Boris Johnson. Foto: Shutterstock.

Door Francis Menton.

In het hele Westen presenteert de cultus van de uitfasering van fossiele brandstoffen zichzelf als een orthodoxie waartegen geen afwijkende meningen zijn toegestaan.

In de VS bestaat er substantiële en groeiende weerstand tegen de handhaving van die orthodoxie, onder Republikeinen in het algemeen en in het bijzonder uit rode en energieproducerende staten. In Europa daarentegen is er weinig weerstand geweest. In land na land, kreeg het streven naar Net Zero CO2-uitstoot de steun van een effectieve consensus tussen alle politieke partijen. Door een gigantische politieke misrekening stemden veel centrumrechtse conservatieve partijen hier volledig mee in. Die fout lijkt nu een aantal van deze partijen in de grote landen te vernietigen.

Vanaf het moment dat het voor het eerst werd voorgesteld, was Net Zero iets waarmee geen enkele rationele rechts-van-centrum-partij zich ooit had mogen associëren. Wat je ook denkt over de vraag of de CO2-uitstoot uit fossiele brandstoffen ‘de planeet opwarmt’ of zelfs een ‘klimaatcrisis’ veroorzaakt, de voorgestelde oplossing van het bouwen van veel intermitterende elektriciteitsopwekking heeft nooit enige kans gehad om tegen redelijke kosten te werken.

Dit was altijd een onbewezen socialistisch centraal planningsplan dat er alleen maar in kon slagen de energiekosten op te drijven en de bevolking te verarmen. Dergelijke utopische socialistische plannen zijn de zaak van links. Als centrumrechtse politieke partijen enig doel hebben, zou het moeten zijn om zich te verzetten tegen dit soort plannen, en op te komen voor de arbeiders en de middenklasse die erdoor geschaad worden.

Maar zo is het niet gegaan. Neem slechts twee van de leidende landen: Groot-Brittannië en Duitsland.

In Groot-Brittannië sprong de Conservatieve Partij met beide benen in de strijd om de Net Zero-agenda te verdedigen. Hoewel de eerste Klimaatwet in 2008 tijdens een Labour-regering werd aangenomen, namen de Conservatieven in 2019 het voortouw om die wet te wijzigen om juridisch bindende doelstellingen vast te stellen, en vervolgens te verdubbelen en te verdrievoudigen met nieuwe doelstellingen en mandaten. Uit een rapport van het House of Lords van januari 2023:

In 2021 stelde de [conservatieve] regering twee aanvullende tussentijdse doelstellingen vast om een ​​energieneutraal systeem tot stand te brengen en de uitstoot tegen 2035 met 78% te verminderen . . . In Groot-Brittannië werd het beleidstraject om Net Zero te bereiken gelanceerd in de ‘ Net Zero Strategy ’, gepubliceerd door het Department for Business, Energy and Industrial Strategy in oktober 2021. Enkele van de belangrijkste beleidsmaatregelen zijn onder meer:

het beëindigen van de verkoop van nieuwe benzine- en dieselauto’s

het bevorderen van het gebruik van duurzame vliegtuigbrandstof

investeren in schone elektriciteits- en waterstofproductie

het verstrekken van financiering aan huishoudens om over te stappen op koolstofarme verwarmingssystemen

het stimuleren van boeren om koolstofarme landbouwmethoden te gebruiken

en plan om het tempo van de bosaanleg in Engeland te verdrievoudigen

Intussen is de energieprijs voor Britse consumenten enorm gestegen. Greenmatch rapporteert hier in een stuk van 15 maart 2024 dat de gemiddelde jaarlijkse elektriciteitsrekening voor een Britse consument is gestegen van £764 in 2021 naar £2000 in 2022. In 2023 had de prijs per kWh voor elektriciteit voor een Britse consument een gemiddelde bereikt van 27 p. Dat komt overeen met ongeveer 35 ¢US, of ruim het dubbele van de gemiddelde elektriciteitsprijs voor consumenten in de VS.

Er zijn ongetwijfeld andere redenen voor de huidige impopulariteit van de conservatieve regering. Deze kwestie staat echter duidelijk op of nabij de top. Hier is een overzicht van de peilingen voor de volgende verkiezingen van de Britse afdeling van Politico:

Het lijkt erop dat de Conservatieven zullen worden weggevaagd.

Francis Menton.

De situatie in Duitsland is vergelijkbaar. De mainstream centrumrechtse partijen, de CDU en de CSU, leidden onder oud bondskanselier Angela Merkel Duitsland naar de ‘Energiewende’. Ze kregen de massale bouw van windturbines en zonnepanelen, en de sluiting van al hun kerncentrales. Resultaat: de elektriciteitsprijzen voor consumenten zijn driemaal of meer dan het Amerikaanse gemiddelde. Het recente nieuws uit Duitsland is dat de CDU en CSU hun populariteit zien afnemen, terwijl de populistische rechtse partij, de AFD, in opkomst is.

Er valt hier een les te leren voor de Amerikaanse Republikeinen. Nu de kosten van krankzinnige groene energieplannen steeds duidelijker worden, lijkt het opkomen ertegen steeds meer politieke winst te kunnen opleveren.

***

Bron  hier 

***