Zolang het voorzorgprincipe natuurbeleid dicteert, is altijd 'meer onderzoek' nodig
Momenteel voert Imares in opdracht van Visned voor 2 miljoen euro onderzoek uit naar ‘bodemberoering’ door garnalenvisserij. Zie hier het onderzoeksvoorstel. Dat onderzoek dient als ‘Passende beoordeling’om te zien of garnalenvissers voldoen aan de eisen van de Milieubeweging/Ministerie van ELI. Deze blog in mijn bodemberoeringreeks gaat verder in op de potentiele overbodigheid van dat onderzoek. We weten eigenlijk al dat dit fenomeen onmeetbaar is/ irrelevant op het zandige dynamische Wad.
Geen verschil bodemfauna bij eerdere proef
Ook zonder dit nieuwe proefperceel bij het Molenrak had Imares al een visserijloze onderzoekstuin onder Rottum. Het onderzoeksvoorstel dáárvan kun je hier downloaden.Twee slenken Boschwad en Schild zijn al sinds november 2005 voor visserij gesloten. De zelfde onderzoekers van Imares deden al een vergelijkend onderzoek met deze slenken en 2 ‘referentiegeulen’ waar wel gevist werd.
-
Zij vonden in 2011 géén statistisch significant verschil in de bodemfauna tussen beviste en onbeviste delen, volgens medeonderzoeker Jaap van der Meer (NIOZ/VU) in ‘De Levende Natuur’.
Dat is te verwachten in zo’n dynamisch gebied, waar de fauna zich op die dynamiek aanpast. Al zul je uiteraard op de intensief beviste plekken op het Wad (100 maal per jaar) een ander habitat krijgen. So what? Met de garnalenstand is niets mis.
Wat is bodemberoering eigenlijk? Ehhhh
In mijn eerste blog gaf ik al aan: van bodemberoering bestaat geen heldere definitie in de literatuur, alleen ‘snel herstel’ is een criterium. Dat weet Imares ook wel, wij citeren:
Doordat mogelijke effecten van bodemberoering afhangen van velerlei factoren (zie 2.2) is er geen eenduidigheid in de literatuur. In het algemeen kan gesteld worden dat bodemberoering de potentie heeft om de fysische structuur van de bodem aan te tasten (= waardeoordeel voortkomend uit holistische natuurvisie RZ) door het ploegende, schrapende of vegende karakter (Gillet, 2008 = FAO-studie naar(sub)TROPISCHE garnalenvisserij RZ).
Tulpen uit IJmuiden
Imares-onderzoekers kunnen dus ONMOGELIJK weten wat ze precies meten, want een eenduidige definitie mist. Maar die onmogelijkheid toegeven maakt het onderzoek overbodig. Dus wat kan Imares bij het Molenrak in het nieuwe onderzoek nog extra onderzoeken? In Visserijnieuws schreef de (zelfde)Imares-onderzoekleidster:
‘Verandering van de sedimentstructuur aan het bodemoppervlak en daarmee samenhangend verminderde kans voor schelpdierbroed en structuurvormende organismen om zich te vestigen’
Maar Imares al aangaf in Visserijnieuws is de onderzoekstijd van 2 jaar veel te kort. Natuurlijk, iedere academicus vindt altijd dat langer onderzoek nodig is. Dat stelde Imares ook voor het onderzoek onder Rottum. Bij Rottum was sluiting van 6 jaar al onvoldoende om iets aan te tonen. Voor je een statistisch significant effect kúnt aantonen ben je tenminste 70 trekken verder. Hoe lang is het Molenrak nu dicht: 6 maanden?
In dit geval rust de duur én opzet van het experiment van maximaal 2 jaar alléén op politieke gronden, niet op ecologische gronden of wetenschappelijke inschatting.
De politieke bodemberoeringstheorie van Zeilmaker:
Door de overheid betaalde milieuactivisten en wetenschapsinstituten als Imares hebben een mooie deal: de eerstgenoemde zorgen voor steeds meer stroperige regelgeving, ge- en verboden. Dat noemen ze ‘natuurbescherming’. Wat via democratische weg nooit zou lukken, gaat via bureaucratische weg des te beter: het minimaliseren van visserij op het Wad voor 'de natuurlijkheid': een absoluut minderheidsbelang van een groepje Groningse dierecologen.
Die papiermolen verplicht natuurgebruikers allerlei duur onderzoek te laten doen om zich vrij te pleiten. Dankzij het voorzorgprincipe is iedere onbewezen theorie of slecht gedefinieerd fenomeen voldoende als beschuldiging. Zo kwam op het immer beweeglijke Wad ‘bodemberoering’op de radar, waarover we deze blogserie schrijven. De ecologen van onderzoeksbureaus lopen vervolgens binnen: ze voeren op kosten van de natuurgebruiker een onderzoek uit, zoals Imares nu met 2 miljoen euro van garnalenvissers.
Natuurgebruikers moeten letterlijk ‘bewijzen dat zij geen effect hebben’.
Als ik Paddy Walker van de Waddenvereniging citeer in De Levende Natuur in een Waddenspecial samen met Karin Tulp van Imares.
Iemand moet het onderzoek betalen: De Waddenvereniging besteedt volgens haar jaarverslag namelijk slechts 84.000 euro van haar jaarbudget van 2 miljoen euro aan wetenschappelijk onderzoek. Dat is 4 procent. De overheid moet bezuinigen. Dan is het toch fijn dat er visserijbestuurders zijn, die zonder nadenken de portemonnee trekken.
Terwijl volgens mij de tweede maasvlakte, zandsuppleties, de Afsluitdijk, gas- en zoutwinning, het enorm gegroeide scheepvaartverkeer en toerisme meer invloed hebben. Of is het zo dat alle beetjes 'helpen'. Waarvoor dan en voor wie?
@Rypke: we moeten toch eens verder duiken in die Franse link tav wat daar gebeurde rondom het gewenste fosfaatverbod…. een tijdige juridische ingreep verlegde de bewijslast naar de milieubeweging en zou deze ook aansprakelijk stellen wanneer hun conclusies achteraf onjuist zouden blijken… dat model moet toch te kopieren zijn… zeg maar een "nazorgprincipe" (leuke vondst al zeg ik het zelf) dat bepaalt dat elke door de milieubeweging cq. gelieerde (pseudo)wetenschap afgedwongen maatregel een "nazorgverplichting" met zich meebrengt: dwz 15 jaar later keihard financieel afrekenen als het weer de zoveelste hype is gebleken….
Kunnen we hier wat mee?
Nazorgprincipe, goede vondst!
Ze gooiden het eerders op ‘slibgehalte’: visserij zou de bodem zandiger maken, en het water vertroebelen. Maar op het dynamische Wad heeft de natuur zelf veel meer invloed, zoals gemeten over 8 jaar. Tenzij je met de statistiek rommelt, zoals ik aantoonde in deel 2, wat door de auditcommissie werd bevestigd.
Het ongrijpbare fenomeen 'bodemberoering' lijkt verdacht veel een speeltje van milieuactivisten, om met beroep op het voorzorprincipe visserij van het Wad weg te onderzoeken. De kokkelvissers en mosselvissers waren eerst aan de beurt, nu de rest. Dat laatste is geen complottheorie: het wordt letterlijk gezegd door ecologen in de Waddenspecial van lijfblad de Levende Natuur, onder redactie van Hein Sas van het programma Naar een Rijke Waddenzeeconsultant.
De vers gepensioneerde maar actief betrokken Mr Bodemberoering Norbert Dankers van Imares ergert zich aan garnalenvisserij die met haar netten een zeepoliep zou hebben weggeschraapt. Al is er geen historische referentie. Zelfs halvering van garnalenvisserij op het Wad is hem niet genoeg. Dus is er ook hierna nog 'meer onderzoek nodig', en garnalenvisssers: bewijzen jullie maar eens dat hij géén gelijk heeft.
http://www.telegraaf.nl/dft/nieuws_dft/12724811/_…