gekomen, dat ze grotere sneeuwval toeschrijven aan toegenomen vocht, maar de sneeuwval in de afgelopen jaren heeft zich meestal voorgedaan in koudere winters met hoge sneeuwwater-equivalentverhoudingen in koude arctische lucht.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttal Snow (09/19/19)

Claim: De opwarming van de aarde leidt tot een stijgende zeespiegel, zoals zowel op peilschalen als satellietmetingen is te zien.

Feit: Het tempo van de mondiale zeespiegelstijging is de afgelopen eeuw met gemiddeld 40% gedaald. Waar het toeneemt, zijn lokale factoren zoals bodemdaling verantwoordelijk.

Deze claim is aantoonbaar onjuist. Het draait echter om de bewering: “Getijdenmeters en satellieten zijn het eens met de modelprojecties.” De modellen tonen een grote versnelling van de zeespiegelstijging in de komende 30 tot 70 jaar. Hoewel de modellen misschien versnelling laten zien, doen de peilschalen dat duidelijk niet.

Alle gegevens van peilschalen in gebieden waar het land niet stijgt of zinkt, tonen in plaats daarvan een gestage lineaire en onveranderde zeespiegelstijging van 4 tot 6 inch/eeuw, met variaties als gevolg van zwaartekrachtfactoren. Het is juist dat waar het land zinkt, zoals het is in het Tidewater-gebied van Virginia en de Mississippi Delta-regio, de zeespiegel sneller lijkt te stijgen, maar wijziging van CO2-uitstoot zou daar geen verandering in brengen.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: Rebuttal – Sea Level (01/18/19)

Claim: IJsafname op de Noordpool, Antarctica en Groenland versnelt als gevolg van de opwarming van de aarde.

Feit: Het poolijs varieert met multidecadale cycli in oceaantemperaturen. Huidige niveaus zijn vergelijkbaar met, of zijn boven historisch lage niveaus.

Satelliet- en landoppervlakte-temperatuurrecords en zee-oppervlaktetemperaturen tonen aan dat zowel de Oost-Antarctische ijskap als de West-Antarctische ijskap afkoelt, niet opwarmt en glaciaal ijs toeneemt; niet smelt. Satelliet- en landoppervlaktemetingen van het zuidelijke poolgebied vertonen de afgelopen 37 jaar geen opwarming. Groei van de Antarctische ijskappen betekent dat de zeespiegelstijging niet wordt veroorzaakt door het smelten van poolijs en in feite de stijgingssnelheid iets verlaagt. Satelliet Antarctische temperatuurrecords laten 0,02 ° C / decennium afkoeling zien sinds 1979. De Zuidelijke Oceaan rond Antarctica wordt sinds 2006 scherp kouder. Antarctisch zee-ijs neemt toe en bereikt het hoogste punt ooit. Uit oppervlaktetemperaturen op 13 stations blijkt dat het Antarctisch Schiereiland sinds 2000 sterk afkoelt.

Arctische temperatuurrecords laten zien dat de jaren 1920 en 1930 warmer waren dan de jaren 2000. Officiële historische schommelingen van Arctisch zee-ijs beginnen met de eerste satellietbeelden in 1979. Dat valt toevallig samen met het einde van de recente wereldwijde koudeperiode 1945-1977 en de resulterende maximale omvang van Arctisch zee-ijs. Tijdens de warme periode van 1978 tot voor kort is de hoeveelheid zeeijs afgenomen, maar de afgelopen jaren weer toegenomen. De Groenlandse ijskap is ook gegroeid na een abnormaal warme 2012.

Gedetailleerde weerlegging en auters: AC Rebuttal Arctic, Antarctic and Greenland (05/19/19)

Claim: Mondiale opwarming is verantwoordelijk voor de recordwarmte in juli in Alaska.

Feit: Warmte-records in Alaska in juli 2019 waren het gevolg van een warme Noord-Pacific en minder ijs in de Beringzee aan het einde van de winter als gevolg van sterke stormen. Het tegenovergestelde gebeurde bij een recordkoude in 2012.

Het klimaat in Alaska (gemiddelden en extremen) varieert in de tijd, maar de veranderingen kunnen worden verklaard door de natuurlijke variabiliteit in de Noordelijke Stille Oceaan, die het klimaatregime in stroomafwaartse landgebieden beheerst. Deze oceaantemperatuurregimes (modi van de Pacific Decadal Oscillation of PDO) verbeteren de klimaatvoorspellingen van seizoen tot seizoen en van jaar tot jaar voor Noord-Amerika vanwege de sterke neiging tot persistentie gedurende meerdere seizoenen en meerdere jaren. De PDO correleert goed met tendensen voor El Niño en La Niña, die een grote impact hebben op Alaska en een groot deel van Noord-Amerika.

Hier de weerlegging: AC Rebuttal- Alaska’s hot July caused by global warming (08/21/19)

Claim: Stijgende CO2-concentraties in de atmosfeer veroorzaken verzuring van de oceaan, wat het leven in de zee catastrofaal schaadt.

