Pieter Klok, hoofdredacteur Volkskrant.

Van een onzer correspondenten.

De hoofdredacties van kranten worstelen met een ‘raadsel’, zo stelde hoofdredacteur Peter Klok van de Volkskrant gisteren.

Hij schreef:

‘Artikelen met het woord ‘klimaatverandering’ in de intro worden online minder goed gelezen dan gemiddeld, vertelde een collega-hoofdredacteur deze week. Het is de paradox – of op zijn minst het raadsel – van de berichtgeving over de klimaatverandering: veel, waarschijnlijk veruit de meeste, lezers vinden de opwarming van de aarde het allerbelangrijkste onderwerp van deze tijd, en toch hebben ze de neiging artikelen erover links te laten liggen. Omdat ze het al weten? Omdat ze er moedeloos van worden? Omdat het probleem vooralsnog vooral abstract is? Omdat het lastig is er spannende verhalen van te maken?’

Het is een feit van algemene bekendheid dat kranten als de Volkskrant weliswaar veel over klimaatverandering publiceren, maar altijd en structureel vanuit één gezichtspunt: klimaatverandering wordt veroorzaakt door de mens en CO2-uitstoot is de grote boosdoener. Veruit de meeste artikelen worden in dat frame behandeld. Ook buitenlandse kranten zoals The Guardian kijken naar klimaatverandering vanuit dit paradigma. En zie: er ontvouwt zich vanuit dit perspectief inderdaad een wereld die zichtbaar wordt en waarover de lezer wordt bericht:

klimaatbezorgde politici, bedrijven die volop aan energietransitie doen, overheden die windmolens plaatsen of zelfs kernenergie, burgers die actievoeren tot aan de rechter en klimaattoppen waar afspraken worden gemaakt over grenzen aan broeikasgassen. Want last but not least: er zijn wetenschappelijke instituten die aantonen dat het slecht gaat met de wereld en het klimaat.

Deze wereld is zo groot dat je elke dag de krant er mee kunt vullen. Maar ook het hoofd van de lezer.

Men doet verslag van Ajax Feijenoord, maar laat alleen de bal zien als Ajax aan de bal is. Het publiek wil de hele wedstrijd.

Dat er ook een heel andere wereld is van publicaties, lezingen, wetenschappelijke congressen, instituten die onderzoek doen, boeken die het licht zien, rechtszaken die gevoerd worden, politici die een andere mening hebben, wetenschappers die stellen dat het wel meevalt met klimaatverandering, krijgt bijna geen aandacht in deze kranten.

Het zou goed kunnen dat de Volkskrantlezers ook – en misschien wel met mate – meer van die andere wereld zouden willen horen. Dan zouden lezers niet in groten getale ook bronnen zoeken waar die gezichtspunten en bevindingen wel zijn te vinden. Klimaatverandering is een emotioneel onderwerp, nuance en pluriformiteit in eigen huis zou reinigend kunnen werken.

Klok schrijft zelf immers:

‘Zeker online zoeken veel lezers opwinding, en nog liever verontwaardiging. Analyses over klimaatverandering delven daardoor waarschijnlijk vaak het onderspit. Het is lastig om een iemand de schuld te geven – we zijn met zijn allen verantwoordelijk –, om boos te worden op iets of iemand. Stukken waarin klimaatactivisten hypocriet worden genoemd, omdat ze nog wel een vliegtuig pakken of een hamburger eten, roepen emoties op en trekken daardoor lezers aan. Hierdoor gaat de klimaatdiscussie vooral daarover in plaats van over het echte probleem. Het is een mechanisme waar steeds meer maatschappelijk discussies aan ten prooi vallen.’

Misschien dat maatschappelijke discussies vanuit meerdere gezichtspunten moeten worden gevoerd. Wat klimaatverandering betreft zou de intelligente lezer van de Volkskrant dit moeten kunnen waarderen. Het is maar een eenvoudige tip.

***

Bron hier.

Zie ook de ‘klassieker’: Volkskrant en klimaat – een klein beetje minder Stalinisme. (hier)

***

Gerelateerd: