Foto: Shutterstock.

Het is tijd om op te staan tegen de eco-paniekzaaierij van onze middeleeuwse elites.

Door Brendan O’Neill.

En zo zijn we een nieuw tijdperk ingegaan. ‘Het tijdperk van de opwarming van de aarde is geëindigd, het tijdperk van het wereldwijde koken is aangebroken’, verklaarde VN-chef António Guterres vorige week. Het is moeilijk om te weten wat erger is: de overmoed en arrogantie van deze globalistische functionaris die denkt dat hij het recht heeft om het begin van een heel nieuw tijdperk aan te kondigen, of de slaafse gehoorzaamheid van de media-elites die zijn gestoorde edict over de komende hittedood van de aarde kritiekloos slikten.

‘Het tijdperk van wereldwijd koken is aangebroken en het is angstaanjagend’,

kopte de voorpagina van de Guardian, alsof het woord van Guterres evangelie was, elke uiting van hem een goddelijke waarheid. We moeten dringend het dit uitzinnige gepraat over een ‘kokende’ planeet de kop indrukken.

Antonio Guterres. Foto: Shutterstock.

Guterres vaardigde zijn neo-pauselijke bul uit over het koken van onze wereld als reactie op de hittegolven die sommige landen de afgelopen twee weken hebben getroffen.

‘Klimaatverandering is hier [en] het is angstaanjagend’, zei hij. We zien ‘gezinnen die wegrennen voor de vlammen [en] arbeiders die in de verzengende hitte instorten’ en ‘het is nog maar het begin’,

zei hij, terwijl hij zijn beste imitatie deed van een duizendjarige waanzinnige voorspelling uit de eerste eeuw. Vergeet in feite ‘klimaatverandering’, zei hij. Vergeet ook ‘global warming‘. Wat we zien is koken. Het doet allemaal denken aan het boek Job dat waarschuwde dat de slang Leviathan de zeeën zou laten ‘koken als een ketel’. Leviathan is terug, alleen noemen we hem nu klimaatverandering.

De onderdanige snelheid waarmee de media het bevel van Guterres voorpaginanieuws maakten, was buitengewoon. Ze gedroegen zich minder als verslaggevers dan als de slaafse schriftgeleerden van deze seculiere god en zijn waanvoorstellingen. ‘Wereld betreedt “tijdperk van wereldwijd koken”‘, kopte de Independent, en we ‘weten wie verantwoordelijk is’.

Geen prijzen om te raden wie dat is. Jij, ik en de rest van onze vervelende soort. Dat is het altijd. ‘De planeet kookt’, zo luidde een kop, waarmee werd bevestigd dat de angstaanjagende zin van Guterres, zijn propagandistische zin ongetwijfeld opgesteld met behulp van spindoctors in een of ander VN-achterkamertje, nu al als feit wordt gedoopt.

Bijna onmiddellijk begonnen mediakanalen lezers de les te lezen over hoe ze zouden kunnen helpen de komende verdamping van onze planeet een halt toe te roepen. SBS in Australië adviseerde ons om ‘vleesinname te verminderen’, ‘niet meer in auto’s te rijden’ en ‘vluchten te verminderen’.

Kortom, stop met alle leuke dingen; breng offers om de boze goden van de natuur te sussen. Zelfs zelfbenoemde radicalen maakten zich tot spreekbuis van de middeleeuwse preken van de VN. Novara Media omarmde ‘global cooking meteen als een geschikte metafoor voor de brandstichter die de mensheid op aarde heeft gehad. Het is alsof Marxisten zich tegenwoordig in Malthusianen hebben getransformeerd.

Kunnen we niet een beetje kritisch nadenken over het idee van ‘global cooking’? Het eerste dat een rationele geest zou moeten opmerken, is dat koken is wanneer vloeistof in damp verandert. Sorry dat ik pedant ben, maar ik denk dat de betekenis van woorden belangrijk is. Gelooft iemand echt dat onze planeet nu zo fantastisch heet is dat meren en rivieren en zeeën binnenkort zullen beginnen te verdampen? Als je dat niet doet – en dat zou je ook niet moeten doen, want het is flauwekul – dan zou je geen zin als ‘global cooking’ moeten gebruiken. Inderdaad, een professor in de klimaatfysica berispte Guterres, mild natuurlijk, omdat hij begon af te wijken van het onderliggende wetenschappelijke bewijs. Inderdaad. De aarde kookt niet, en dat moeten we ook niet zeggen.

Er zijn nog andere redenen om sceptisch te zijn over de kokende hysterie. Ja, het weer is heet in delen van Europa, maar er zijn door de geschiedenis heen hittegolven geweest, lang voordat de industrie opkwam. Bovendien zegt de Griekse regering dat de meeste van de 667 branden die ze de voorbije twee weken heeft meegemaakt, ‘door mensenhanden‘ zijn ontstaan. Dus die woeste vlammen die door onze groene elites vrolijk werden beschreven als de straf van Moeder Natuur voor de mensheid, waren voornamelijk het werk van brandstichters.

Dan is er het feit dat koud weer veel meer mensen doodt dan warm weer. Zullen de kille wintermaanden, waarin talloze oude mensen zullen omkomen, door Guterres en zijn apostelen worden beschreven als een wereldwijde bevriezing, een nieuwe ijstijd? Natuurlijk niet. Er zijn geen propagandapunten, geen mogelijkheden voor moderniteitsbashing, in bangmakerij over koud weer.

Laten we duidelijk zijn: ‘global cooking‘ is geen feitelijke of wetenschappelijke uitdrukking. Integendeel, het vertegenwoordigt weer een nieuwe toename van de groene politiek van angst. Het is de nieuwste toevoeging aan het toch al dikke woordenboek van eco-dread. Economische inflatie is niet het enige probleem waarmee we vandaag worden geconfronteerd – er is ook dreigende inflatie. Met name de catastrofe van klimaatverandering wordt zo’n beetje wekelijks opgeblazen.

Dit is waarom we van klimaatverandering naar klimaatcrisis naar klimaatnoodsituatie zijn gegaan. Taal wordt gebruikt om de massa te terroriseren, om ons uit onze veronderstelde apathische kalmte over de kwestie van klimaatverandering te halen en ons te dwingen het eens te worden met de chagrijnige elites dat het einde echt nabij is, en het is onze schuld.

Zoals de Washington Post zei in zijn berichtgeving over het ‘global cooking’-edict, kunnen apocalyptische superlatieven ‘nuttig zijn om het belang van [deze] kwestie te onderstrepen’.

Dit is een bekende tactiek van eco-propagandisten. Een paar jaar geleden protesteerde Extinction Rebellion buiten de kantoren van de New York Times om druk uit te oefenen om de passieve uitdrukking ‘klimaatverandering’ te dumpen in plaats van de paniek veroorzakende ‘klimaatnoodsituatie’. ‘Taalexperts’ hebben de omarming van catastrofale taal door de media toegejuicht, omdat ogenschijnlijk lastige terminologie kan helpen om ‘een steeds urgenter wordende dreiging aan het publiek over te brengen’.

Ze proberen ons te manipuleren. Ze gebruiken de grammatica van Armageddon om ons te verleiden tot naleving van het groene verhaal en zijn eisen voor opoffering in het dagelijks leven. Zoals ik betoog in mijn nieuwe boek, A Heretic’s Manifesto, willen ze ‘ons dwingen tot het rijk van de ondergang door ons minder te laten nadenken over “klimaatverandering” en meer over klimaatchaos, klimaatramp en zelfs klimaatapocalyps’.

Het is absoluut noodzakelijk dat we ons verzetten tegen dit taalkundige autoritarisme. ‘Wereldwijd koken’ is niet alleen een belachelijke uitdrukking – het is ook een belediging voor de waarheid, de rede en ons.

Dat zo’n fact-lite, postwetenschappelijke, hysterische uitdrukking is gebruikt door de VN, de groep activisten en de media-elites herinnert ons eraan dat ze de rest van ons, de kleine mensen, zien als kneedbare wezens die deze kant op moeten marcheren en dat door enge woorden en waarschuwingen voor een helse toekomst.

Het is kokende woede die we zouden moeten voelen, voor deze arrogante kruistocht van emotionele manipulatie.

***

Bron hier.

***