Feit: Goed beschouwd, blijkt verzuring van de oceaan vaak een non-probleem of zelfs een voordeel te zijn.

Het chemisch aspect van de verzuringshypothese van de oceaan is vrij eenvoudig, maar is niet zo solide als vaak wordt beweerd. Ten eerste suggereert het werk van een aantal gerespecteerde wetenschappers dat de daling van de pH in de oceaan lang niet zo groot zal zijn als het IPCC en anderen voorspellen. En, zoals bij alle fenomenen waarbij levende organismen betrokken zijn, maakt de introductie van levende organismen in de analyse de zaken enorm ingewikkeld. Wanneer een aantal onderling verbonden biologische fenomenen wordt beschouwd, wordt het veel moeilijker, zo niet onmogelijk, om zulke ingrijpende negatieve conclusies te trekken over de reactie van mariene organismen op verzuring van de oceaan. Integendeel, wanneer het leven wordt beschouwd, wordt verzuring van de oceaan vaak als een non-probleem of zelfs als een voordeel gezien. En in dit verband hebben talloze wetenschappelijke onderzoeken de bestendigheid aangetoond van meerdere mariene planten- en diersoorten tegen verzuring van de oceaan – wanneer deze studies correct worden uitgevoerd onder realistische experimentele omstandigheden.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttal – Ocean Acidification (02/04/19)

Claim: Koolstofvervuiling is een gezondheidsrisico.

Feit: Koolstofdioxide (CO2) is een reukloos onzichtbaar sporengas dat plantaardig voedsel is en essentieel voor het leven op de planeet. Het is geen vervuilende stof.

De term ‘koolstofvervuiling’ is een opzettelijke, dubbelzinnige, oneerlijke term, bedoeld om mensen te misleiden door hen te laten denken dat kooldioxide vervuiling is. Het wordt door de milieuactivisten gebruikt om de milieu-effecten van CO2-uitstoot te verwarren met de impact van de uitstoot van ongewenste verbrandingsproducten. Het verbranden van op koolstof gebaseerde brandstoffen (fossiele brandstoffen – steenkool, olie, aardgas – en biobrandstoffen en biomassa) zet de koolstof in de brandstoffen om in koolstofdioxide (CO2), een reukloos onzichtbaar gas dat plantaardig voedsel is en essentieel is voor het leven op de planeet.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttal Health Impacts (02/04/19)

Claim: CO2-geïnduceerde klimaatverandering bedreigt de wereldwijde voedselproductie en schaadt natuurlijke ecosystemen.

Feit: De vitaliteit van de mondiale vegetatie in zowel beheerde als onbeheerde ecosystemen is nu beter dan honderd jaar geleden, 50 jaar geleden, of zelfs slechts twee tot drie decennia geleden, gedeeltelijk dankzij CO2.

Dergelijke claims zijn niet gerechtvaardigd; De vitaliteit van de mondiale vegetatie in zowel beheerde als onbeheerde ecosystemen is verre van in gevaar, maar is nu veel beter dan 100 jaar geleden, 50 jaar geleden, of zelfs slechts twee tot drie decennia geleden.

Met betrekking tot beheerde ecosystemen (voornamelijk de agrarische onderneming), zijn de opbrengsten van bijna alle belangrijke voedselgewassen al tientallen jaren gestegen (d.w.z. de Groene Revolutie). De redenen voor deze stijgingen zijn talrijk, maar ze hebben zich vooral voorgedaan in reactie op voortdurende vooruitgang in de landbouwtechnologie en wetenschappelijk onderzoek die de kennis of de kennisbasis van de landbouw hebben uitgebreid (bijv. meststoffen, pesticiden, irrigatie, gewasselectie en veredeling, computers, machines en andere systemen).

Ruimtelijk patroon van trends in de bruto primaire productie (1982-2015). Bron: Sun et al. 2018.

Gedetailleerde weerlegging en auteurs: AC Rebuttal Agriculture and NaturalEcosystems_Idso020619 (1)

Conclusie:

De goed gedocumenteerde weerlegging van de ‘drie bewijslijnen’ waarop EPA (U.S. Environmental Protection Agency) de opwarming van de aarde toeschrijft aan door de mens veroorzaakte CO2-emissies, toont aan dat er geen causaal verband bestaat tussen dergelijke CO2-emissies en de opwarming van de aarde.

Dit op zijn beurt verbreekt noodzakelijkerwijs de causale keten tussen CO2-uitstoot en de vermeende domino-effecten van de opwarming van de aarde, zoals verlies van poolijs, verhoogde zeespiegel, verhoogde aantal hittegolven, overstromingen, droogtes, orkanen, tornado’s, enz.

Deze vermeende gevolg-effecten worden constant aangehaald om alarm te slaan en steeds strengere CO2-regulering te legitimeren. EPA vertrouwde expliciet op voorspelde toenames van dergelijke gebeurtenissen om de Endangerment Finding te rechtvaardigen ter ondersteuning van haar Clean Power Plan. Maar zoals hierboven is aangegeven, is er geen bewijs dat dergelijke claims bevestigt, en overvloedig empirisch bewijs van het tegendeel.

Bron hier.